Serkan HAZAR, Ercan POLAT, Zekihan HAZAR

Evaluation of different variables of agression levels of physical education and sports school and educational faculty students

The aim of this study is to examine the aggressiveness of the students who are studying at the Faculty of Education and the School of Physical Education and Sports. In this research, which adopted the quantitative research model, the relational search pattern was used. In this context, a total of 213 people, 104 female and 109 male, participated in the survey. The "Buss Perry Aggression Scale" was adapted by Can (5) to determine the level of aggression of participants in the study. SPSS 20 program was used in the analysis of the data. In the analysis of the data, T test was used to examine the difference between two independent variables and aggression attitudes. Pearson corelation was used to test the relationship between variables. According to the findings, it was determined that there is a significant relationship between the aggressiveness levels of the individuals and gender and type of sport that they made. It was seen that there was no meaningful relationship between age, the part of education, whether or not doing sports, the frequency of doing sports and the duration of sports. It has been determined that male individuals are higher in physical aggression subscale than female individuals. When the relationship between the department where they are educated and the aggressiveness is examined, it is determined that the students who are studying at the Physical Education and Sports are higher than the students who are educated at the 492 Faculty of Education in the physical aggression sub-dimension. It is determined that the students who play sports are higher than the students who play sports in all sub dimensions of sports students. As a result; the fact that aggression behaviors differ according to various variables, but the fact that there is not a statistically significant difference between participants who do sports and those who do not, is quite striking in contradiction with various theories in the field.

PDF

___

Acet M. Sporda saldırganlık ve şiddet, İstanbul: Morpa Kültür Yayınları Ltd. Şti.2005.
Arkonaç SA. Psikoloji zihin süreçleri bilimi. (2. Basım). İstanbul: Alfa Basım Yayım.1998.
Balcıoğlu İ. Şiddet ve Toplum. (1. Basım). İstanbul: Bilge Yayıncılık.2001.
Buss AH, Perry MP. The aggression questionnaire. Journal of Personality and Social Psychology, 1992: 63, 452-459.
Can S. “Aggression questionnare” adlı ölçeğin Türk popülasyonunda geçerlilik ve güvenilirlik çalışması. Yayınlanmamış uzmanlık tezi, Genel Kurmay Başkanlığı Gülhane Askeri Tıp Akademisi Haydarpaşa Eğitim Hastanesi Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Servis Şefliği. 2002.
Cüceloğlu D. İçimizdeki Çocuk. (1. Basım). Ankara: Remzi Kitabevi.1992.
Dervent F. Lise öğrencilerinin saldırganlık düzeyleri ve sportif aktivitelere katılımla ilişkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.2007.
Dökmen Ü. Yaşama yerleşmek; küçük şeyler 3. (5. Basım). Ankara: Remzi Kitabevi. 2007.
Durak N. Son çocukluk dönemi öğrencilerinin saldırganlıklarını belirlemeye yönelik sosyal uyum düzeyinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Niğde Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Niğde.2006.
Erkal M, Güven Ö, Ayan D. Sosyolojik Açıdan Spor. (3. Basım). İstanbul: Der Yayınları.1998.
Geçtan E.Psikanaliz ve sonrası. İstanbul: Remzi Kitabevi.1993.
Giles J, Heyman GD. Young Children’s Beliefs About The Relationship Between Gender and Aggressive Behavior. Child Development. January/February. 2008: 76,1;107 –12.
İkizler HC, Karagözoğlu C. Sporda Başarının Psikolojisi. İstanbul: Alfa Basım Yayım Dağıtım.1997.
Karasar N. “Bilimsel Araştırma Yöntemleri”. Ankara: Nobel Yayın.2006.
Köknel Ö. Kişilik: Kaygıdan Mutluluğa. (13. Basım). İstanbul: Altın Kitaplar Yayınevi.1995.
Köknel Ö. Bireysel ve Toplumsal Şiddet. (2. Basım). İstanbul: Altın Kitaplar Yayınevi. 2000.
Köksal F. Denetim odağı ile saldırgan davranışlar arasındaki ilişkiler. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.1991.
Kula E. Endüstri Meslek Lisesi Öğrencilerinin Umutsuzluk Düzeyleri ve Saldırganlık Durumları Arasındaki İlişkini İncelenmesi, Yüksek Lisans Tezi, Yeditepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eğitim Yönetimi ve Denetimi Anabilim Dalı, İstanbul. 2008.
Pulur A. Sporda şiddet ve saldırganlık. Türkiye Üniversite Sporları Dergisi,2001:1,18.
Scharf SC. Gender differences in adolescent aggression: an analysis of instrumentality expressivenes. Doctoral Thesis. Michigan University Departmant Of Clinical Psychology. Michigan.2000.
Solak N. Spor yapan ve yapmayan ortaöğretim öğrencilerinin saldırganlık düzeyleri ile empatik eğilim düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Çorum ili örneği. Yayımlanmış yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.2011.
Şahin MH. Sporda şiddet ve saldırganlık. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.2003.
Tiryaki Ş. Spor Psikolojisi: Kavramlar, Kuramlar ve Uygulama. Ankara:Eylül Kitap ve Yayınevi.2000.
Tiryaki Ş. Spor Yapan Bireylerin Saldırganlık Düzeylerinin Belirlenmesi:(Takım ve Bireysel Sporlar Açısından Bir
İnceleme). Mersin Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü/Beden Eğitimi ve Spor Anabilim Dalı Yüksek Lisans Tezi. Mersin.1996.
Var L. Futbol seyircilerinin spor alanlarındaki saldırganlık davranışları hakkında betimsel bir çalışma. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.2008.
Yetim A. Sosyoloji ve spor. İstanbul: Morpa Kültür Yayınları. 2005.
Yıldız S. Spor Yapan ve Spor Yapmayan Ortaöğretim Öğrencilerinin Saldırganlık Düzeylerinin İncelenmesi. Yüksek lisans tezi, Selçuk Üniversitesi, Konya.2009.
Yurttaş H. Spor Yapan ve Yapmayan Üniversite Öğrencilerinin Saldırganlık Düzeylerinin İncelenmesi. Yüksek lisans tezi, Atatürk Üniversitesi, Erzurum.2016.