Selçuk BUĞDAYCI, Uğur ABAKAY, Zeliha ABAKAY

Examining the Empathetic Tendency Levels of the Athletes Dealing with Team and Individual Sports

Abstract The aim of this study is to determine the empathetic tendency levels of the athletes dealing with team and individual sports, and to specify whether there is a statistically significant difference concerning gender and sports experience variables. In total, 524 volunteer athletes (232 males and 292 females) participated in the study, whose ages ranged between 15 and 27. The “Empathy in the Sports Environment (ESE)” scale, which was developed by Erkuş and Yakupoğlu (2001), was used in the study for the data collection. The SPSS 22.0 package program was used in the analyses of the data. The Independent Samples T test was employed for the paired comparisons, and the Spearman’s rho correlation analysis for determining the relations among the variables. The significance level was accepted as p<0.05 in the evaluation of the results. As the conclusion of the study, it was determined that there was statistically no significant difference between the athletes dealing with team and individual sports concerning the emotional empathy dimension; however, it was determined that the athletes dealing with team sports gained higher scores in the prediction dimension; it was found that the emotional empathy scores of the female athletes were higher for the gender variable and male athletes had higher scores concerning the prediction dimension. Considering the sports experience dimension, it was determined that the higher the years of experience, the higher the levels of emotional empathy and prediction.

Keywords:

Empathy, Team Athlete,

PDF

___

References1. Akvardar Y., Ünal B., Günay T., Kırak S., Bozabalı Ö., Demiral Y. (2002). Empati Öğrenilebilir mi? Tıp Fakültesi Dönem 1 Öğrencilerinde İletişim Becerileri Kursunun Empatik Yanıt Verme Becerisi Üzerine Etkisi. Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp fakültesi Dergisi, Eylül: 162-172. 2. Arslanoğlu C. (2012). Farklı Bölümlerde Öğrenim Gören Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulu Öğrencilerinin Empatik Eğilim Düzeyleri ve Saldırganlık İlişkisinin İncelenmesi. Doktora tezi, Gazi Üniversitesi/Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.3. Aydın A. (1996). Empatik Becerinin Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.4. Borke H. (1973). The developmentof empathy in chinese and American children between three and six years of age :A cross-cultral study.Devolopmental Psycholog. 5. Budak S. (2000). Psikoloji Sözlüğü. Bilim ve Sanat Yayınları, Ankara, 6. Çimer Ö. (1998) Çeşitli Meslek Gruplarında Çalışan Kişilerin Empatik Eğilimleri, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Konya, 34.7. Davis, M.H. (1983). Measuring individual differences in empathy: Evidence for a multidimensional approach. Journal of Personallty and Social Psychology, 44(1):113-126.8. Dorak F., Vurgun N. (2006). Takım Sporları Açısından Empati ve Takım Birlikteliği İlişkisi. Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 4(2):73-77.9. Dökmen Ü. (2003). İletişim Çatışmaları ve Empati. 22.Baskı, Sistem Yayıncılık, s.149-150, İstanbul. 10. Dökmen Ü. (1998). Sanatta ve Günlük Yaşamda İletişim Çatışmaları ve Empati”, 9.Baskı, Sistem Yayıncılık, İstanbul,1998 11. Dökmen Ü. (1990) Yeni Bir Empati Modeli ve Empatik Becerinin İki Farklı Yaklaşımla Ölçülmesi. Psikoloji Dergisi, 7(24):42-50.12. Duru E. (2002). Öğretmen Adaylarının Empati-Yardım Etme Eğilimleri İlişkisi ve Yardım Etme Eğiliminin Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 12: 21-36.13. Eisenberg N., Miller PA. (1987). The relatian of empaty to prosocial and related behaviors. Psychologlcal Bulletin, 101, 91-119.14. Eisenberg N., Strayer J. (1987). Empathyand lts Development. Cambridge: Cambridge University Press.15. Erkmen, G. (2007). Selçuk Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulunda Öğrenim Gören Öğrencilerin Empatik Eğilimlerinin Sporda Tercih Ettikleri Liderlik Davranışları ile Karşılaştırılması, Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Selçuk Üniversitesi, Konya.16. Erkuş A., Yakupoğlu S. (2001). Spor Ortamında Empati Ölçeği (SEM) Geliştirme Çalışması. Hacettepe Spor Bilimleri Dergisi, 12(1):22-31.17. Karakaya A. D. (2001). Akdeniz Üniversitesindeki Hemşirelik Öğrencilerinin Empati Becerileri. İstanbul Üniversitesi. Sağlık Bilimleri Enstitüsü. Yüksek Lisans Tezi. İstanbul.18. Korkmaz, H., Şahin, E., Kahraman, M., Öztürk, F., (2003). Uludağ üniversitesi eğitim fakültesi beden eğitimi ve spor bölümü öğrencilerinin empatik becerilerinin yaşa göre karşılaştırılması. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 17(1):95-103.19. Korur EN., Öncü E., Kılıç SK. (2016). The Relationship between Critical Thinking and Empathic Tendency: The Example of Preservice Physical Education Teachers. Journal of Computer and Education Research. 4(8):179-204.20. Öztürk F. Ş., Koparan N. H., Efe M., ve Özkaya G. (2004). Antrenör ve Hakemlerin Empati Durumlarının Araştırılması. Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi. 1(1):19-25.21. Smith, K. D., Keating, J.P., Stotland, E. (1989). Altruism reeonsidered: The effeet of denying feedback on a victim's status to empathetie witnesses. Journal of Personalltiand Social Psychology, 57,641-650.22. Solak, N. (2011). Spor yapan ve yapmayan ortaöğretim öğrencilerinin saldırganlık düzeyleri ile empatik eğilim düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi (Çorum ili örneği). Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.23. Uygun E. (2006). Psikiyatri servisinde çalışan hemşirelerin empati beceri düzeylerinin belirlenmesi. Yüksek Lisans Tezi. İstanbul.24. Winefield HR., Chur-Hansen A. (2000). Evaluating The Outcome Of Communication Skill Teaching For Entry-Level Medical Students: Does Knowledge Of Empathy İncrease. Medical Education, 34:90-94. 25. Yılmaz İ., Akyel Y. (2008). Beden eğitimi öğretmen adaylarının empatik eğilim düzeylerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Ahi Evran Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 9(3): 27-33.