Celal BÜTÜN, Cengiz GÜNEY, Derya BÜYÜKKAYHAN, Fatma BEYAZTAŞ YÜCEL, Yutaka SATO, Resmiye ORAL

Baba tarafından ikiz çocuk istismarı

Çocuk örselemesi ve ihmali en erken dönemde tanınıp, gerekli çocuk koruma önlemleri alınmadığı takdirde yineleme eğilimi gösteren önemli bir halk sağlığı sorunudur. Çocuk örselemesi ve ihmalini önlemeye yönelik olarak ilgili alanların çok disiplinli işbirliği yapmaları, çocuk örselemesi olgularının değerlendirilmesinde önem taşımaktadır. Bu olgu sunumunda; düzenli işi olmayan, beş nüfuslu bir ailenin tek çalışanı olan ve eşine şiddet uygulayan baba, bir yaş altındaki ikiz çocuklarına da fiziksel şiddet uygulamıştır. Aile tarafından olayın saklanması, hekimlerin savcılığa bildirimde bulunmalarına karşın, hem hekimlerin hem de kolluk kuvvetlerinin Sosyal Hizmetlere bildirimde bulunmaması; olguların süreğen örselemeye maruz kalmasına ve birikim etkisi ile şiddetli bir tabloya yol açmıştır. Yasal süreçte de, annenin yakınmasını geri çekmesi üzerine baba eve dönmüş, süreci izleyen adli tıp uzmanının yasal mercilere baskı yapması sonucu çocuk koruma kararı alınmıştır. Bu çalışmada; fiziksel örselemenin risk etmenleri, kuşkulandırıcı belirtileri ve inceleme basamakları değerlendirilirken, atlanan her örseleme olgusunun katlanarak daha şiddetli bir örseleme olgusuna dönüşebileceği, örselemeye uğramış çocukların tanısında ve korunmasında aile, hukuk, sağlık ve sosyal hizmet alanlarında çok disiplinli yaklaşımın ve işbirliğinin önemi vurgulanmıştır.

Twins abused by their father

Child abuse and neglect is an important public health problem that recurs unless it is recognized early and protection measures are implemented timely. Multidisciplinary collaboration of related professionals is of paramount importance in assessing and managing cases of child abuse and neglect. The father of the twins presented in this paper, who was employed in odd jobs as the sole bread-winner of his family of five and abused his wife also physically abused his twin children under one year of age. Although the physicians reported these children to law enforcement, the family concealed the abuse and neither the physicians nor the law enforcement reported this family to child protective services. As a consequence, a picture of recurrence of abuse with a cumulative negative medico-social outcome was observed. Since the mother declined to testify on the father abusing his children during the court proceedings, the father returned to the family after a brief incarceration. Child protective measures were established only after the forensic medicine physician interfered with the proceedings on a voluntary basis. This presentation aimed at reviewing the risk factors related to abuse and associated findings and assessment steps of abuse. In addition, these cases confirmed that every child abuse case that is missed by physicians and mismanaged legally or from child protection perspective has the potential to lead to severe, chronic abuse. Therefore, it is important that the family, law, medicine, and social services should collaborate in diagnosis and management of these cases.

PDF

___

1. Polat O. Çocuk ve Şiddet. İstanbul: Der Yayınları, 2001; 85-7.
2. Child Abuse: A guide for mandatory reporters. (15.5.2009)http://www. dhs.state.ia.us/policyanalysis/PolicyManualPages/Manual_Documents/M aster/comm164.pdf
3. Starling SP, Heisler KW, Paulson JF, Youmans E. Child abuse training and knowledge: a national survey of emergency medicine, family medicine, and pediatric residents and program directors. Pediatrics 2009; 123: 595-602.
4. Davidson DA. Physical abuse of preschoolers: identification and intervention through occupation therapy. Am J Occup Ther 1995; 49: 235-43.
5. Kara B, Biçer Ü, Gökalp AS. Çocuk istismarı. Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dergisi 2004; 47: 140-51.
6. Bilir Ş, Arı M, Dönmez MB, Atik B, San P. Türkiye'nin 16 ilinde 4-12 yaşlar arasındaki 50 473 çocuğa fiziksel ceza verme sıklığı ve buna ilişkin problem durumların incelenmesi. Aile ve Toplum Dergisi 1991; 1: 53-66.
7. Lit-Kleinman P. Skeletal trauma: general considerations. In: Kleinman P (ed). Diagnostic imaging of child abuse. St. Louis: Mosby, 1998:9.
8. Vatansever Ü, Duran R, Yolsal E, ve ark. Pediatrik acilde çocuk örselemesi ve ihmali olasılığını akılda tutalım. Türk Pediatri Arşivi 2004; 39: 120-4.
9. Ayvaz M, Aksoy MC. Çocuk istismarı ve ihmali: ortopedik yönleri. Hacettepe Tıp Dergisi 2004; 35: 27-33.
10. Albert MJ, Drvaric DM. Injuries resulting from pathologic forces: Child abuse. In: Mac Ewen G, Kasser JR, Heinrich SD, (eds). Pediatrics fractures: a practical approach to assessment and treatment. Baltimore: Williams & Wilkins, 1993: 388-400.
11. Levy HB, Markovic J, Chaudhry U, Ahart S, Torres H. Reabuse rates in a sample of children followed for 5 years after discharge from a child abuse inpatient assessment program. Child Abuse Negl 1995; 19: 1363-77.
12. Fluke JD, Yuan YY, Edwards M. Recurrence of maltreatment: an application of the National Child Abuse and Neglect Data System. Child Abuse Negl 1999; 23: 633-50.
13. Rimsza ME, Schackner RA, Bowen KA, Marshall W. Can child deaths be prevented? The Arizona Child Fatality Review Program experience. Pediatrics 2002; 110: e11.
14. Oral R, Özer E. SBS-Shaken Baby Syndrome Workshop Program, W16- Hall 5 (A6). 15 October 2009. IV. Mediterranean Academy of Forensic Sciences Meeting. October 14-18, 2009, Antalya.
15. Berkowitz CD. Child abuse recognition and reporting: supports and resources for changing the paradigm. Pediatrics 2008; 122 Suppl 1: 10-2.
16. Goad J. Understanding roles and improving reporting and response relationships across professional boundaries. Pediatrics 2008; 122 Suppl 1: 6-9.