Türkiye’de Bilişim Suçlarının Tanımlanması ve Yaşanan İhlallere Yönelik İçerik Analizi

Bilgi teknolojileri ve bilişim sistemlerinin gelişmesi bu alanda ihlallerin artmasını da beraberinde getirmektedir. Bu çalışmada, bilişim suçları, bilişim hukuku çerçevesinde Yargıtay Kararlarının içerik analizi yapılarak incelenmektedir. Bu kapsamda, Türkiye’de işlenen bilişim suçlarının konuları, özellikleri, yasaların uygulama koşulları, sorunlar ve aksayan yönler gibi hususlar irdelenmektedir. Analiz sonucunda, ihlal edilen kanun hükümleri, nedenleri ile açıklanmaktadır. Çalışmanın alanını 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nda geçen bilişim suçları ile ilgili hükümleri oluşturmaktadır. Analiz sonucunda işlenen bilişim suçlarının büyük çoğunluğunun Türk Ceza Kanunu’nun 244. ve 245. maddeleri çerçevesinde işlendiği sonucuna varılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Bilişim suçları, internet suçları, Yargıtay Kararları, yasal düzenlemeler, içerik analizi.

Identification of Cyber Crimes in Turkey and Content Analysis For Infringements

The development of information technologies and information systems brings also about an increase of violations in this area. In this study, cybercrimes within the scope information technology law, are,by means of content analysis of Supreme Court’s Decisions, examined. Within this framework, considerations such as their subjects, features, application conditions of laws, problems occurred and defective points are addressed. As a result of the analysis, the provisions of the law violated are stated with the reasons. Provisions related to cybercrimes in the law number 5237 the Turkish Criminal Code constitute main frame of the study. At the end of the analysis, it was deduced that violations mainly occurred within the framework of the articles 244 and 245th

Keywords:

Cybercrimes, internet crimes, Supreme Court’s decisions, legal regulations, content analysis,

PDF

___

Adlî Yargı İlk Derece Mahkemeleri İle Bölge Adliye Mahkemelerinin Kuruluş, Görev ve Yetkileri Hakkındaki Kanun.(2004). T.C.Resmi Gazete (25606, 7 Ekim 2004).
Babbie, E.(2007). The practice of social research (11.bs.). Belmont, CA: Wadsworth Publishing.
Ceza Muhakemesi Kanunu.(2004). T.C.Resmi Gazete (25673, 17 Aralık 2004).
Kaplan, A.M. ve Haenlein, M. (2010). Users of the world, unite The challenges and opportunities of social media. Business Horizons, 53 (1), 59-68.
Kazancı. (2013).Kazancı Elektronik Hukuk Yayıncılığı. 27 Nisan 2013 tarihinde www.kazanci.com.tr adresindeki veri tabanından erişildi.
Külcü, Ö.(2010). Belge yönetiminde yeni fırsatlar: Dijitalleştirme ve içerik yönetimi uygulamaları. Bilgi Dünyası, 11(2), 290-331.
Külcü, Ö. ve Turan, M. (2013). Kamu hukukunda geleneksel ve elektronik iletişim, bilgi ve belge yönetimiuygulamaları. Türk Kütüphaneciliği, 27(2), 266-300.
Mevbank.(2013). Lebib Yalkın Web Sitesi. 21 Aralık 2013 tarihinde www.lebibyalkin.com.tr adresindeki veri tabanındanerişildi.
O’Reilly, T.(2005). What is web 2.0: Design patterns and business models for the next generation ofsoftware. 10 Nisan 2013 tarihinde http://oreilly.com/web2/archive/what-is-web-20.html adresinden erişildi.
Şen, Ö.(2013).Sosyal medya için Anayasaya yeni madde . 16 Temmuz 2013 tarihinde https://www. technopat.net/2013/07/16/sosyal-medya-icm-anayasaya-yeni-madde/adresindenerişildi.
Tokatlı, A, S.(2011). Türk bankacılık sektörü kredi risklerinin ölçümünde makro ekonomik kredi risk modellemesi ve stres testi uygulaması. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Marmara Üniversitesi, İstanbul.
Türk Ceza Kanunu.(2004). T.C. Resmi Gazete ( 25611, 12 Ekim 2004).
Türk Ceza Kanunu.(2004). Türk Ceza Kanunu madde gerekçeleri. Ankara.
Türk CezaKanunu (Mülga).(1926). T.C. Resmi Gazete (320, 13 Mart 1926).
Türk CezaKanunun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun.(2004). T.C. Resmi Gazete (25642, 13 Kasım 2004).