Velâyetnâme’ye göre hacı bektaş veli

XI-XII. yüzyıllarda Türklerin yaşadıkları coğrafyalarda halka tarikatların umdelerini öğretmek üzere tarikat pirlerinin hayatları ve kerametleri etrafında teşekkül etmeye başlayan velâyetnâmeler, aynı zamanda kültür tarihimizin karanlık noktalarını aydınlatmada ve tarihî birtakım tespitlere ulaşmada kaynak niteliği taşıyan eserler olarak karşımıza çıkar. Hacı Bektaş Veli’nin hayatı, erkânı, ayini, giyiniş tarzları, kerametleri ve yolu üzerine müritleri ve muhipleri tarafından bir araya getirilmiş menkıbelerin toplamı olan Velâyetnâme/ menâkıbnâme bu açıdan kıymetli bir eserdir. Biz de bu noktadan hareketle çalışmamızı Velâyetnâme ile sınırlayarak Velâyetnâme’nin kaleme alındığı dönemde halkın zihnindeki Hacı Bektaş Velî portresini ortaya koymak istedik. Makalede Hacı Bektaş Veli’nin dış görünüşü, eğitimi, yaşadığı ve yetiştiği çevre ile veliliği üzerinde durulmuştur.

Hacı bektash veli in velayetname

Velayetnames (wardship: holiness for piety, virtue, etc.), emerged around 11th and 12th centuries, were the sources that lighted the dark corners of our cultural history, and helped to determine the spiritual history, included the miraculous lives of tariqat leaders. The Velayetname, also known as menakıbname, that consisted of Haci Bektash Veli’s life style, his close friends and environment, his religios service, his types of costume, his miracles, narratives and anectodes as well as merits and virtues of his personage collected from his followers is an excellent work of art. The aim of this article is to expose the valuable portrait of Haci Bektash Veli in the minds of those who lived when Velayetname was written. This study brings Haci Bektash Veli’s appearance, his education, his environment and his teachings into light.

PDF

___

AŞIKPAŞAOĞLU Tarihi (1985).(Haz. A. Nihal Atsız), Ankara, Kültür ve Turizm Bak. Yay.

COŞAN, Esad (1986). Makâlât, Ankara, Seha Neşriyat.

DURAN, Hamiye (2007). Velâyetnâme, Ankara, Türkiye Diyanet Vakfı Yay.

DURAN, Hamiye (2009). Nişabur’dan Suluca Karaöyük’e Hacı Bektaş Veli’nin İzinden, III. Uluslararası Türk Kültürü ve Hacı Bektaş Veli Sempozyumu, 30-31 Ekim ÜsküpScopje.

ERÜNSAL, İsmail E. ve Ocak, A.Yaşar (1995). Menâkıbu’l-Kudsiyye fî Menâsibi’l-Ünsiyye, Ankara, TTK yay.

EFLÂKÎ, (1959). Menâkıbu’l-Ârifîn, Çev. Tahsin Yazıcı, Ankara, TTK Yay. NOYAN, Bedri (1986). Hacı Bektaş Veli Velâyetnâmesi (İlk Velâyetnâme), Aydın.

SEYİDOĞLU, Bilge (1995). Mitoloji, Metinler-Tahliller, Kayseri, Bizim Gençlik Yayınları.

OCAK, A.Yaşar (1992). Kalenderîler (XIV-XVII. Yüzyıllar), Ankara, TTK Yay.

OCAK, A.Yaşar (2009). Hacı Bektaş Veli: Kaynaklar, Yeni Sorular, Aranan Cevaplar, III. Uluslararası Türk Kültürü ve Hacı Bektaş Veli Sempozyumu, 30-31 Ekim ÜsküpScopje. LARUS, el-Mucem el-Arabî el-Hadis (1973), Paris.

YILMAZ, Kâmil (1997). Tasavvuf Meseleleri, İstanbul, Erkam yayınları.

Türk Kültürü ve Hacı Bektaş Veli Araştırma Dergisi-Cover

ISSN: 1306-8253
Yayın Aralığı: Yılda 4 Sayı
Başlangıç: 1994
Yayıncı: Ankara Hacı Bayram Veli Üniversitesi Türk Kültürü Açısından Hacı Bektaş-ı Veli Araştırmaları Uygulama ve Araştırma Merkezi