Her bireyin yaşam hakkı olduğu, toplumda varlık olarak oluştuğu kesin kabul edilmelidir. Özellikle yaşam sınırındaki prematüre bebeklerin, fizyolojik ihtiyaçlar, gereklilikler, bireysel boyuta göre oluşturulmalıdır. Bu bir tıbbi terzilik şeklinde olmalı, tam tanımlanamayan boyutların, sevgi ve yaşama tutunmalarına duyulan saygı gibi yaklaşımlar genel değil, özel, özgün prematüreler tarafından yapılandırılmalıdır.