Türk dilinin, VI.-XI. Yüzyılları arasındaki devresi, çeşitli etkenlere bağlı bazı ses ve şekil bilgisi özellikleri ve kelime kadrosundaki ayrılıklara rağmen, dil yapısı ve tarihi gelişme şartları bakımından genel olarak birbirinin devamından ibaret tek bir kol halinde yol aldığı devredir.