Türkiye’nin yüzölçümünün yüzde 53,6’sı tarım alanı olmasına karşın bu alanın ancak yüzde 19,6’sında sulama yapılabilmektedir. Diğer deyişle ülkemiz tarım alanlarının yüzde 80’i henüz sulanamamaktadır. Sulama yapılan alanlardan alınan ürün verimi daha yüksek olmasına rağmen yeryüzünde su kaynakları sınırsız değildir. Bu nedenle su kaynaklarının korunması ve sürdürülebilir kullanılması önem taşımaktadır. Bu konuda en büyük görev ve sorumluluk bu su kaynaklarını kullananlara ve yönetenlere düşmektedir. Bu çalışmada sulama kooperatifleri, sulama birlikleri, belediye veya muhtarlıkların yönetiminde bulunan sulama işletmeciliği uygulamaları; su kaynaklarının korunumu, sürdürülebilirliği ve çevre yaklaşımı vb. kriterler açısından üreticilerin bakış açısıyla irdelenmiştir. Bu kapsamda Edirne, Kırklareli, Tekirdağ ve Çanakkale illerindeki sulama barajı ve sulama göletlerinde tam sayım esasına göre ve yüz yüze anket yöntemi ile yürütülen bir araştırmanın sonuçlarından geniş ölçüde yararlanılmıştır. Ayrıca yöneticilerin dile getirdiği suyun sağlıklı işletilmesine yönelik sorunlar da ele alınmıştır. Suyun sürdürülebilir kullanımına yönelik yönetim açısından yapılan değerlendirmelerde, genel anlamda sulama kooperatiflerinde daha iyi bir yönetim gösterildiği anlaşılmaktadır. Üreticiler açısından sulama birliklerinin yönetim becerisi kooperatiflerin arkasından gelmektedir. Belediye ve Köy tüzel kişiliklerinin gösterdiği sulama yönetimi ise üreticiler tarafından en sağlıksız olarak değerlendirilmektedir. Çevre korumaya yönelik uygulamalar, çevre koruma bilincinin geliştirilmesi, çevre eğitimi vb. açılardan yapılan değerlendirmelerde ise, her üç sulama işletmeciliğinde aksayan çeşitli yönler olduğu anlaşılmaktadır.