VOLEYBOLCULARIN TAKIM BİRLİKTELİĞİ DÜZEYLERİNİN BAZI DEĞİŞKENLERE GÖRE İNCELENMESİ

Bu çalışma voleybolcuların takım birlikteliği düzeylerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi amacıyla yapılmıştır. Çalışmada araştırmacı tarafından hazırlanan, katılımcıların cinsiyet, yaş, lig kategorisi ve millilik durumu ile ilgili veri toplamak amacıyla kişisel bilgi formu ve Moralı (1994) tarafından Türk popülasyonuna uyarlanan Takım Birlikteliği (The Measurement of Colesion in Sport Team) envanteri kullanılmıştır. Araştırma grubunu 111 kadın, 110 erkek olmak üzere toplam 221 voleybolcu oluşturmaktadır. Ölçek ve kişisel bilgi formu, amaçlı örnekleme yöntemi kullanılarak çalışmaya katılan voleybolculara çevrim içi yöntem ile uygulanmıştır. Araştırma sonucunda elde edilen veriler SPSS.22 paket programında analiz edildi. Verilerin analizi işleminde betimleyici istatistikler, ikili grup karşılaştırmalarında bağımsız gruplar için t testi, çoklu grupları karşılaştırmada tek yönlü varyans analizi ANOVA testi uygulandı. Sonuçların yorumlanmasında 0,05 anlamlılık düzeyi ele alınmıştır. Çalışmaya katılan voleybolcuların cinsiyet ve yaş değişkenine göre takım birlikteliği düzeylerinde anlamlı farklılık tespit edilemezken lig kategorisi ve millilik değişkenine göre anlamlı farklılık tespit edilmiştir. Araştırmaya katılan voleybolcuların takım birlikteliği düzeyleri iyi seviyede olduğu tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Voleybol, Takım, Takım Birlikteliği

EXAMINATION OF TEAM COMBINATION LEVELS OF VOLLEYBALL PLAYERS ACCORDING TO SOME VARIABLES

This study was conducted to examine the team unity levels of volleyball players in terms of some variables. In the study, a personal information form prepared by the researcher and adapted to the Turkish population by Moralı (1994) and The Measurement of Colesion in Sport Team inventory were used to collect data about the gender, age, league category and nationality of the participants. The research group consists of 221 volleyball players, 111 women and 110 men. The scale and personal information form were applied to the volleyball players who participated in the study by using the purposive sampling method with the online method. The data obtained as a result of the research were analyzed in the SPSS.22 package program. Descriptive statistics were used in the analysis of the data, t-test for independent groups was used in paired group comparisons, and one-way analysis of variance ANOVA test was used to compare multiple groups. The significance level of 0.05 was considered in the interpretation of the results. While there was no significant difference in the level of team cohesion according to the gender and age variable of the volleyball players participating in the study, a significant difference was found according to the league category and nationality variable. It has been determined that the volleyball players participating in the research have a good level of team unity.

Keywords:

Volleyball, Team, Team Cohesion,

PDF

___

Bayar, P. (1997). Spor Psikolojisi Kursu. Bağırgan Yayınevi, Ankara, s. 52.
Carron, A. (1982). “Cohesiveness in sport Groups: Interpretations and Considerations”. Journal of Sport Psychology 4: 123-138.
Ceylan, T., Ermiş, E., Ceylan, L. & Erilli, N. A. (2020). Futbol Hakemlerinin Sargınlık Ve Öz Yeterlik Düzeylerinin İncelenmesi. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, Cilt: 13, Sayı: 75.
Davarcı, S. (2008). Sporcularda Rol Belirsizliğinin Grup Bütünlüğüne Etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Mersin Üniversitesi.
Dorak, F. & Vurgun, N. (2006). Takım Sporları Açısından Empati ve Takım Birlikteliği İlişkisi, Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, Ankara, 4(2):74.
Eren E. (2001). Örgütsel Davranış ve Yönetim Psikolojisi. Beta Basım, İstanbul, s. 113-125, 460-477.
Ersöz, G., (2004). Takımdaşlığın Performansa Etkisinin Araştırılması, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Manisa.
Festinger, L., Schachter, S. & Back, K. (1950). Social Pressures In Informal Groups: A Study of Human Factors Inhousting, Harper Row, New York.
Filiz, B. & Aydın, E. (2016). The case of male volleyball players’ team cohesion in Turkey. Journal of Physical Education and Sport Management. Vol. 7(3) pp. 18-25.
Hogg, M. A., & Turner, J. C. (1987). Intergroup behaviour, self‐stereotyping and the salience of social categories. British Journal of Social Psychology, 26(4), 325-340.
Hoog, M. A. & Vaughan, G. M. (2007). Sosyal Psikoloji. Çeviren: Yıldız İ, Gelmez A. Ütopya Yayınevi, Ankara, s. 305-321-333-336.
Karasar, N. (2009). Bilimsel araştırma yöntemi (19. bs). Ankara: Nobel yayin dagitim.
Kocaekşi, S, & Koruç, Z, (2012). Başarılı ve başarısız hentbol takımlarının grup sargınlığı, kaygı, güdülenme ve yeterlik düzeylerinin karşılaştırılması. Spor bilimleri Dergisi, 23(3), 129-143.
Molla, E., Öncen, S. & Aydın, S. (2019). Spor Okuluna Giden ve Spor Okuluna Gitmeyip Yalnızca Okul Takımlarında Oynayan Adelosanların Takım Birlikteliğinin İncelenmesi (Tekirdağ İli Örneği). Spor Eğitim Dergisi, Cilt 3, Sayı 3, 48-54
Moralı, S., (1994) Takım Sporlarında, Takım Birlikteliğinin ve Dayanışmasının Ölçülmesi, Ege Üniversitesi Doktora Tezi,13, İzmir.
Mullen, B & Copper, C, (1994). The relation between group cohesiveness and performance: An integration. Psychological Bulletin, 115(2), 2-62.
Polat, Ö. (2019). Curlıng Sporcularında Takım Birlikteliğinin Farklı Değişkenler Açısından İncelenmesi. Atatürk Üniversitesi, Yüksek Lisans Tezi. Erzurum.
Tatar, G., (2009). Futbolda Takım Birlikteliği ve Liderin Takım Birlikteliği Üzerindeki Etkisinin İncelenmesi, Doktora Tezi, İstanbul.
Widmeyer, W. N., Carron, A. V. & Brawley, L. R. (1985). The development of an instrument to assess cohesion in sport teams: The group environment questionnaire. Journal of Sport Psychology, 7(3), 244- 266.