LİDERLİĞİN ÖRGÜT KÜLTÜRÜ İÇİNDE DEĞİŞİMSEL BOYUTTA DEĞERLENDİRİLMESİ

Günümüzde, çoğu organizasyon yaşamak ve hayatta kalmak için, rasyonel bir örgütsel değişimi düşünmektedir. Bu yüzden, başarılı ve sürekli bir değişim için onlar değişim problemini çözmeye çabalamaktadırlar. Gerçekte, değişim probleminin temel çözümü olan yer lider yöneticinin örgütsel kültürden ne kadar haberdar olduğudur. Bu bağlamda, başarılı olmak için, organizasyonlar veya lider yöneticiler güçlü bir kültür ve kabuller ve çekirdek değerlerin paylaşımı için sosyalleşmiş insan kaynağı geliştirme ihtiyacı hissetmektedirler. Bu kapsamda, bu çalışmada, liderliğin örgüt kültürü içindeki değişimsel boyuta etkisi çeşitli açılardan değerlendirilmiştir

Anahtar Kelimeler:

Liderlik, Örgütsel Kültür, Değişim

An Dynamic Evaluation of Leadership in the Context of Culture of Organization

Today, because many organizations have to survive and grow, they have to keep thinking the rational organizational change. Therefore, a successful and continues to change, they are struggling to solve the change problem. Actually, the main solve of the change problem is based on the premise that awareness of how the organizatinal cultures of the leader management. In this context, to be successful, organizations or leader managers feel the need for development a strong culture and socialize human resources to share assumption and core values

Keywords:

Leadership, Organizational Culture, The Change,

PDF

___

Akdemir, A. (1994).Yönetici Engeli. Adalet: Ankara.
Akdemir, A. (1996). Küreselleşme Ekseninde İşletme Yönetimi. Global Normlu İşletme Yönetimi. Kütahya.
Akdemir, A. (2004). İşletmeciliğin Temel Bilgileri. Çanakkale.
Aşkun, İ. C. (2003). Örgütlerde Değişme, İşletme, Yönetim ve Örgüt. Avcı: İstanbul.
Atkinson, P. ve Clarke, D. (2006). Achieving Cultural Excellence: Integrating Processes With Passion. Management Services : 40-42.
Barutçugil, İ. (2004). Strategic Human Resource Management. Kariyer: İstanbul.
Başlar, K. (2005). Uluslar arası Hukukta Hükümet Dışı Kuruluşlar, Nobel Yay., Ankara.
Bossidiy, L.ve Charan, R. (2008). İş Yaptırabilme Disiplini, Çev: Nadir Özata, MediaCat Yay., İstanbul.
Cascio, W. F. (1986). Managing Human Resources. McGraw-Hill, Inc: New York.
Çelik, A. (2007). “Kariyer Kavramı, Kapsamı ve Temel Boyutları”, Kariyer Yönetimi İnsan Kaynakları Yönetimi Uygulamaları, Gazi Kitabevi, Ankara.
Dinçer, Ö. (2003). Stratejik Yönetim ve İşletme Politikası, Beta Yay., İstanbul.
Dixon, R. (1992). Management Theory & Practice. Butterworth-Heinemann Ltd.: Oxford.
Doğan, S. (2005). Çalışan İlişkileri Yönetimi, Kare Yay., İstanbul.
Drucker, P. (1995). Gelecek İçin Yönetim. Çev. F. Üçcan. Türkiye İş Bankası: Ankara.
Eren, E. (1993). Yönetim ve Organizasyon, Beta Yay., İstanbul.
Goffee, R. ve Jones G. (2003). The Character of a Corporation. Çev: K. Kutmandu, Kapital Medya: İstanbul.
Halloran, J. (1986). Personel and Human Resource Management. Prentice-Hall: New Jersey.
Heap, Simon (2000), NGO-Business Prtnerships, Public Management, Taylor, Vol.2, UK. 561.
Ishikawa, K. (1995). Toplam Kalite Kontrol. Kal-Der: İstanbul.
Işıkhan, V. (2004). Çalışma Hayatında Stres. Sandal: Ankara.
Kaliprasad, M. (2006). The Human Factor II: Creating a High Performance Culture in an Organization. Cost Engineering, 48 (6): 7.
Kavanagh, M. H. ve Ashkanasy, N. M. (2006). The Impact of Leadership and Change Management Strategy on Organizational Culture and Individual Acceptance of Change During a Merger. British Journal of Management, 17: 82.
Koçel, T. (2003). İşletme Yöneticiliği. Beta Yay.: İstanbul.
Kotler, P. ve Lee, N. (2006). Kurumsal Sosyal Sorumluluk, Çev: S. Kaçamak, MediaCat Yay., İstanbul.
Larwood, L. (1984). Organizational Behavior and Management. Kent Publishing Company: Boston.
Masood, S. A., Dani, S. S., Burns N. D. ve Backhouse, C. J. (2006). Transformational Leadership and Organizational Culture: The Situational Strength Perspective. Proc. IMechE 220: 943-944.
Milkovich, G. T. ve Boudrea, J. W. (1991). Human Resource Management. Richard D. Irwin, Inc., Boston.
Nahavandi, A. ve Malekzadeh A. R. (1998). Organizational Behavior. Prentice – Hall: New Jersey.
Poussard, J. M. (2007). “Transaksiyonel Analiz ve Yönetim: Liderin Benliği”, Endüstriyel Klinik Psikolojisi ve İnsan Kaynakları Yönetimi, Editör: T. Solmuş, Beta Yay., İstanbul.
Prejmi, A. (2006). Creating Culture of Innovation. Siliconindia: 46.
Robert A., Baron ve Jerald Greenberg (1990). Bahavior In Organizations, Allyn and Bacon, Boston.
Ryfman, P. (2006). Sivil Toplum Kuruluşları, Çev: İ. Yerguz, İletişim Yay., İstanbul.
Shein, E. H. (1992). Defining Organizational Culture. In Organizational Culture and Leadership. Jossey-Bass: San Francisco.
Şimşek, M. Ş., Akgemci, T., Çelik, A. (2003). Davranış Bilimlerine Giriş ve Örgütlerde Davranış. Adım: Konya.
Taylor, S. (2006). Communicating Across Cultures. Communications Skills: 13.
Tutar, H. (2004). İş Yerinde Psikolojik Şiddet, Platin Yay., Ankara.
Voss, Tony (2006). Lider Yöneticilik, Çev: M. Zaman, Hayat Yay., İstanbul.
Weiner, Y. (1988). Forms of Value Systems: A Focus on Organizational Effectiveness and Cultural Change and Maitenance. Academy of Management Review,.13(4): 541.
Wilcox, D. A. ve McCray J. Y. (2005). Multicultural Competence Through Deliberative Dialogue. Organizational Development Journal, 23 (4): 77-78.
Yaman, Y. (2005). “Sosyal Sorumluluk Kampanyaları”, Sivil Toplum Kuruluşları İçin Yönetim Rehberi, Kaknüs Yay., İstanbul.
Yıldırım, H. A. (2002). Eğitimde Toplam Kalite Yönetimi. Nobel: Ankara.
Zhang H. ve R. Jin. (2006). Value-Added of Capital Throught Complementary Capital. The Journal of American Academy of Business, 9 (1): 192-193.