Yunanistan’ın Kamu Diplomasisi Dayanakları ve Uygulama Alanları

Bir devletin yabancı kamuoyunu belirli bir görüş konusunda çift yönlü iletişim süreci ile etkileyebilmesine modern anlamda kamuoyu kanaati oluşturma-kamu diplomasisi olarak; tarihe bakıldığında ise tek yönlü iletişim ile kamuoyu kanaati oluşturma-propaganda olarak bakmak gerekmektedir. Yani, kamu diplomasisi çerçevesinden yabancı bir kamuoyu grubunu ikna etme süreci kullanıldığı alan, amaç, kapsam ve teknikler bakımından farklı kavramsal isimlendirmeler ile kullanılagelmiştir. Bu çalışmada da tarihsel örneklerdeki yabancı toplumların ikna edilmesi kamuoyu kanaati oluşturulmasının propaganda kavramı üzerinden ve modern politikaların ise kamuoyu kanaati oluşturulmasının kamu diplomasisi kavramı üzerinden ele alınmıştır. Çalışmanın amacı ise Yunanistan'ın kamuoyu kanaati oluşturmadaki dayanakları ve uygulamalarıdır. Yunanistan'ın kamuoyu kanaat oluşturma politikaları üç açıdan ele alınmıştır. Bunlar; Yunanistan üzerinden devletlerin uyguladığı kamuoyu kanaati, 21. yüzyılda ve hemen öncesi kamuoyu rızasını sağlamak için uygulamalar ve de kamuoyu kanaati oluşturmada hedeflerdir. Bu üç aşamada, kamu diplomasisi (kamuoyu kanaati oluşturma) dayanaklarının neler olduğu ve hangi hedeflere yönelik uygulandığı ele alınmıştır. Bunun için tarihsel belgelere, bakanlıkların ve uluslararası örgütlerin güncel resmi belgelerine, kavramsal olarak ise literatür taramasına başvurulmuştur.

Anahtar Kelimeler:

Yunanistan, Yunanistan, kamu diplomasisi, kamuoyu kanaati, Helenizm, Megalia İdea

Greece’s Public Diplomacy Basis and Fields of Application

PDF

___

Akçura, Y. (2016). Şark Meselesine Dair: ve eski “Şuray-ı Ümmet”te çıkan makalelerimden, İstanbul: Ötüken Yayınları.
Aydemir, E. (2018). Kamu Diplomasisi: Ülkeler - Avrupa Birliği Kurumlar – Uygulamalar, İstanbul: Kalkedon Yayınları.
Carr, E. H. (1988). Twenty Years Crisis, New York: Palgrave.
Coleman, J. (2015). “Greek Bailout Talks: Are Stereotypes Of Lazy Greeks True?”, BBC, 10 Mart 2015, https://www.greeknewsagenda.gr/interviews/quo-vadis-europa/6500-quo-vadis-europa-stavros-papagianneas-we-need-an-eu-narrative-that-answers-citizens-concerns, (05.01.2022).
Cull, N. J. (2009). Public Diplomacy: Lessons from the Past, Los Angeles: Figueroa Press.
_________(2009). “Public Diplomacy Before Gullion The Evolution of a Phrase”, Routledge Handbook of Public Diplomacy, (ed) Nancy Snow ve Philip M. Taylor, New York: Taylor & Francis,
_________(2013). “Roof for a House: How U.S. Propaganda Evolved into Public Diplomacy”, The Oxford Handbook of Propaganda Studies, (ed) Jonathan Auerbach ve Russ Castronovo, Oxford: University Press.
Çörekçi, A. (2000). Türkiye Yunanistan İlişkileri, İstanbul.
Domenach, J.M. (2003). Politika ve Propaganda, İstanbul: Varlık Yayınları.
Erdagöz, H. (2019). “Reading the Eastern Question through the Prism of Orientalism: Hubris, Founding Genealogy and James Bryce”, Journal of Muslim Minority Affairs, Cilt: 39, Sayı:3, ss.317-42.
European Council (2020). “EU Launches Operation IRINI to enforce Libya arms embargo”, https://www.consilium.europa.eu/en/press/press-releases/2020/03/31/eu-launches-operation-irini-to-enforce-libya-arms-embargo/ (05.01. 2022).
Eusebius (1999). Life of Constantine, (orijinalinden düzenlenmiş çev. Averil Cameron ve Stuart G. Hall), Eds.Brian Bosworth, Miriam Griffin, David Whitehead ve Susan Treggiari, Oxford: Clarendon Press.
Frangonikolopoulos, C. A. (2012b), “Public Diplomacy: How To Think About And Improve Greece ’ S ‘ Neglected ’ Component Of Foreign Policy In Times Of Economic Crisis”, Macmillan Publishers: Branding and Public Diplomacy, Cilt: 8, Sayı:3.
__________(2012a). “Strengthening Greek Public DiplomacyPresent Conduct and Future potential”, Discussion Pappers in Diplomacy, (ed) Ingrid d’Hooghe ve Ellen Huijgh, Netherlands Institute of International Relations, Clingendael.
Galip, S. (1998). Batı Trakya’da Yazabildiklerimden, İstanbul: Kastaş Yayınevi.
Gilboa, E. (2008). Searching for a Theory of Public Diplomacy, The Annals of the American Academy of Political and Social Science, Sayı: 616, ss. 55-77.
Gökdemir, O. (2012). Türkiye’de Yahudi Hıristiyan Savaşları: Helenizm, Siyonizm, Türkçülük, İstanbul: Destek Yayınevi.
Graham, S.E. (2015). Culture and Propaganda: The Progressive Origins of American Public Diplomacy: 1936–1953, England: Ashgate Publishing.
Greece Minister of Foreign Affairs (2022). https://hellenicaid.mfa.gr/en/. ( 05.01. 2022).
__________(2011). “Hellenic Plan for the Economic Reconstruction of the Balkans (HiPERB)”. https://www.mfa.gr/images/docs/periferiaki_politiki/HiPERB_en.pdf. (05.01. 2022).
Grunig, J. E. (1993). “Public Relations and International Affairs: Effects, Ethics and Responsibility”, Journal of International Affairs, Cilt: 47, Sayı:1, ss.137-61.
Günay, N. (2005). “Filik-i Eterya Cemiyeti”, Gazi Üniv. Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi VI, Sayı: 1, s. 264.
Gürdal Dursin, A. ve Gürdal Pamuklu, A. (2015). “Tactile Communication Design For Visually İmpaired People: Tactile Magazine Page”, Global Journal of Arts Education, Cilt: 5, Sayı: 2, ss. 61-66.
Gürel, Ş.S. (1993). Tarihsel Boyut İçinde Türk Yunan İlişkileri, Ankara: Ümit yayıncılık.
Heritage in Motion (2022) Rigas' Charta AR 1796-7, (Augmented Reality) https://heritageinmotion.eu/himentry/slug-62d47a2b77acda9cef6c7016eb634565.
Henrikson, A. K. (2006). “What Public Diplomacy Achieve?” Discussion Pappers in Diplomacy, (ed) Dominic Kelly, Netherlands Institute of International Relationas, Netherland: Clingendael.
Hun Yun, S. ve Toth, E. L. (2009). “Future Sociological Public Diplomacy and the Role of Public Relations: Evolution of Public Diplomacy”, American Behavioral Scientist, SAGE, Cilt: 53, Sayı: 4, ss. 493-503.
İnalcık, H. (2004). Helenizm, Megali İdea ve Türkiye, Ankara: Doğu Batı Yayınları.
İnce, F. (2007), Egemenliği Antlaşmalarla Yunanistan’a Devredilmiş ve Devredilmemiş Ada, Adacık ve Kayalıklar Sorunu, Atatürk Üniversitesi AİİTE, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Danışman: Yrd. Doç. Dr. Serpil Sürmeli, Erzurum.
________(2013). “Lozan Barış Antlaşması ve Ege Adaları”, AÜ TİTE Atatürk Yolu Dergisi, Sayı: 53, Lozan Antlaşması Özel Sayısı, ss. 101-128.
Jovanovıć, M. N. (2013). “Was European Integration Nice while It Lasted?”, Journal of Economic Integration, Cilt: 28, Sayı: 1, ss.1-36.
Kalın, İ. (2018). Barbar, Modern, Medeni: Medeniyet Üzerine Notlar, İstanbul: İnsan yayınları.
Karadağ, H. (2016). Uluslararası İlişkilerde Yeni Bir Boyut: Kamu Diplomasisi, Ankara: Nobel Yayıncılık.
Karadağ, R. (2005). Şark Meselesi, İstanbul: Emre Yayınları.
L’etang, J. (2009). “Public Relations and Diplomacy in a Globalized World: An Issue of Public Communication”, American Behavioral Scientist, Cilt: 53, Sayı: 4, 2009, ss.607–626.
Macdonald, E. (2018). Hannibal: Helenistik Bir Hayat, Faruk Uysal (çev.), Ankara: Hece Yayınları.
Melissen, J. (2005). “The New Public Diplomacy Soft Power in International Relations”, The New Public Diplomacy: Between Theory and Practice, (ed) Jan Melissen, New York: Palgrave Macmillan.
Moore, T. (1830). Letters And Journals of Lord Byron: With Notices of his Life, New York: J. J. Harper.
Nye, J. (2008). “Public Diplomacy and Soft Power”, ANNALS of the American Academy of Political and Social Science (AAPSS), Sayı: 616, ss. 95-100.
OECD (2022). Development Assistance Committee (DAC). https://www.oecd.org/dac/development-assistance-committee/, (05.01. 2022).
________(2022), Development Assistance Committee Members and Civil Society- The Development Dimension, Paris: OECD Publishing.
Pamment, J. (2016). British Public Diplomacy and Soft Power: Diplomatic Influence and the Digital Revolution, Cham: Palgrave Macmillan.
Pazarli, M., Diamantis, K. ve Gerontopoulou, V. (2022). ‘Hack the map', a digital educational program inspired by Rigas Velestinlis’ Charta of Greece (1796–1797), International Journal of Cartography, 8:1, 86-101.
Peterson, P. G. (2002). “Public Diplomacy and the War on Terrorism”, Foreign Affairs, Cilt: 81, sayı. 5, ss.74-94.
Pew Research (2019). “Attitudes toward EU are largely positive, both within Europe and outside it”, 2019, https://www.pewresearch.org/fact-tank/2019/10/21/attitudes-toward-eu-are-largely-positive-both-within-europe-and-outside-it/, (05.01. 2022).
_________(2020). “NATO Seen Favorably Across Member States”, https://www.pewresearch.org/global/2020/02/09/nato-seen-favorably-across-member-states/, (05.01. 2022).
Public Diplomacy Talks (2020). Turning the Tide: How to reverse a negative image.The Case, https://pdtalks.dmh.gr/?fbclid=IwAR3LRbbI-taDbgShFGym5bMupR6mU0h7KM16PqH7QffSoDtt1RlY9SVIsIE#about-event; https://www.greeknewsagenda.gr/topics/politics-polity/7238-join-the-first-%E2%80%9Cgreek-public-diplomacy-talks%E2%80%9D-webinar-the-new-initiative-of-the-sec-gen-for-public-diplomacy, (02.01 2022).
Resmî Gazete (6 Aralık 2019). “Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti ile Libya Devleti Ulusal Mutabakat Hükümeti Arasında Akdeniz’de deniz yetki Alanlarının Sınırlandırılmasına İlişkin Mutabakat Muhtırası”, Milletlerarası Andlaşma. Karar Sayısı: 1815, Sayı: 30971.
Riordan, S. (2016). “The Strategic Use of Digital and Public Diplomacy in Pursuit of National Obtectives”, Focir Pensament, ss.1-24.
Ross, C. (2002). “Public Diplomacy Comes of Age”, The Washington Quarterly, Cilt: 25, Sayı: 2, ss.75–83.
Rugh, W. A. (2011). The Practice of Public Diplomacy, New York: MacMillan.
Sancak, K. (2016). Uluslararası İlişkilerde Güç Kavramı ve Yumuşak Güç, Ankara: Nobel Yayıncılık.
Sancar, E. (2006). 21. Yüzyıl Stratejilerinde Türk Denizcilik Tarihi, İstanbul: IQ Kültür Sanat Yayıncılık.
Schumacher, L. R. (2014). “The Eastern Question as a Europe Question: Viewing the Ascent of ‘Europe’ Through the Lens of Ottoman Decline”, Journal of European Studies, Cilt: 44, Sayı: 1, ss. 64-80.
Semiz, Y. (2019). “Osmanlı Devletinin Gerileme Sebepleri”, Milli Mücadele ve Türkiye Cumhuriyeti Tarihi (2. Baskı), (ed) Osman Akandere ve Yaşar Semiz, Konya: Eğitim Yayınevi.
Signitzer, B. ve Wamser, C. (2009). “Public Diplomacy: A Specific Govermental Public Relation Function”, Public Relations Theory II, (ed) Carl H. Botan ve Vincent Hazleton, Lawrence Erlbaum Associates and Taylor & Francis Group.
Smartify Müze Uygulaması (2022). (Hellenic Parliament Art Collection), https://smartify.org/artworks/map-of-greece.
Snow, N. (2012). “Public Diplomacy and Propaganda: Rethinking Diplomacy in the Age of Persuasion”, https://www.e-ir.info/2012/12/04/public-diplomacy-and-propaganda-rethinkingdiplomacy-in-the-age-of-persuasion, (05.01.2022).
Snyder, A. (2022), Murrow’s Farewell, USC Centre on Public Diplomacy, https://www.uscpublicdiplomacy.org/blog/murrow%E2%80%99s-farewell (05.01.2022).
Sofuoğlu, A. (1996). Fener Rum Patrikhanesi ve Siyasi Faaliyetleri, İstanbul: Turan Yayıncılık.
Steiner, G. (2011). The Poetry ofThought From Hellenism to Celan, New York: New Directions Books.
Szondi, G. (2009). Central and Eastern European Public Diplomacy: A Transitional Perspective on National Reputation Management, Nancy Snow - Philip Taylor (Ed.), Routledge Handbook of Public Diplomacy, New York: Routledge.
Şeyban, L. (2003). Reconquista: Endülüs’te Müslüman-Hristiyan İlişkileri, İstanbul: İz Yayıncılık.
T.C. Dışişleri Bakanlığı (2022). 2021 Girişimci ve İnsani Dış politikamız, https://www.mfa.gov.tr/site_media/html/2021-yilina-girerken-girisimci-ve-insani-dis-politikamiz.pdf. (05.01. 2022).
The Edward R. Murrow Center for a Digital World (2022). The Fletcher School of the Tufts University. https://sites.tufts.edu/murrowcenter/about/ (05.01. 2022).
The Hellenic Foundation of Culture (2022). Hellenic Aid. https://hfc-worldwide.org/hellenic-foundation-for-culture/, (05.01. 2022).
Tuch, H. N. (1990). Communicating with the World U.S. Public Diplomacy Overseas, New York: Palgrave Macmillan.
TDK (2022). “kamu diplomasisi”, http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_gts&arama=gts&kelime=kamu%20diplomasisi&guid=TDK.GTS.5a225f7edf50c2.62717588, (05.01.2022)
The Archives Portal Europe (2022). “The Charta of Greece, 1797” https://www.archivesportaleurope.net/featured-document/-/fed/pk/66452#sthash.MYJA10Np.dpbs.
Türsan, N. (1987). Yunan Sorunu, Ankara: (Yazarı Tarafından Bastırılmış).
Wolf, C. ve Rosen, B. (2004), Public Diplomacy: How to Think About and Improve, Santa Monica: Rand.
Yaycı, C. (2020), Doğu Akdeniz’in Paylaşım Mücadelesi ve Türkiye, Ankara: Kırmızı Kedi Yayınevi.
Zaharna, R. (2010). Battles to Bridges U.S. Strategic Communication and Public Diplomacy after 9/11, New York: Palgrave Macmillan.