Kısmi ve tam dişsizlik olgularında uygulanan implant destekli tedavinin klinik başarısı orta ve uzun takip dönemi içeren bilimsel çalışmalarla kanıtlanmıştır. Dayanak seçimi implant destekli tedavinin uzun dönem mekanik, biyolojik ve estetik başarısı için kritik bir önem arz etmektedir. Uzun yıllar klinik uygulamalar için hazır titanyum dayanaklar mevcut olan tek seçenekti. Ancak son yıllarda estetik sonuçlarının birincil hedef haline gelmesi, BDT/BDÜ (Bilgisayar Destekli Tasarım/Bilgisayar Destekli Üretim) yöntemlerinin geliştirilmesi ve implant diş hekimliğine entegre edilmesi dayanak üretimi için yeni seçeneklere olanak tanımıştır. Estetik sonuçların önem arz ettiği anterior dişsizlik olguları için seramik içerikli dayanakların tercihi her geçen gün artmaktadır. Olumlu estetik sonuçlarına karşın bu dayanakların mekanik özelliklerinden dolayı çiğneme kuvvetlerinin yoğun olduğu posterior alanlarda kullanımı hala tartışmaya açık konu olarak kalmaktadır. Klinik uygulaması oldukça yaygınlaşmış olan implant destekli tedavinin, uzun dönemli protetik başarısının sağlanmasında implant-dayanak bağlantısı da önem taşımaktadır. İmplant dayanak bağlantısının başarısı çeşitli mekanik değişkenler, kuvvet dağılımları ve mikrosızıntı gibi etkenlere bağlı olarak değişebilmektedir. Dayanaklar birçok farklı ara yüz tasarımına sahiptir. Farklı ara yüzler ile dayanakların implantlara bağlanma stabilitesinin arttırılması, olası komplikasyon risklerinin azaltılması amaçlanır. Günümüzde estetik sonuçlar elde etmek, dayanak seviyesinde görülen başarısızlık oranını azaltmak ve tedavinin uzun vadeli istikrarını sağlamak için farklı dayanak maddeleri, implant dayanak bağlantı sistemleri ve üretim yöntemleri geliştirilmektedir. Bu derlemenin amacı günümüz diş hekimliğinde kullanılan implant dayanak maddelerine dair kanıta dayalı bilgi sunmak ve klinik uygulamalar için klinisyenlere rehber oluşturmaktır.