Günümüzde hava kirliliği, insan sağlığını tehdit eden en önemli problemlerden biridir. İçten yanmalı motorlardan kaynaklanan CO, HC ve NOx gibi egzoz emisyonları bu kirlilikte önemli bir paya sahiptir. Bu nedenle ülkeler, belirledikleri emisyon sınır düzeyleri ile kirletici emisyonları kontrol altına almaya çalışmaktadırlar. Bu çalışmada, dört zamanlı, tek silindirli, değişken sıkıştırma oranlı, buji ile ateşlemeli ve enjeksiyonlu bir motorda hava/yakıt oranı, ateşleme zamanı, sıkıştırma oranı ve giriş havası sıcaklığı değiştirilerek, bu parametrelerin egzoz emisyonlarına etkileri deneysel olarak incelenmiştir. Hava/yakıt oranı, HC ve CO emisyonlarının değişiminde en etkili parametre olup, emisyonlarda elde edilen değişimler stokiyometrik orandan %10 daha fakir bölgeden sonra önemli bir azalma göstermemiştir. Sıkıştırma oranının artması, özellikle HC emisyonlarında artış göstermiştir. Ateşleme avansı artırıldığında CO emisyonlarında azalma, HC emisyonlarında ise 30º KMA’ya kadar artış daha yüksek ateşleme avanslarında ise azalma tespit edilmiştir.

Air pollution is one of the major problems threatening human health. Emissions, such as CO, HC and NOx, from the internal combustion engines have an important effect on air pollution. Emissions have been tried to be kept below the determined levels by the authorities. In this study, the effects of variation of air/fuel ratio, ignition timing, compression ratio and inlet air temperature on exhaust emissions were investigated experimentally on a four-stroke, single cylinder, spark ignition engine with variable compression ratio and fuel injection. The most effective parameter on the emissions is air/fuel ratio and can not be observed considerable decreasing after the more lean section than 10% on CO and HC. Increasing compression ratio HC emissions increase. With increasing ignition timing; CO emissions decrease and HC emissions increase up to 30° crank angle and then decrease