Amaç: Bu çalışmanın amacı, üçüncü basamak sağlık kuruluşu olan hastanemiz çocuk acil polikliniğine levotroksin zehirlemesi ile başvuran adli vakaların demografik, klinik ve laboratuar özelliklerini belirlemek, tedavi sonuçlarını incelemek, bu verileri literatür ile karşılaştırarak bu alandaki sağlık verilerine katkıda bulunmaktır. Yöntem: Bu çalışmada, Selçuk Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Çocuk Acil Polikliniğine 2016-2019 tarihleri arasında çocuk acil polikliniğine levotroksin zehirlenmesi ile başvuran adli olgu incelendi. Hastaların yaş ve cinsiyetleri, çocuk acil servise başvuru tarih ve saatleri, başvuru mevsimi, başvuru şekli, hastaneye ulaşma süreleri, adli vakaya sebep olan olay, acil servisteki takip ve tedavi yöntemleri, alım şekli, etkenin elde ediliş yolu, ilacın alınmasından sonra ilk tıbbi müdahaleye kadar geçen süre, ailelerin tutum ve davranışları, hastanın akıbeti, izlendiği yer, geliş nedenleri, istenen tetkikler ve sonuçları değerlendirildi. Bulgular: Çalışma süresince acil servise 1743 hasta zehirlenme nedeniyle başvurmuş olup 17’si (%0,97) levotroksin zehirlenmesi idi. İlaç alımı vakaları arasında levotroksin alımının insidansı yılda %0,194 idi. Hastaların 10’u (%58,8) hastada kaza sonucu, 7 (%41,2) hasta ise intihar niyetiyle tiroksin almıştır. Bu hastaların 10’u (%58,8) kız iken 7’si (%41,2) erkek idi. En küçük hasta 20 aylık en büyük hasta ise 75 aylık iken yaş ortalaması 43,00±16,55 ay idi. Sonuç: Levotiroksin intoksikasyonu benign bir tablo olmasına rağmen tedavi gerektiren durumlar olabilir. Bu nedenle tedavi kararı verilmesi gereken çocuk ve adölesan olgularda semptom varlığı önemli bir faktör olsa da, tedavi yaklaşımı erişkinlerden farklı olabilir. Yaş aralığına bağlı olarak vücut ağırlığı çok değişebileceği için tedaviye karar verilmesi aşamasında, semptomlar yanı sıra, kilogram başına alınan dozun da hesaplanması uygun yaklaşım gibi görülmektedir.

Objective: The aim of this study is to determine the demographic, clinical and laboratory characteristics of forensic cases who applied to the pediatric emergency clinic of our hospital, which is a tertiary health institution, with levotroxine poisoning, to examine the treatment results, to compare these data with the literature and to contribute to the health data in this area. Method: In this study, a forensic case who applied to the Pediatric Emergency Outpatient Clinic of Selçuk University Medical Faculty Hospital between 2016-2019 with levotroxine poisoning was analyzed. Age and gender of the patients, the date and time of application to the pediatric emergency department, the season of application, the method of application, the time to reach the hospital, the event that caused the forensic case, the follow-up and treatment methods in the emergency department, the method of intake, the route of obtaining the agent, the first medical intervention after taking the drug. The time elapsed, the attitudes and behaviors of the families, the fate of the patient, the place where he was followed, the reasons for his visit, the requested examinations and their results were evaluated. Results: During the study, 1743 patients were admitted to the emergency department due to poisoning, and 17 (0.97%) were levotroxine poisoning. The incidence of levotroxine ingestion among drug intake cases was 0.194% per year. Ten (58.8%) of the patients took thyroxine as a result of accident and 7 (41.2%) patients with suicidal intention. While 10 (58.8%) of these patients were female, 7 (41.2%) were male. While the youngest patient was 20 months old and the oldest patient was 75 months old, the mean age was 43.00±16.55 months. Conclusion: Although levothyroxine intoxication is a benign picture, there may be conditions that require treatment. For this reason, although the presence of symptoms is an important factor in children and adolescents in whom a treatment decision should be made, the treatment approach may be different from adults. Since body weight can vary greatly depending on the age range, calculating the dose per kilogram, as well as the symptoms, seems to be an appropriate approach when deciding on the treatment.