Viktorya Dönemi İngiltere’sinde meydana gelen hızlı ekonomik dönüşüm ve bu dönüşümün rahatsız edecek derecede yozlaşmış sosyal sonuçları yüzünden, Vitorya dönemi edebiyatını, toplumun maruz kaldığı sosyal haksızlıklardan bağımsız düşünemeyiz. Bu yüzden Viktorya dönemi sanatçısından toplumda ahlak değerlerinin niteliğini arttırmak için ahlak öğretmenliği rolü üstlenmesi beklenirdi. Wilkie Collins de, No Name adlı romanında, sanat ve sanatçının bu görevinin rakında olarak, kadının erkek dünyasında herhangi bir yere sahip olmasına izin vermeyen, otoriter ve patriarkal İngiliz kanunları tarafından mirastan mahrum bırakılmış Magdalen ve Norah kardeşlerin hikâyesini anlatır. Magdalen’in kimlik arayışıi yeniden yasal bir kimliğe kavuşması ve toplumda sosyal bir konum edinmesiyle sonuçlanır. Romanda, sanatın olumsuz ve kötücül çağrışımlarına rağmen sanat yoluyla yasal bir kimlik kazanıldığı açıktır.

Due to the rapid economic transformation and its disturbingly corrupt social outcomes in Victorian England, Victorian literature cannot be detached from the social ills that the Victorian society suffers. Thus, the artist in the Victorian age was expected to fulfill the role of a moral teacher to serve the society for the improvement of the moral quality. Wilkie Collins, in his novel No Name, being fully aware of this function of art and artist, portrays Magdalen and Norah who are left disinherited by the authoritarian and patriarchal English laws which do not let women occupy a place in man’s world. Magdalen’s quest for her lost identity will lead her to a reconstitution of a legitimate identity and a social role. In spite of the negative connotations of art an its demonization in the novel, it is clear that throughout art, a legitimate identity is achieved.