TÜRKİYE’DE SÜRDÜRÜLEBİLİRLİK RAPORLAMASI UYGULAMALARI

İşletmelerin etik ve sorumlu iş pratikleri, operasyonel yönetim sistemleri ve sosyal sorumluluk projeleri gibi sürdürülebilirlik faaliyetlerini her geçen gün daha fazla uyguladıkları görülmektedir. Kurumsal sürdürülebilirlik yaklaşımının uygulamalara yansıyan bir yönü de sürdürülebilirlik raporlamasıdır. Bu çalışma, Türkiye'deki işletme gruplarının sürdürülebilirlik raporlama uygulamalarını incelemeyi amaçlamaktadır. Bulgular, incelenen işletme gruplardan sadece %21’inin sürdürülebilirlik raporu yayınladığını ve sürdürülebilirlik raporlamasının Türkiye'deki işletme gruplarınca yaygın bir şekilde benimsenmediğini göstermektedir. Öte yandan, sürdürülebilirlik uygulamalarını raporlayan sınırlı sayıda işletme grubunun, BM Küresel İlkeler Sözleşmesi ilkelerini rehber aldıkları ve faaliyetlerini bu ilkeler çerçevesinde raporladıkları tespit edilmiştir. Bulgulara dayanarak çalışma, Türkiye'de sürdürülebilirlik raporlaması uygulamalarının gelişimi için yasal ve yapısal çerçevelerin oluşturulmasını önermektedir

Anahtar Kelimeler:

Kurumsal sürdürülebilirlik yönetimi, sürdürülebilirlik raporlaması, işletme grupları

CORPORATE SUSTAINABILITY REPORTING PRACTICES IN TURKEY

PDF

___

Agan, Y., Acar, M. F., & Borodin, A. (2013). Drivers of environmental processes and their impact on performance: a study of Turkish SMEs. Journal of cleaner production, 51, 23-33.
Cavlak, H., & Cebeci, Y. (2018). Kurumsal Raporların İncelenmesi Ve Karşılaştırılması. Journal of Research in Business, 3(1), 53-76.
Christofi, A., Christofi, P., & Sisaye, S. (2012). Corporate sustainability: historical development and reporting practices. Management Research Review, 35(2), 157-172.
Crowther, D. (2000). Corporate Reporting, Stake holders and the Internet: Mapping the New Corporate Landscape', Urban Studies 37(10), 1837-1848.
Çolpan, A. M., & Hikino, T. (2008). Türkiye'nin Büyük Şirketler Kesiminde İşletme Gruplarının İktisadi Rolü Ve Çeşitlendirme Stratejileri. Journal of Management Research/Yonetim Arastirmalari Dergisi, 8.
Ensari, M., Erdil, M., & Genç, H. (2016). Trends in sustainability reporting between 2004-2014 by fortune 250: Turkey case. European Journal of Sustainable Development Research, 1(1), 38-43.
Ercan, C., & Kestane, A. (2017). Entegre raporlama ve türkiye’deki uygulama örnekleri üzerine bir araştırma. Kırklareli Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 6(4), 73-86. Erel, E., & Ghosh, J. B. (1997). ISO 9000 implementation in Turkish industry. International Journal of Operations & Production Management, 17(12), 1233-1246.
Gümrah, A., & Büyükipekçi, S. (2019). Türkiye’de Sürdürülebilirlik Raporlaması: 2008-2017 Yılları Arası Yayınlanmış Sürdürülebilirlik Raporlarının İncelenmesi. Muhasebe Bilim Dünyası Dergisi, 21(2), 305-323.
Junior, R. M., Best, P. J., & Cotter, J. (2014). Sustainability reporting and assurance: a historical analysis on a world-wide phenomenon. Journal of Business Ethics, 120(1), 1-11.
Isaksson, R.& Steimle U. (2008). What does GRI-Reporting tell us about Corporate Sustainability?. 11th QMOD Conference. Quality Management and Organizational Development Attaining Sustainability From Organizational Excellence to Sustainable Excellence; 20-22 August; 2008 in Helsingborg; Sweden.IIRC. (2013). The International Framework.
Siew, R. Y. (2015). A review of corporate sustainability reporting tools (SRTs). Journal of environmental management, 164, 180-195.
Şahin, Z., & Çankaya, F. (2018). KOBİ’lerde Sürdürülebilirlik Raporlaması ve Türkiye Örneği. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 18(4), 117-132.
Yüksel, F., & Araci, H. Entegre Raporlama:Türk İşletmelerinin Entegre Raporlamaya Bakışı Üzerine Bir Araştırma. Yönetim ve Ekonomi: Celal Bayar Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 24(3), 741-757.
White, A. L. (2005). New wine, new bottles: the rise of non-financial reporting. Business for Social Responsibility Business Brief.