Aslı METE, İlker KİRAZ, Burak ERAL, İlknur Hatice AKBUDAK, Simay SERİN

Beyin ölümü ve tanının organ bağışına etkisi: 10 yıllık bir analiz

Amaç: Beyin ölümü, beyin fonksiyonlarının geri dönüşümsüz kaybı olarak tanımlanabilir. Beyin ölümü tanısında yaşanacak bir gecikmenin birçok kadavra organının kaybına yol açacağı ve dolayısıyla organ nakli bekleyen hasta sayısının artacağı açıktır. Literatürde beyin ölümü tanı ve güçlükleri, aile görüşmeleri ve organ bağışı ile ilgili çok sayıda çalışma olmasına rağmen, Türkiye'deki mevzuat değişikliğinin organ bağışına etkilerine ilişkin çalışmalar sınırlıdır. Bu çalışma 10 yıllık retrospektif verileri içermekte olup, beyin ölümü tanısı ve organ bağışı konusunda bilim insanlarına ışık tutmak amacıyla yapılmıştır.Yöntem: Çalışma, etik kurul onayı alındıktan sonra Pamukkale Üniversitesi Tıp Fakültesi'nde 2011-2021 yılları arasında beyin ölümü tanısı alan hastaların retrospektif dosyalarının incelenmesi sonucu elde edilen veriler kullanılarak yapıldı.Bulgular: Çalışma başlatıldıktan sonra 2011-2021 yılları arasında beyin ölümü tanısı alan 71 hastanın dosyalarına ulaşıldı. 4 hastanın dosyasında eksik bilgi olması nedeniyle bu hastalar çalışma dışı bırakıldı. Kayıtlı beyin ölümü olan 67 hastanın 36'sı erkek (%53,7), 31'i kadındı (%46,2). Yaş ortalaması 49.07 idi. Bu hastaların tedavi üniteleri değerlendirildiğinde beyin ölümü tanılı 50 (%74,6) hasta beyin cerrahisi yoğun bakım ünitesinde, 7 (%10,4) hasta nöroloji yoğun bakım ünitesinde, 6 (%9) hasta anestezi yoğun bakım ünitesinde ve 4 (%6) hasta da kalp damar cerrahisi yoğun bakım ünitesinde idi.Sonuç: Çalışma, beyin ölümü tanı süresinin öneminin ve önceki yıllarda beyin ölümü tanısı koyan uzman sayısının bu süreci etkilemiş olabileceği sonucuna varmıştır. 2014 yılından sonra resmi prosedür değişiminin teşhiste hızlanma gösterdiği açıktır. Çalışma sonucunda aile bireyleri ile yapılan görüşmelerin önemi de ortaya çıkmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Beyin ölümü, donör organ, transplantasyon

Brain death and effect of diagnosis on organ donation: a 10-year analysis

Objective: Brain death can be defined as the irreversible loss of brain functions. It is evident that a delay occurred in the diagnosis of brain death will result in the loss of many cadaveric organs and thus, the number of patients waiting for organ transplantation will increase. Despite there being many studies in the literature about the diagnosis and difficulties of brain death, family interviews, and organ donation, the studies regarding the effects of the regulation change in Turkey on organ donation are limited. The present study includes 10-year retrospective data and it has been conducted to offer an insight to the scientists about the diagnosis of brain death and organ donation.Method: The study was conducted by using data obtained from the examination of the retrospective files of patients diagnosed with brain death between 2011 and 2021 at Pamukkale University, Faculty of Medicine after obtaining the approval of the ethics committee.Results: After the study was initiated, the files of 71 patients diagnosed with brain death between 2011 and 2021, were accessed. Due to the missing information in the files of 4 patients, these patients were excluded from the study. Of 67 patients with registered brain death, 36 were male (53.7%) and 31 were female (46.2%). The age average was 49.07. When the treatment units of these patients were evaluated, 50 patients (74.6%) diagnosed with brain death were treated at the neurosurgery intensive care unit, 7 (10.4%) at the neurology intensive care unit, 6 (9%) at the anesthesia intensive care unit, and 4 (6%) at the cardiovascular surgery intensive care unit.Conclusions: The study concluded that the importance of the diagnosis duration of brain death and the number of specialists who diagnosed brain death in the previous years may have affected this process. It is clear that the formal process, which changed after 2014, showed an acceleration in diagnosis. The importance of the interviews with family members besides the brain death diagnosis has emerged as a result of the study.

Keywords:

Brain death, organ donation, transplantation,

PDF

___

1. Wijdicks EFM. Brain death worldwide Accepted fact but no global consensus in diagnostic criteria. Neurology 2002;58. https://doi.org/10.1212/WNL.58.1.20
2. Westphal GA, Veiga VC, Franke CA. Diagnosis of brain death in Brazil. Rev Bras Ter Intensiva 2019;31:403-409. https://doi.org/10.5935/0103-507X.20190050
3. Goila AK, Pawar M. The diagnosis of brain death. Indian J Crit Care Med 2009;13:7-11. https://doi.org/10.4103/0972-5229.53108
4. Kumar L. Brain death and care of the organ donor. Journal of Anaesthesiology Clinical Pharmacology 2016;32:146-152. https://doi.org/10.4103/0970-9185.168266
5. Joffe AR, Shemie SD, Farrel C, Hutchinson J, McCarthy Tamblyn L. Brain Death in Canadian PICUs: Demographics, Timing, and Irreversibility. Pediatric Critical Care Medicine 2013;14:1-9. https://doi.org/10.1097/PCC.0b013e31825b5485
6. Altınsoy Ş, Özdemir EŞ, Baran İ, Kavak Akelma F, Arslan MT, Ergil J. Beyin ölümü tanısı alan hastaların değerlendirilmesi ve yeni yönetmeliğin tanı süresine etkisinin araştırılması. Turk J Intensive Care 2020;18:21-27 https://doi.org/10.4274/tybd.galenos.2019.09825
7. T.C. Resmi Gazete. Organ ve Doku Nakli Hizmetleri Yönetmeliği. Resmi Gazete Sayısı: 28191. Erişim adresi: www.ttb.org.tr/mevzuat/index.php?option=com. Erişim tarihi 01 Şubat 2012
8. Sağlık Bakanlığı Organ, Doku Nakli Ve Diyaliz Hizmetleri Daire Başkanlığı. Erişim adresi: https://shgm.saglik.gov.tr. Erişim tarihi 01.05.2015
9. Kompanje EJO, Groot YJ, Bakker J, IJzermans JNM. A national multicenter trial on family presence during brain death determination: the FABRA study. Neurocrit Care 2012;17:301-308. https://doi.org/10.1007/s12028-011-9636-2
10. Kıraklı C, Uçar ZZ, Anıl AB, Özbek İ. Yoğun Bakım'da beyin ölümü kesin tanı süresinin kısalmasının organ bağışı oranlarina etkisi. Yoğun Bakım Derg 2011;1:8-11. https://doi.org/10.5152/dcbybd.2011.02
11. Manara AR, Thomas I. Current status of organ donation after brain death in the UK. Anaesthesia 2020;75:1205-1214. https://doi.org/10.1111/anae.15038
12. Karakoç E, Ayyıldız A, Yelken B. Cases of brain death and organ donation rates in Eskisehir. Transplantation Proceedings 2019;51:2192-2194. https://doi.org/10.1016/j.transproceed.2019.01.188
13. Park J, Kim J. Recent decrease in organ donation from brain-dead potential organ donors in korea and possible causes. J Korean Med Sci 2020;35:e94. https://doi.org/10.3346/jkms.2020.35.e94
14. Bocci MG, D’Alò C, Barelli R, et al. Taking care of relationships in the ıntensive care unit: positive ımpact on family consent for organ donation. Transplantation Proceedings 2016;48:3245-3250. http://dx.doi.org/10.1016/j.transproceed.2016.09.042
15. Yeşilbaş O. Attitudes and awareness towards organ donation among parents of pediatric brain death patients in a pediatric ıntensive care unit in eastern Turkey. Ann Transplant 2020;25:920527. http://dx.doi.org/10.12659/AOT.920527
16. Nakagawa TA, Shemie SD, Dryden Palmer K, Parshuram CS, Brierley J. Organ donation following neurologic and circulatory determination of death. Pediatric Critical Care Medicine 2018;19:26-32. https://doi.org/10.1097/PCC.0000000000001518
17. Sandroni C, D’Arrigo S, Callaway CW, et al. The rate of brain death and organ donation in patients resuscitated from cardiac arrest: a systematic review and meta-analysis. Intensive Care Med 2016;42:1661-1671. https://doi.org/10.1007/s00134-016-4549-3
18. Greer DM, Wang HH, Robinson JD, Varelas PN, Henderson GV, Wijdicks EFM. Variability of brain death policies in the United States. JAMA Neurol 2016;73:213-218. https://doi.org/10.1001/jamaneurol.2015.3943