On dokuzuncu yüzyıl Osmanlı tarihinin bir bakıma en ilginç yönü görlinüşte çelişkili fakat gerçekte birbirini tamamlayan süreçlerin başlaması olrriuştur idari alanda,· Osmanh Devleti'nin başlangıç devrinden beri devam edegelen bazı~temel kulum.larının ancak geÇen yüzyılda kökünden değişticildiğini veya tamamen kaldi- ·nidığını görüyoruz. Yak'a-yi Hayriye (1826), Osmanlı tarihinde alışılagelmiş-reform çevresini aşarak, kul istemi yerine bir zabit sınıfı getirmekle merkezi hiyerarŞiniiı yapısını değiştinniştir. Dış ilişkiler alanında da paralel bir gelişme izlemek kabildir: imparatorluğun dış politikasını daha etkili bir şekilde sürdürmeyi amaçlayan Umur-i Hariciye Nezareti'nin kurulması (1835) aynı zamanda profesyonel bir elit kadronun doğmasını içerir. Nihayet, 1839 Gülhane Hatt-ı Hüma)runu ile idareCi kadroIann görev ve yetkiler açısından yeniden tanımlarnalari yapılmıŞ olur.