Tarihsel Süreç İçerisinde Tıp Eğitiminin Dönüm Noktaları

Dünya Tıp Eğitimi Federasyonu tıp eğitiminin amacını, tüm insanların sağlıklı yaşamalarını sağlamak için iyi hekim yetiştirmek olarak tanımlar. Tıp eğitimi, insan sağlığına yönelik bilgi, beceri ve tutumların kazandırıldığı, teorik ile pratik derslerin verildiği ve hasta başı stajların yapıldığı bir eğitimdir. Aynı zamanda tıp dünyasında ortaya çıkan yeni gelişmelerin izlenmesinin gerekliliği nedeniyle dinamik bir yapıya sahiptir. Toplumun gereksinimleri, öncelikleri, sağlık sorunları değiştikçe tıp eğitimi de buna ayak uydurmak zorundadır. Bu nedenle tıp eğitimi sürekli değişim ve gelişim içerisindedir. Bu değişim sürecinin devam etmesi, tıp fakültelerinin sürekli gelişim ve yeniliklere açık olması, problem çözebilen, sorgulayan, araştıran, yaşam boyu öğrenmeyi öğrenen, gelişime açık, ekip paylaşımını ve iletişim becerileri kazanmış, toplumun gereksinimlerine yanıt verebilen hekimlerin yetiştirilmesi açısından önem taşımaktadır. Bu derleme makalesinin amacı tıp eğitiminin gelişimi ve değişimi açısından dönüm noktalarını “Flexner raporu öncesi dönem”, “Flexner raporu sonrası dönem” ve “Edinburgh bildirgesi” olarak incelemektir.

Anahtar Kelimeler:

Tıp eğitimi, Flexner raporu, Edinburgh bildirgesi, Topluma dayalı tıp eğitimi.

Milestones of Medical Education in the Historical Process

The World Federation for Medical Education defines the purpose of medical education as educating good physicians to ensure a healthy life for all people. Medical education is an education in which knowledge, skills and attitudes towards human health are gained, theoretical and practical courses are given, and bedsides internships are provided. At the same time, it has a dynamic structure due to the necessity of following up new developments in the medical world. As the needs, priorities and health problems of the society change, medical education has to keep up with it. Therefore, medical education is in constant change and development. The continuation of this process of change is important in terms of medical schools being open to continuous development and innovations, raising physicians who can solve problems, question, make research, learn lifelong learning, be open to development, learn to work as a team and gain communication skills, and respond to the needs of society. The purpose of this review article is to analyse and convey the turning points of medical education in terms of development and change over time defined as “period before Flexner report”, “period after Flexner report” and “Edinburgh declaration”.

Keywords:

Tıp eğitimi, Flexner raporu, Edinburgh bildirgesi, Topluma dayalı tıp eğitimi.,

PDF

___

1. Sayek, İ., Kiper, N. ve Odabaşı, O., Türk Tabipleri Birliği Mezuniyet Öncesi Tıp Eğitimi Raporu 2006. Türk Tabipleri Birliği Yayınları, Haziran 2006, ISBN 975-6984-82-1.
2. Terzi, C., Saçaklıoğlu, F., ve Sayek, İ., 2020 Yılında Türkiye’de Tıp Eğitimi (Kitap Bölümü). 2000-2020 Sürecinde Nasıl Bir Dünya, Türkiye, Sağlık, Tıp Ortamı Öngörülebilir, Oluşturulabilir? Türk Tabipleri Birliği Yayını, (2002), 157-194.
3. Sayek, İ. (Ed.). ,Tıp Eğiticisi El Kitabı. Ankara: Güneş Tıp Kitabevleri, (2016).
4. Arslantaş, D., Tıp Eğitimcilerinin Teknolojik Pedagojik Alan Bilgilerinin İncelenmesi. Doktora Tezi. Eskişehir: Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eğitim Bilimleri Anabilim Dalı, Eğitim Programları ve Öğretim Bilim Dalı, 2021.
5. Vatansever, K., Tıp Eğitiminin Tarihçesi. Toplum ve Hekim Dergisi, (2020). 35, 352-370.
6. Elçin, M., Tıp Eğitiminin Tarihçesi. Hacettepe Tıp Dergisi, 2010;41:195–202.
7. Gürpınar, E., ve Musal, B., Tıp Eğitiminin Gelişim Süreci. Toplum ve Hekim Dergisi, 2003:18; 446-451.
8. Uğurlu, C., Hipokrat. Ankara Tıp Fakültesi Mecmuası, (1997). 3: 67–78.
9. Kayhan, H., Selçuklular Devrinde Tıp Bilimi ve Hekimler Hakkında Notlar. History Studies International Journal of History,2011; 3: 155–63.
10. Esen, F., Türkiye’de Tıp Eğitimi Alanında Yapılmış Yayınların Tematik ve Metodolojik Açıdan İncelenmesi ve Genel Değerlendirilmesi. Doktora Tezi. Eskişehir: Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eğitim Bilimleri Anabilim Dalı, Eğitim Programları ve Öğretim Bilim Dalı, 2021.
11. Şahin, H., Özan, S. ve Gürpınar, E., Abraham Flexner’i Doğru Anlamak. Tıp Eğitimi Dünyası, 2011; (30), 60-71.
12. Cooke, M., Irby, D. M., Sullivan, W., and Ludmerer, K. M., American Medical Education 100 Years after the Flexner Report. N Engl J Med, 2006; 355:1339-44.
13. Skochelak, S. E., Commentary: A Century of Progress in Medical Education: What About the Next 10 Years? Academic Medicine, 2010;85: 197-200.
14. Irby, D. M:, Cooke, M., and O’Brien, B. C., Calls for Reform of Medical Education by the Carnegie Foundation for the Advancement of Teaching: 1910 and 2010. Academic Medicine, 2010;85: 220-227.
15. Flexner A. Medical education in the United States and Canada. Extracted from: The Carnegie Foundation for the Advancement of Teaching, Bulletin Number Four, 1910. Bulletin of the World Health Organization 2002; 80: 594-602.
16. Ludmerer, K. M., Commentary: Understanding the Flexner Report. Acad Med. 2010; 85:193–196.
17. Saçaklıoğlu, F. B., Türk, M., Topluma Yönelik-Topluma Dayalı Tıp Eğitimi Neden ve Nasıl? Toplum ve Hekim Dergisi, 2001; 16: 181-187.
18. Aytekin ,N. T., Topluma Yönelik-Topluma Dayalı Tıp Eğitimi. Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi 2002; 28: 53-56.
19. Rangachari P. K., Howard S. Barrows: An Appreciation, Teaching and Learning Medicine, 2011;23:313–315.
20. Distlehorst, L., Memorial: Howard S. Barrows, MD (1928–2011). Teaching and Learning in Medicine, 2011;23: 311–312.
21. Uzuner, K., Eğitici Gelişim Programı Uygulayan Tıp Fakültelerinde Program Uygulayıcılarının Görüşlerinin İncelenmesi. Doktora Tezi. Eskişehir: Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eğitim Bilimleri Anabilim Dalı, Eğitim Programları ve Öğretim Bilim Dalı, 2021.
22. Erol, K., Tıp Eğitiminde Probleme Dayalı Öğrenme Yaklaşımına İlişkin Eğitim Yönlendiricilerinin Görüşleri. Doktora Tezi. Eskişehir: Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eğitim Bilimleri Anabilim Dalı, Eğitim Programları ve Öğretim Bilim Dalı, 2021.
23. World Health Organization, Declaration of Alma-Ata https://www.euro.who.int/__data/assets/pdf_file/0009/113877/E93944.pdf Erişim:30.01.2023.
24. Executive Board, 83.(‎1988)‎.World Conference on Medical Education, Edinburgh, 8-12 August 1988. World Health Organization. https://apps.who.int/iris/bitstream/handle/10665/163121/EB83_Inf.Doc-3_eng.pdf?sequence=1&isAllowed=y Erişim: 26.01.2023.
25. Taşkıran, H. C., Yücel Gürsel, Y., Özan, S., Musal, B.,Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi Eğitim Stratejilerinin Eğitim Yönlendiricileri Tarafından Değerlendirilmesi: SPICES Modeli. Tıp Eğitimi Dünyası,2005; 18:22-26.
26. Harden, R.M., Sowden, S., Dunn, W. R., Educational strategies in curriculum development: the SPICES model. Educational strategies in curriculum development: SPICES model. Med Educ 1984;18:284-297.
27. Kılıç, F. S., Tıp Eğiticilerinin Sınıf Yönetimi Uygulamalarının Değerlendirilmesi. Doktora Tezi. Eskişehir: Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eğitim Bilimleri Anabilim Dalı, Eğitim Programları ve Öğretim Bilim Dalı, 2021.
28. Sezer, B., Elçin, M., Tıp Eğitiminde Simülasyon. Eğitim Teknolojileri Okumaları (Editörler: Odabaşı, H.F., Akkoyunlu, B., İşman, A.) (2017). Bölüm-39, 443-451
29. Gaba, D. M., The future vision of simulation in health care. Qual Saf Health Care (2004). Suppl 1(Suppl 1), i2-10. doi: 10.1136/qshc.2004.009878
30. Bradley, P., The history of simulation in medical education and possible future directions. Medical Education, 2006; 40, 254–262.
31. Mıdık, Ö., Kartal, M., Simülasyona Dayalı Tıp Eğitimi. Marmara Medical Journal, 2010. 23: 389-399. 32. Irby, D. M., Educating physicians for the future: Carnegie's calls for reform. Medical Teacher, 2011; 33: 547-550.
33. Sayek,İ., https://www.klinikiletisim.com/akreditasyon-ile-tip-egitimi-fildisi-kulesinden-inip-topluma-karisiyor/ (2022) Erişim: 01.02.2023