Politika ve Tarih Arasında Mitos: Aristoteles ve Nietzsche

Mitos, hem Aristoteles’e hem de Nietzsche’ye göre tragedyanın özsel ya da kurucu öğesidir. Ancak ayrıntılara girildiğinde Aristoteles’in tragedya okumasının nihai anlamda genelde politika özelde etik alanındaki çalışmalarının güdümünde ilerlediği görülür. Nietzsche ise tragedya okumasını oldukça özgün tarihsel bir kavrayışla gelişirmiştir. Nietzsche’nin, tragedyanın dolayısıyla da mitosun ölümü için tayin ettiği tarihler ya da bu tarihlerde icra edilen tragedyalar, Aristoteles için şiirin doğal gelişim seyrinin zirvesini oluşturuyordu. Bu durum kaçınılmaz olarak Aristoteles ve Nietzsche’nin mitos yorumlarında, doğrudan mitos kavramına yüklenen anlamdan kaynaklanan büyük farklılıklara neden olacaktır. Bu çalışmanın amacı, bu anlam farklılığının bu iki düşünürün sırasıyla merkeze aldıkları politika ve tarih kavrayışıyla ne tip bir irtibatı olduğunu anlamaya çalışmak ve bu yorum farklılığının sonuçlarını belirlemektir.

Anahtar Kelimeler:

Logos, Mitos, Politika, Tarih, Tragedya

Mitos Between Politics and History: Aristotle and Nietzsche on Tragedy

Mythos is the founding element of tragedy, both to Aristotle and Nietzsche. However, when details are given, it is seen that Aristotle’s reading of tragedy is ultimately driven by his work in politics and ethics. But Nietzsche has developed his tragedy interpretetation under a very original historical understanding. The history of Nietzsch’'s appointment for death of tragedy and the mythos, or the tragedies performed in those days, was the peak of the natural progression of poetry for Aristotle. This will inevitably lead to great differences Aristotle’s and Nietzsche’s interpretations of mythos, because of their concept of mythos. The purpose of this study is to try to understand contacts between this difference of meaning and their politic and historic interpretetaion and explain the consequences of these differences.

Keywords:

History, Logos, Mitos, Politics, Tragedy,

PDF

___

Aristoteles. (2006). Retorik (çev. M. H. Doğan). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
Aristoteles. (2010). Metafizik (çev. A. Arslan). İstanbul: Sosyal Yayınları.
Aristoteles. (2013). Poetika (çev. F. Akderin). İstanbul: Say Yayınları.
Hazard, P. (1999). Batı düşüncesindeki büyük değişme (çev. E. Güngör). Ankara: Ötüken Yayınları.
Kant, I. (2000). Prolegomena (çev. İ. Kuçuradi ve Y. Örnek). Ankara: Türkiye Felsefe Kurumu.
Latacz, J. (2006). Antik Yunan tragedyaları (çev. Y. Onay). İstanbul: MitosBoyut Yayınları.
MacIntyre, A. (2011). Erdem peşinde (çev. M. Özcan). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Mumford, L. (2013). Tarih boyunca kent (çev. G. Koca ve T. Tosun). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Nietzsche, F. (2015a). Tarihin yaşam için yararı ve sakıncası (çev. M. Tüzel). İstanbul: Türkiye İş Bankası Yayınları.
Nietzsche, F. (2014). Tragedyanın doğuşu (çev. İ. Z. Eyüboğlu). İstanbul: Türkiye İş Bankası Yayınları.
Nietzsche, F. (2015b). Yunanlıların trajik çağında felsefe (çev. G. Aytaç). İstanbul: Say Yayınları.
Preus, A. (2007). Historical dictionary of Ancient Greek philosophy. Maryland: The Scarecrow Press.
Ross, D. (2011). Aristoteles (çev. A. Arslan), İstanbul: Kabalcı.
Topakkaya, A. ve Aşar, H. (2015). Etkin istenç bağlamında Nietzsche’nin tarih görüşü. Kastamonu Eğitim Dergisi, 23(1), 57-70.