Dil Öğretim Yaklaşımları Ve Türkçe Öğretimindeki Uygulamalar/Language Teachıng Approaches And Theır Applıcatıons In Teachıng Turkısh
Öz Özet Dünyamızda 1900'lü yıllardan günümüze kadar dil öğretimi alanında çeşitli yaklaşım ve yöntemler uygulanmıştır. Bunlar “davranışçı, bilişsel ve yapılandırıcı” olmak üzere üç ana grupta toplanmıştır. Bu yaklaşımların amaçları, temel görüşleri ve uygulama yöntemlerinde tarihsel süreç içinde önemli değişmeler olmuştur. Dil öğretim alanında en eski yaklaşım olan geleneksel yaklaşımda dil bilgisi kuralları, atasözleri, edebiyat, genel kültür gibi konuların öğretimine ağırlık verilmiştir. Davranışçı yaklaşımda ise dil diğer davranışlar gibi uyarıcı-tepki bağlamında çeşitli tekrar, taklit, ezberleme ve şartlandırma yoluyla öğretilmiştir. Dil öğretim alanındaki bu görüşler 1950'li yıllara doğru değişmeye başlamış ve “Dil iletişim aracıdır.” görüşü yayılmıştır. Bunun üzerine iletişim kurma ve dilin günlük yaşamda kullanılmasına yönelik çalışmalar yapılmıştır. Günümüzde ise yapılandırıcı yaklaşımla birlikte “Dil, sosyal etkileşim aracıdır.” görüşü gündeme gelmiştir. Bu yaklaşımda dil, zihinsel, duygusal ve sosyal becerilerin geliştirilmesi ön plana alınmış ve çeşitli etkinlik, görev, proje vb. aracılığıyla dil öğretimi yapılmaktadır. Dünyamızdaki bu gelişmelere paralel Ülkemizde de son yıllarda önemli gelişmeler olmuş, davranışçı yaklaşım terk edilerek yapılandırıcı yaklaşımla yeni Türkçe öğretim programları hazırlanmıştır. 2004 Türkçe (1-5. Sınıflar) Öğretim Programında yapılandırıcı yaklaşım merkeze alınarak çoklu zeka, öğrenci merkezli öğrenme, beyin temelli öğrenme, bireysel farklılıklara duyarlılık, sarmal ve tematik yaklaşım, beceri ve etkinlik yaklaşımı gibi yaklaşım ve modellerden yararlanılmıştır. Türkçe öğretiminde dil becerileriyle birlikte zihinsel, duygusal ve sosyal becerilerin geliştirilmesi amaçlanmıştır. Bu becerilerin geliştirilmesi için çeşitli etkinlik, görev ve projelerle Türkçe öğretimi yapılmaktadır. Anahtar Kelimeler: Türkçe, dil öğretimi, yaklaşım, yöntem, yapılandırıcılık Abstract In our world, from 1900s to the present, much kind of approaches and methods have been applied on language teaching. These approaches are behavioral, constructive and cognitive as the main parts. During the historical process these approaches were changed related to about their aims, application methods and their basic thoughts. The traditional approach which is the oldest approach in the language teaching covers the teaching of rules of the grammar, literature, proverbs and liberal education. The language was taught as the other behaviors, like repetition, imitation, memorizing and classical conditioning as the stimulation-reaction in behavioral approach. These thoughts started to change in 1950s and the thought that is the “language is the for the communicating” started to spread. Then the studies containing communication and the usage of the language in daily life were done. Nowadays with the constructive approach, the thought that is “language is a tool for social communication” has been supported. The developing of mental, emotional, and social skills have been handled and teaching of language has been done with the many kind of activities, duties and projects. In our country, important developments were done during the last years parallel to the world. A new Turkish Programme with the constructive approach was prepared by leaving the behavioral approach. Education approaches such as constructive approach, multiples intellect, student-centered learning, inter-disciplinary approach, etc. were taken as basis in new 2004 Turkish Education Programme. In this way, new Turkish Programme contains developing skills such as mental, emotional, and social and language teaching is being done with the many kind of activities, duties and projects. Key Words: Turkish, language teaching, approach, method, constructivism
Anahtar Kelimeler:
Türkçe, dil öğretimi, yaklaşım, yöntem, yapılandırıcılık
___
KAYNAKÇABailly, D. (1997). Didactique de l'anglais (1) Objectifs et contenus de l'enseignement, Paris: Nathan.
Bailly, D. (1998-a) Didactique de l'anglais (2) La mise en oeuvre pédagogique, Paris : Nathan.
Bailly, D. (1998-b) Les mots de la didactique des langues. Le cas de l'anglais. Lexique, Paris: Ophrys.
Barnier, G. (2005). L'approche socio-constructive des apprentissages scolaires, Psychologie de l'éducation, Thème 2. IUFM d'aix-Marseille.
Beacco, J. C. (2007). L'approche par compétences dans l'enseignement des langues: Enseigner à partir du CERC, Les Editions Didier.
Bissonnette, S., Richard, M. (2001). Comment construire des compétences en classe, Chemelière / McGraw-Hill, Montréal.
Boutin, G. (2004). L'approche par compétences en éducation :Un amalgame paradigmatique, Connexions, Revue de psychosociologie sciences humaines, 2004/06, No: 81, France
Bronckart, J. C. (2009). La notion de compétences est-elle pertinente en éducation?, L'école démocratique, No: 39, http://www.skolo.org
CECR (2000). Cadre européen commun de référence pour les langues. Apprendre, enseigner, évaluer, Division Des Langues Vıvantes, Strasbourg, Conseil de l'Europe, Didier
Conseil de l'Europe et Commission européenne. (2001). T-kit, Une méthodologie de l'apprentissage des langues, Editions du Conseil de l'Europe, Strasbourg Cedex.
Denyer, M. (2006). La perspective actionnell e définie par le CECR et ses répercussions dans l'enseignement des langues, La perspective actionelle: Taches et projets, deneyerperspectiveactionnelle.pdf Erişim tarihi 03.08. 2010.
Dionnet, S. (2002). Competences, Competences Transversales et Systeme Educatif, Evaluation de la rénovation de l'enseignement primaire, Document de travail Service de la recherche en éducation, Genève, Suisse
Gaonac'h, D. (1991). Théories d'apprentissage et acquisition d'une langue étrangère, Paris: Hatier-Didier.
Gaonac'h, Daniel, (1995). La mémoire dans l'apprentissage des langues vivantes, Les Langues Modernes No: 2, p. 9-24.
Güneş, F. (2007-a). Ses Temelli Cümle Yöntemi ve Zihinsel Yapılandırma, Nobel Yayınları.
Güneş, F. (2007-b). Türkçe Öğretimi ve Zihinsel Yapılandırma, Nobel Yayınları.
Hirtt, N. (2009). L'approche par compétences: une mystification pédagogique, L'école démocratique, No: 39, http://www.skolo.org
Lemire, G. (2005). Fondements théoriques 1 Assises constructiviste, socio-constructiviste et cognitiviste, Université Laval, http://www. cours. fse. ulaval. ca/frn-19972/osp_presentation/ep_p_11. htm (Erişim Tarihi: 2009)
Martinez, P. (1996). La didactique des langues étrangères, Que-sais-je? Paris : PUF, Collection, No: 3199.
Mason, T. (2001). Langue et enfance : Chomsky et ses critiques, formation des PE2 à l'IUFM de Versailles entre 1994 – 2001, Université de Paris.
MEB. Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı (2005). İlköğretim Türkçe Dersi Öğretim Programı ve Kılavuzu, Ankara: MEB Basımevi.
OCDE (2005). La définition et la sélection des compétences clés, Résumé, Mep_int_French.
Perrenoud, P. (1999). Dix nouvelles compétences pour enseigner, Paris, ESF.
Perrenoud, P. (2004). Evaluer les compétences, la revue de l'Educateur, Mars, Paris.
Puren, C. (1988). Histoire des Méthodologies de l'enseignemet de langues, Cles International, Paris.
Puren, C. (2004). L'evolutıon Historique Des Approches En Didactique Des Langues- Cultures ou Comment Faire L'unite Des «Unites Didactiques», Congrès Annuel de l'Association pour la Diffusion de l'Allemand en France (ADEAF), École Supérieure de Commerce de Clermont-Ferrand, 2-3 Novembre 2004, France.
Quiesse, J. M. (2007). Talents innés, aptitudes éducables, Oser l'approche orientante, tome 1: Pourquoi l'approche orientante, éditions Qui plus est, 2007.
Rézeau, J. (2001). Médiatisation et médiation pédagogique dans un environnement multimédia (Le cas de l'apprentissage de l'anglais en Histoire de l'art à l'université), Université Victor Segalen Bordeaux 2, France.
RodrÃguez, S. A. (2004). L'évolution des méthodologies dans l'enseignement du français langue étrangère depuis la méthodologie traditionnelle jusqu'à nos jours, Cuadernos del Marqués de San Adrián : Revista de humanidades, no. 1, http://www. uned. es/ca-tudela/revista/
Saskatchewan (2001). Philosophie et méthodes d'enseignement, Ministère de l'Éducation de la Saskatchewan.
Springer, C. (1996). La didactique des langues face aux défis de la formation des adultes, Paris : Ophrys.
Tardif, J.(1997). Pour un enseignement stratégique. Montréal: Editions Logiques.
- ISSN: 1304-429X
- Yayın Aralığı: Yılda 5 Sayı
- Yayıncı: Hatay Mustafa Kemal Üniversitesi
Sayıdaki Diğer Makaleler
İlköğretim Yüz Temel Eser'in Türkçe dersi öğretim programındaki temalar açısından analizi
Yerel temsil ve katılım bağlamında belediye meclisleri: Kahramanmaraş ve Sivas örnekleri
Şerif ÖNER, Hüseyin AKSU, Sabire Melike TATLI, Uğur YILDIRIM
Esin ŞAHİN, Sedat MADEN, Mehmet KARDAŞ, Abdullah ŞAHİN
An investigation on college students’ conceptual understanding of quantum physics topics
Hilal ÇOŞKUN, İ. Afşin KARİPER, Bayram AKARSU
Uğur YILDIRIM, Şerif ÖNER, Hüseyin AKSU, Sabire TATLI
Daskyleion’da Doğu Yunan ve Doğu Yunan etkili seramik ithalatı
SINIF ÖĞRETMENİ ADAYLARININ BİLİMİN DOĞASI KAVRAMLARI: TEORİ, YASA VE HİPOTEZ
Erdal TATAR, Yunus KARAKUYU, Cengiz TÜYSÜZ
Türkçe öğretmenlerinin seviye belirleme sınavı ve Türkçe sorularına ilişkin görüşleri