Objectives: This study aimed to introduce an improved deconvolution technique for Tc-99m-mercaptoacetyltriglycine renograms based on the combination of a sparse Legendre polynomial representation and the Moore-Penrose inversion matrix (LG). This method reduces the effect of noise on the measurement of renal retention function transit time (TT). Methods: The stability and accuracy of the proposed method were tested using a renal database containing Monte Carlo-simulated studies and real adult patient data. Two clinical parameters, namely, split function (SF) and mean TT (meanTT), obtained with LG were compared with values calculated with the established method that combines matrix deconvolution and a three-point linear smoothing (F121) as recommended by the 2008 International Scientific Committee of Radionuclides in Nephrourology consensus on renal TT measurements. Results: For simulated data, the root mean square error (RMSE) between the theoretical non-noisy renal retention curve (RRC) and the results of the deconvolution methods applied to the noisy RRC were up to two times lower with LG (p<0.001). The RMSE of the reconvoluted renogram and the theoretical one was also lower for LG (p<0.001) and showed better preservation of the original signal. The SF was neither improved nor degraded by the proposed method. For patient data, no statistically significant difference was found between the SF for the LG method compared with the database values, and the meanTT better agreed with the physician’s diagnosis than the matrix or clinical software (Hermes) outputs. A visual improvement of the RRC was also observed. Conclusion: By combining the sparse Legendre representation of the renogram curves and the Moore-Penrose matrix inverse techniques, we obtained improved noise reduction in the deconvoluted data, leading to better elimination of non-physiological signals -as negative values- and the avoidance of the smear effect of conventional smoothing on the vascular peak, which both influenced the meanTT measurement. "> Amaç: Bu çalışma, seyrek Legendre polinom gösterimi ve Moore-Penrose inversiyon matrisinin (LG) kombinasyonuna dayanan Tc-99m merkaptoasetiltriglisin renogramları için geliştirilmiş bir dekonvolüsyon tekniğini tanıtmayı amaçlamaktadır. Bu yöntem, gürültünün renal retansiyon fonksiyonu geçiş süresinin (TT) ölçümü üzerindeki etkisini azaltır. Yöntem: LG ile elde edilen iki klinik parametre olan bölünmüş fonksiyon (SF) ve ortalama TT (ortalamaTT), 2008’de renal TT ölçümleri üzerine Uluslararası Nefroüroloji Radyonüklidleri Bilimsel Komitesi’nin ortak görüşünde önerilen matriks dekonvolüsyonu ve 3-noktalı doğrusal yumuşatmayı (F121) birleştiren yerleşik yöntemle karşılaştırıldı. Bulgular: Simüle edilmiş veriler için, teorik gürültülü olmayan renal retansiyon eğrisi (RRC) ile gürültülü RRC’ye uygulanan dekonvolüsyon yöntemlerinin sonuçları arasındaki kök ortalama kare hatası (RMSE) LG ile iki kat daha düşüktü (p<0,001). Kıvrımlı renogramın ve teorik renogramın RMSE’si de LG için daha düşüktü (p<0,001) ve orijinal sinyalin daha iyi korunduğunu gösterdi. Bölme işlevi (SF), önerilen yöntemle ne iyileştirildi ne de bozuldu. Hasta verileri için, LG yöntemi için SF ile veri tabanı değerlerine kıyasla anlamlı bir fark bulunmadı ve ortalamaTT, doktorun teşhisi ile matris veya klinik yazılım (Hermes) çıktılarından daha uyumluydu. RRC’de görsel bir iyileşme de gözlendi. Sonuç: Renogram eğrilerinin seyrek Legendre gösterimi ve Moore-Penrose matrisi ters tekniklerini birleştirerek dekonvolüsyon verilerinde daha iyi bir gürültü azaltımı elde edilmiş ve bu da fizyolojik olmayan sinyallerin -negatif değerler olarak- daha başarılı bir şekilde yok edilmesine ve vasküler tepe üzerindeki alışılagelmiş yumuşatmanın yayma etkisinin önlenmesine yol açarak ortalamaTT ölçümünü etkilemiştir. "> Amaç: Bu çalışma, seyrek Legendre polinom gösterimi ve Moore-Penrose inversiyon matrisinin (LG) kombinasyonuna dayanan Tc-99m merkaptoasetiltriglisin renogramları için geliştirilmiş bir dekonvolüsyon tekniğini tanıtmayı amaçlamaktadır. Bu yöntem, gürültünün renal retansiyon fonksiyonu geçiş süresinin (TT) ölçümü üzerindeki etkisini azaltır. Yöntem: LG ile elde edilen iki klinik parametre olan bölünmüş fonksiyon (SF) ve ortalama TT (ortalamaTT), 2008’de renal TT ölçümleri üzerine Uluslararası Nefroüroloji Radyonüklidleri Bilimsel Komitesi’nin ortak görüşünde önerilen matriks dekonvolüsyonu ve 3-noktalı doğrusal yumuşatmayı (F121) birleştiren yerleşik yöntemle karşılaştırıldı. Bulgular: Simüle edilmiş veriler için, teorik gürültülü olmayan renal retansiyon eğrisi (RRC) ile gürültülü RRC’ye uygulanan dekonvolüsyon yöntemlerinin sonuçları arasındaki kök ortalama kare hatası (RMSE) LG ile iki kat daha düşüktü (p<0,001). Kıvrımlı renogramın ve teorik renogramın RMSE’si de LG için daha düşüktü (p<0,001) ve orijinal sinyalin daha iyi korunduğunu gösterdi. Bölme işlevi (SF), önerilen yöntemle ne iyileştirildi ne de bozuldu. Hasta verileri için, LG yöntemi için SF ile veri tabanı değerlerine kıyasla anlamlı bir fark bulunmadı ve ortalamaTT, doktorun teşhisi ile matris veya klinik yazılım (Hermes) çıktılarından daha uyumluydu. RRC’de görsel bir iyileşme de gözlendi. Sonuç: Renogram eğrilerinin seyrek Legendre gösterimi ve Moore-Penrose matrisi ters tekniklerini birleştirerek dekonvolüsyon verilerinde daha iyi bir gürültü azaltımı elde edilmiş ve bu da fizyolojik olmayan sinyallerin -negatif değerler olarak- daha başarılı bir şekilde yok edilmesine ve vasküler tepe üzerindeki alışılagelmiş yumuşatmanın yayma etkisinin önlenmesine yol açarak ortalamaTT ölçümünü etkilemiştir.