Vergi hukukunda alım, satım, hizmet sağlama vb. ticari ve aynı zamanda vergi-sel sonuç doğuran işlemler belgelere dayanmak zorundadır. Ayrıca belgelerin kayıt edilebilirliği gerçekleştirilen ticari işlemlerin delil olmasına ve ispat niteliğine im-kan tanımaktadır. Nitekim Vergi Usul Kanuna göre alış satış faturası, gider pusulası, müstahsil makbuzu, yazar kasa rulosu vb. belgelerin düzenlenmesi ve bu belgelere dayanan defterlerin gerçek ve tüzel kişi tacirlerce tutulması, saklanması ve ibrazı zorunludur. Bu bağlamda gider pusulası fatura yerine geçen belgelerden olup, ticari işletmelerde giderlerin belgelendirilmesinde kullanılan araçlardan biridir.Ancak ticari işlemlerde kimi zaman bir tarafın gelir ve kurumlar vergisi mü-kellefi olmadığı durumda, gerçekleşen ticari işlemle ilgili belge verilemediğinde, 6502 Sayılı Tüketicinin Korunması Hakkında Kanun kapsamındaki malların iade işlemlerinde gider pusulası gündeme gelebilmektedir. Bu bağlamda gider pusulası fatura yerine geçen belgelerden olup, ticari işletmelerde giderlerin belgelendiril-mesinde kullanılan araçlardan biridir. Şöyle ki VUK 234. md. uyarınca; 1. ve 2. sınıf tüccarlar, basit usule tabi olanlarla, defter tutması gereken serbest meslek er-babının ve çiftçilerin vergiden muaf esnafa; yaptırdıkları işler veya onlardan satın aldıkları mal ile ilgili düzenleyip işi yapana veya malı satana imzalatacakları gider pusulası vergiden muaf esnaf tarafından verilmiş fatura hükmündedir. Dolayısıyla çalışmada gider pusulasına, gider pusulası düzenlenmesi gereken hallere ve gider pusulası düzenlemek zorunda olanlara, gider pusulasının düzenlenmesine, gider pusulası düzenleme şartlarına uyulmamasının yaptırımına, gider pusulasında uygu-lanması gereken tevkifat oranlarına, gider pusulası uygulamaları hakkındaki çeşitli özelgelere değinilmektedir.