Orhan Kemal, Cumhuriyet Dönemi Türk roman ve hikâyesinde toplumcu-gerçekçi hassasiyetiyle öne çıkan bir yazardır. Orhan Kemal, yazdığı çok sayıda roman ve hikâye ile Türk edebiyatında tanınır. Bu eserlerinde toplumcu-gerçekçiliğin etkisiyle çarpıcı olaylara yer verir. Hikâyelerinde geçim sıkıntısı yaşayan insanları anlatır. Çocuklar da bu hikâyelerde kendilerine geniş yer bulur. Aile ve sokak ortamında yetişen çocuklar, farklı yönlerle ele alınır. Yoksulluğun çemberinde büyümüş çocuklar, onun eserlerinde sıkça yer alır. Ailesine bakmak için küçük yaşta sokaklarda satıcılık yapan, umutsuz çocuklardan bir diğeri de ailesiyle olan fakat yalnızlık içinde, buhran yaşayan, mutsuz ev ortamında yetişen çocuklardır. Orhan Kemal’in hikâyelerindeki tüm kişiler canlı ve hayattan kişilerdir. Onun karakterleri; hayatın zorluklarını, geçim sıkıntısını derinden yaşarken umutlarını asla yitirmezler. Aile ve sokak ortamında karşımıza çıkan bu çocuklar, umudun en büyük sembolüdür. Onun, çocukları bu kadar önemli bir sembol olarak kullanmasının çeşitleri nedenleri vardır. Yazarın çocukların dramına yakından şahitlik etmesi, çocuklara olan sevgisi ve çok çocuklu bir ailede yetişmesi bu nedenlerden bazılarıdır.