Rasyonel Ahlak Geleneğinin Tarihselci Bir Yorumu Olarak MacIntyre’ın Erdem Etiği

Metodolojik açıdan geleneği ölü bir kavram olarak görmeyen aksine tarihsel olarak genişleyen ve toplumsal olarak da cisimleşen bir argüman şeklinde değerlendiren Alasdair MacIntyre, çok kadim bir geleneğin öncelini ve ardılını birbiriyle birleştiren bir figür olan Aristoteles’in oluşturduğu rasyonel erdem geleneğinin çağdaş dünyanın ahlaki ve sosyo-politik sorunlarının üstesinden gelebilmek için tekrar canlandırılması gerektiğini savunur. MacIntyre’a göre liberal bireycilik nedeniyle yaklaşık üç yüzyıllık süreçte ahlak felsefesinin yitirmiş olduğu tutarlı ve rasyonel temel, Aristotelesçi gelenek tarafından tekrar kazandırılabilir. Bu çalışma, söz konusu geleneğin ereksel insan doğası anlayışını ve insanın asıl hedefini belirleyen öze sahip olduğu görüşünü yorumlayan MacIntyre’ın modern ahlak felsefesinin sorunlarına yönelik çözümlemelerini ele almaktadır.

Anahtar Kelimeler:

MacIntyre, Aristotelianism, Virtue Ethics, Community, Tradition

MacIntyre's Virtue Ethics as a Historicist Interpretation of Rational Moral Tradition

Alasdair MacIntyre, who does not see tradition as a dead concept but evaluates it as an argument that has expanded historically and socially embodied in terms of methodology, asserts that the rational virtue tradition created by Aristotle, a figure that unites the predecessor and the successor of a very ancient tradition should be revived in order to overcome the moral and socio-political problems of the contemporary world. According to MacIntyre, the consistent and rational basis that moral philosophy has lost due to liberal individualism in a period of about three centuries can be restored by the Aristotelian tradition. This study deals with MacIntyre's analyses of the problems of modern moral philosophy which focus on the view that the tradition in question has an understanding of the teleological human nature and the essence that determines the real purpose of man.

Keywords:

MacIntyre, Aristotelianism, Virtue Ethics, Community, Tradition,

PDF

___

Aristotle (1915). Magna Moralia Ethica Eudemia (trans. W. D. Ross, M. A.). Oxford: At the Clarendon Press.
Aristotle (2009). The Nicomachean Ethics (trans. David Ross). Oxford: Oxford University Press.
Bauman, Z. (2016). Postmodern Etik (çev. Alev Türker). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Bernstein, J. R. (1983). Beyond Objectivism And Relativism: Science, Hermeneutics, And Praxis. Philadelphia: University of Pennsylvania Press.
Behhabib, S. (2007). Situating the Self Gender, Community and Postmodernism in Contemporary Ethics. Cambridge: Polity Press.
Sperger, C. M. (2003). Ahlak Felsefesi, Siyaset Felsefesi Sözlüğü (yay. haz. P. Raynaud, S. Rials, ss. 30-41). (çev. İ. Yerguz). İstanbul: İletişim Yayınları.
Christman, J. (2002). Social and Political Philosophy: A Contemporary Introduction. London and New York: Routledge.
West, D. (1997). An Introduction to Continental Philosophy. Cambridge: Polity Press.
Knight, K. (1998). The MacIntyre Reader. Notre Dame: University of Notre Dame Press.
Kymlicka, W. (2002). Contemporary Political Philosophy An Introduction. New York: Oxford University Press.
MacIntyre, A. (2007). After Virtue. United States: University of Notre Dame Press.
MacIntyre, A. (1998). A Short History Of Ethics. London: Routledge.
MacIntyre, A. (1977). Epistemological Crises, Dramatic Narrative and the Philosophy of Science. Monist, 60, 453-472.
Mouffe, C. (1993). The Return of the Political. London & New York: Verso.
Poole, R. (1996). Morality And Modernity. London & New York: Routledge.
Ross, D. (1995). Aristotle. London and New York: Routledge.
Sandel, M. J. (1984). The Procedural Republic and the Unencumbered Self. Political Theory, 12 (1), 81-96.
Zelyüt, S. H. (1997). İki Adalet Arasında Liberal ve Komunitaryan Düşüncelerin Çatışma Alanı. Ankara: Vadi Yayınları. Zelyüt, S. H. (2001). Sunuş: Alasdair MacIntyre. Ethik’in Kısa Tarihi (çev. H. Hünler & S. Zelyüt Hünler). İstanbul: Paradigma Yayıncılık.