SUMMARY The prevalence of congenital hip dislocation in the research areas of Ondokuz Mayıs University. The interrelationships among frequency of predisposing factors, clinical findings, radiological diagnosis and prevalance of congenital dislocation of the hip were investigated in a randomized group of 250 male (48.6 per cent] and 264 (51.4 per cent) female children (age range 0-5} chosen from research areas of Ondokuz Mayıs University, Medical School Faculty, Training district Dereköy, Taflan and Alanlı health Centers. In 64 patients (12.5 per cent) clinical findings suggested Congenital hip dislocation (CHL) and in 9(1.8 per cent) pelvic X ray established definitive diagnosis. In 66.7 per cent of cases with firmly established CHL the first offsprings of the families were female and manifested 33.3 per cent familial history. The incidance of swaddling was 100 per cent in patients with left conge¬nital hip dislocation (44.4 per cent). Congenital hip dislocation is a problem in our region and our research re¬vealed that the sophisticated test utilized in clinical investigation, educati¬on of familes on this nuisance might be very effective in early diagnosis and definitive treatment of congenital hip dislocation. Özet Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi Eğitim Araştırma Bölgesi, Dereköy, Taflan ve Alanlı Sağlık Ocaklarına bağlı köylerde rastgele örneklem yöntemi ile seçilen 0-5 yaş grubunda, 264 u (% 51.4) kız, 250'si (% 48.6) erkek toplam 514 çocukta DKÇ prevalansı, hazırlayıcı etmenlerin sıklığı, muayene bulguları ile radyolojik tanı, arasındaki ilişki araştırılmıştır. Araş¬tırmaya alınan çocukların 64unde (% 12.5), klinik bulgularla DKÇ şüp¬hesi düşünülmüş, çekilen pelvis grafilerinde 9 olguda (% 1.8) kesin DKÇ saptanmıştır. % 66.7'sini, ailenin ilk çocuğu olan kız çocuklarının oluş¬turduğu kesin DKÇ'li olguların % 33.3'ünde ailede DKÇ öyküsü gözlen¬miştir. % 44.4'ünde sol kalçada DKÇ saptanan 9 olguda kundaklama oranı % 100 dür. Elde edilen veriler klinik muayenede kullanılan testlerin ve eğitilmiş sağlık personelinin DKÇ'nin erken tanısında etkin olabileceğini, bölgede DKÇ'nin bir sorun oluşturduğunu ve ailelerin bu konuda eğitim¬lerinin prevalansı düşürebileceğini göstermiştir.