Air Bronchogram Air bronchogram, was firstly defined by Fleishner in 1927, is the roentgenographic shadow of an air-containing bronchus peripheral to the hilum and surrounded by airless lung (whether by virtue of absorbtion of air, replacement of air, or both), a finding regarded as evidence of alveolar diseases and the patency of the more proximal airway. We present seven cases in which air bronchogram is positive on chest-x-ray and computerised tomography. These cases are as follows; Non-Hodgkin lymphoma, bronchoalveolar cell carcinoma, pulmonary alveolar proteinosis (PAP), perforated cyst hidatic, tuberculous pneumonia, sarcoidosis and pulmonary infarct. Hava bronkogramı röntgenolojik bir terim olup ilk olarak 1927 yılında Fleishner tarafından tanımlanmıştır. Hilus perilerinde hava içeren bronşun, akciğer dokusunun, atelektazisi veya alveollerdeki havanın su dansitesindeki oluşumlar ile yer değiştirip kontrast oluşturması sonucu görünür hale gelmesidir. Hava bronkogramı'nm görülmesi alveoler tutulumun kesin kanıüdır. Akciğer grafisi ve toraks bilgisayarlı tomografide (to-raks BT) hava bronkogramı tesbit ettiğimiz yedi vakayı sunmayı uygun gördük. Bu vakalar sırasıyla; Non-Hodgkin lenfoma, bronkoalveolar hücreli kanser, pulmoner alveoler proteinozis, perfore kist hidatik, tüberküloz pnömoni, sarkoidozis ve pulmoner enfarkt ‘tır.