Amaç: Salgın hastalıklar tarih boyunca hastalığa yakalananlar kadar tüm toplumda ve özellikle de sağlık çalışanlarında önemli ruhsal etkilenmelere yol açmıştır. İlk defa 2019 yılının Aralık ayında Çin’in Wuhan Kentinde başlayan ve ardından tüm dünyaya yayılıp pandemi haline gelen yeni coronavirus enfeksiyonu (COVID-19) ile mücadelede sağlık çalışanlarının rolü büyüktür. Riskli meslekler açısından literatür incelendiğinde; vakalar arttıkça meslek grubu olarak hastaların bakımı ile ilgilen sağlık personellerinde hastalık ciddi artış göstermiştir. Bu çalışmada amacımız; COVID-19 pandemisinden fiziksel ve ruhsal olarak ciddi biçimde etkilenen sağlık çalışanlarında pandeminin kaygı, öfke, uyku ve duygu düzenleme üzerine etkisini araştırmaktır. Yöntem: Araştırmaya 406 doktor ve hemşire (261 hekim, 145 hemşire) dahil edilmiştir. Araştırmada Sosyodemografik Veri Formu, Durumluk Kaygı Ölçeği (DKÖ), Sürekli Öfke Ölçeği (SÖÖ), Uykusuzluk Şiddeti Ölçeği (UŞİ) ve Duygu Düzenleme Güçlüğü Ölçeği (DDGÖ) ile veriler toplanmıştır. Bulgular: Sağlık çalışanlarının durumluk kaygı düzeylerinin %50,5, sürekli öfke düzeylerinin %34,8, uykusuzluk şiddeti düzeylerinin %35,4 ve duygu düzenleme güçlüğü düzeylerinin %36,1 olduğunu söylemek mümkündür. Sağlık çalışanlarının durumluk kaygı düzeyinin sürekli öfke ve uykusuzluk şiddeti düzeylerini, duygu düzenleme güçlüğü düzeyinin sürekli öfke düzeylerini ve uykusuzluk şiddeti düzeyinin sürekli öfke düzeylerini anlamlı olarak arttırdığı tespit edilmiştir. Sonuç: Çalışmamızın sağlık çalışanlarının ruhsal açıdan hem pandemiden etkilenme dereceleri açısından hem de pandemi sonrası bu gruba verilecek ruhsal ve sosyal destek açısından yol gösterici olacağı kanaatindeyiz.

Objective: Epidemic diseases have caused significant mental reponses throughout the society and especially healthcare professionals, as well as those who have been infected. Healthcare professionals have a big role in the fight against the new coronavirus infection (COVID-19). When the literature is reviewed in terms of risky professions, as the cases increase, the psychological influence has increased significantly among the healthcare professionals dealing with the care of patients as an occupational group. The aim of this study is to research the effect of pandemic on anxiety, anger, sleep and emotion regulation in healthcare professionals. Method: The study included 261 doctors and 145 nurses. Data were collected by the Sociodemographic Data Form, State-Trait Anxiety Inventory (STAI), State-Trait Anger Expression Inventory (STAEI), Insomnia Severity Index (ISI) and Difficulties in Emotion Regulation Scale (DERS). Results: State anxiety levels 50.5%, anger levels 34.8%, insomnia severity levels 35.4% and 36.1% of emotion regulation difficulty levels were detected of healthcare professions. It was determined that the state anxiety level increases the levels of trait anger and insomnia severity, the level of emotion regulation difficulty increases the levels of trait anger and the level of insomnia severity increases the level of trait anger of healthcare professions significantly. Conclusion: We consider that the study will be guiding in terms of the degree of mental response of the healthcare professionals and the psychological and social support to be given to this group after the pandemic.