Çok partili siyasal rejime geçilen 1945' den günümüze Türk demokrasisinde yaşanan kesintiler, yeniden yapılanma sürecini başlatarak yeni siyasal istikrar unsurları arayışlarına yol açmaktadır. Bu arayışlarda en önemli paya sahip olan unsur "hukuk" olmuştur. Siyasal sorunlara yasal çözüm arayışının somutlaştırıldığı siyasal hukuk belgeleri arasında anayasaların ayrıcalıklı bir yeri vardır. Anayasalar çerçevesinde istikrar arayışlarının beklenen sonuçları vermediği gibi, yeni sorunlara yol açtığını irdeleyen bu çalışma, 1945-1982 sürecinde üç anayasayı konu edinerek günümüz demokrasi anlayışına gönderme yapmaktadır.

Each interruption in the Turkish democracy led to a restructuring period, and a search for new means for political stability since the start of the multi-party regime in 1945. Amendments in the costitutions and laws concerning political parties had a central role in these efforts to achieve stability. However, expectations to overcome political unstability through changes in law did not materialize. On the contrary, an examination of the 1945-1982 period reveals that these measures contributed to political unstability, and had repercussions even for today’s politics.