Camilerin bir ibadet mahalli başka bir ifade ile bir iş yeri ve bu camilerde yapılan ibadetlerin ise bir çalışma, bir vazife, bir mesai durumu arz ettik­lerine dikkat edilecek olursa camilerde yavaş yavaş yürümenin ve gerektiği zaman alçak sesle ancak lü­zumu kadar konuşmanın; buna karşılık namazda yani vazife başında ise her türlü konuşmanın, gülmenin, lüzumsuz hareketlerin başka bir ifade ile her türlü lâübaliliğin, her türlü hafifliğin katiyetle yasaklanması ve camilere gelen kimselerin farz na­mazlarını cami içinde dağınık olarak istedikleri yerlerde durarak değil de bilâkis en ufak, bir küçük boşluğun dahi mevzu bahis olmadığı her türlü eğri büğrülükden azade, muntazam saf­lar halinde kılınması ancak bizlerde vazife şuurunun uyanması, sağlam bir iş, vazife ahlâkının teessüsü ve bunun gelenekleşmesi her türlü hafiflik ve lâübalillkden ve dağınıklıktan kaçan ciddî ve metodlu çalışmanın ilk şartı olan intizamlı birer insan olma­mamızı temin etmek içindir.