SOSYAL YARDIMLAR İÇİN YENİ BİR MODEL ÖNERİSİ, KATILIMCI SOSYAL YARDIM MODELİ, ÖNKABULLER VE KURUMSAL YAPI

Öz Yoksulluk, eşit ve adil olmayan bir paylaşım neticesinde görülen küresel bir sorundur. Sosyal yardımlar yoksullukla mücadelede en etkin politika aracıdır. Türkiye, sosyal yardımlar konusunda çok fazla deneyime sahip olmasına karşın, bu alanda belirlenmiş politikalara uygun bir sistem inşa etme konusunda yetersiz kalmıştır. Yardımlar tamamen hayırseverliğe dayanan bir geleneksel anlayışla yapılmaktadır. Sosyal yardımlar konusunda her alanda dağınık ve karmaşık bir yapı görülmektedir. Son yıllarda gelişen teknolojinin imkanları kullanılarak sistemli bir yapı kurulmaya çalışılsa da gelinen nokta arzu edilen seviyeye ulaşmamıştır. Sosyal yardım sisteminin amacı yardımları arttırmak değil, yoksulluğa azaltmaktır. Yoksullukla mücadele iyi planlanmış sistemli bir politika gerektirir. Katılımcı Sosyal yardım modeli ile bu politikanın başarıya ulaşacağı ve yoksullukla mücadelenin daha etkin olacağı öngörülmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Yoksulluk, Sosyal Yardım, Katılımcı Sosyal Yardım Modeli

PDF

___

Arpacıoğlu, Özge, Metin Yıldırım, “Dünya’da ve Türkiye’de Yoksulluğun Analizi”, Niğde Üniversitesi İİBF Dergisi, 2011, Cilt: 4, Sayı: 2, ss. 60-76.

Başbakanlık Aile ve Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü, (2010), Sosyal Yardım Algısı ve Yoksulluk Kültürü, Ankara.

Baycar, A., “Dini ve Sosyolojik Boyutlarıyla Dayanışma ve Yardımlaşma Olgusu”, Sakarya Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 2019, 21/39, ss. 199-225.

Boybek S., “Yoksulluk ve Çocuk İşçiliği Üzerine Genel Bir Değerlendirme”, Uluslararası Yoksullukla Mücadele Stratejileri Sempozyumu Kitapçığı, 2010, Ankara.

Çengelci E., “Sosyal Refahın Gerçekleşmesinde Sosyal Yardımların Rol ve Önemi”, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Hizmetler Yüksekokulu Dergisi, 1993, 11 (1-2-3), ss. 9-34.

Devlet Denetleme Kurulu (DDK), (2009), Türkiye’de Sosyal Yardımlar ve Sosyal Hizmetler Alanındaki Yasal ve Kurumsal Yapının İncelenmesi, Aile, Çocuk, Özürlü, Yaşlı ve Diğer Kişilere Götürülen Sosyal Hizmetlerin ve Sosyal Yardımların Genel Olarak Değerlendirilmesi, Bu Hizmetlerin Düzenli ve Verimli Şekilde Yürütülmesinin ve Geliştirilmesinin Sağlanması Raporu Özeti, DDK Yayını, Ankara.

Ersöz, Halis Y., (2004), Sosyal Politika Perspektifinden Yerel Yönetimler (İngiltere, İsveç ve Türkiye Örneği), Filiz Kitapevi, İstanbul.

Yılmaz Eser, Burçin, Harun Terzi, “Türkiye’de Asgari Ücret: Sorunlar Öneriler”, KATÜ İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, Cilt: 1/22 Ocak 2008, ss. 129-143.

Güneş, M., “Yoksullukla Mücadelede Sosyal Yardımların Bir Kamu Yönetimi Politikası Olarak Sürdürülebilirliği”, SÜ İİBF Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 2012, 24, ss. 149-184.

Gül, H., M, Dulupçu, vd. …, “Kentsel Yoksullukla Mücadele Amaçlı Kamu Politikası Geliştirme ve Bir Model Önerisi”, 2004, 4.Aile Şûrası Bildirileri, Ankara.

Karakış, E (2009), Küreselleşen Dünya Yönetiminde Yerel Yönetimler Bağlamında Sosyal Politika, Cumhuriyet Üniversitesi, (S.B.E.), Sivas.

Taşçı, F., (2010), Sosyal Politikalarda Can Simidi Sosyal Yardım, Nobel Yayın Dağıtım, Ankara.

Üçışık, Fehmi H., (2013), Sosyal Yardımlarda Sorunlar ve Çözüm Önerileri, Ötüken Yayınları, Ankara.