Nietzsche'nin "Tanrı Öldü" Sözüne Arka Pencereden Bakmak: Sevgi Dolu Bir Tanrı Arayışı

Öz (tr) Nietzsche düşünce tarihinin en ünlü sözlerinden biri olan "Tanrı öldü" sözünü ilkin Şen Bilim'de kullanır ve daha sonra ifadeyi yoğun bir biçimde Böyle Buyurdu Zerdüşt adlı eserinde insanlığın içine düştüğü ahlaki ve kültürel durumu kodlamak için bir metafor olarak kullanır. "Tanrı öldü" sözü insanın içine düştüğü dekadans ahlakın nedeni ve aynı zamanda sonucu olan nihilizmin son merhalesini kodlayan bir metafordur. Metafordur, zira bir filozofun ateizmi benimsemek için Nietzsche'nin yaptığı gibi, Hristiyan teolojisinin bu kadar ayrıntılı bir tartışmasına ihtiyacı yoktur. Nietzsche'nin "Tanrı öldü" sözünün nispeten doğru bir yorumuna ulaşmak için onun yazım sanatına nasıl başvurduğuna dair bir ufkun okumaya eşlik etmesi gerekir. Lakin Nietzsche metinleri mecazlardan yalıtılmış, yalın, analitik bir dil olmanın ötesinde, yoğun bir metaforik ifadeler barındıran ve yer yer şiirimsi özellikler kazanan bir dille yazılmıştır. Öte yandan düşüncelerini tamamlanmış bir resim olarak da sunmaz, aksine metinlere parçalar halinde dağılmış ve tamamlanması gereken bir puzzle gibi sunar. Nietzsche'nin bu ifade tarzı iç/düşünce dünyasındaki kaotik kaynamanın bir dışa vurumu olarak da ele alınabilir. Bu anlamda filozofun eserleri, okuyucuya geniş bir yorum alanı açarak okuyucuyu adeta içine çeker. Nietzsche'yi günümüzde bu kadar yoğun ilgiye mazhar kılan şey yıkıcı düşünceleri olduğu kadar okuyucuya geniş yorum alanı açan bu ifade tarzıdır. Makalede bu varsayım doğrultusunda, Nietzsche'nin "Tanrı öldü" sözünün doğrudan anlamının ötesine işaret eden bir metafor olduğu ileri sürülecek ve ölen Tanrı'nın esasen Yahudi/Hristiyan, Pavlus'un ve rahiplerin hınç ve intikam Tanrısı olduğu düşüncesine bir temel aranacaktır. Bu minvalde Nietzsche'nin katolik bir ateist olmadığı, ateizmi bir maske olarak kullandığı vurgulanacak ve Nietzsche metinlerinde bu maskenin düştüğü anların izi sürülecektir.

Anahtar Kelimeler:

Tanrı, sevgi, ateizm, ahlak, nihilizm

Looking to Nietzsche's Word "God is Dead" from Back Window: A Quest for a Loving God

Öz (en) "God is dead," one of the most famous sayings in the history of thought, was first uttered by Nietzsche in his work 'The Gay Science.' Later, Nietzsche elaborated on the saying, which he used as a metaphor to encode the moral and cultural situation that humanity fell into, in his work 'Thus Spoke Zarathustra.' The saying "God is dead" is a metaphor that encodes the final stage of nihilism, which is both the cause and the result of the decadence morality that man has fallen into. It is indeed a metaphor, for a philosopher does not need such a detailed discussion of Christian theology, as Nietzsche has undertaken, merely to adopt atheism. In order to reach a relatively accurate interpretation of Nietzsche's word "God is dead,"a horizon regarding how the philosopher resorts to the art of literature must accompany our reading. Nietzsche has written his texts using a language that is full of metaphorical expressions, which sometimes gains poetical characteristics. Namely, his language goes beyond an analytical one isolated from metaphors. On the other hand, he does not present his thoughts as a complete picture. Instead, he presents them like a puzzle whose pieces are scattered across various texts and need to be put together. This writing style of Nietzsche can also be considered an expression of the chaotic boiling of his inner world. In this sense, the works of the philosopher open up a wide field of interpretation for the reader, almost immersing the reader in themselves. The reason why Nietzsche draws such a deep interest today is not only his destructive thoughts but also this style, which opens up a wide field of interpretation for the reader. In line with this assumption, the article will suggest that Nietzsche's word "God is dead" is a metaphor that goes beyond its literal meaning.Moreover, it will look for a basis for the idea that the God that has died is fundamentally Paul's and priests' Judeo/Christian God of ressentiment and revenge. In this context, the article will highlight that Nietzsche is not a Catholic atheist and that he merely uses atheism as a mask. In addition, it will trace the moments when this mask falls off in Nietzsche's texts.

Keywords:

God, love, atheism, morality, nihilism,

PDF

___

1. Cybulska, Eva. (2016). Nietzsche Contra God: A Battle Within. Indo-Pacific Journal of Phenomenology: Volume 16, Editions 1 & 2 October 2016 Page 1 of 12. ISSN (online) : 1445-7377 ISSN (print) : 2079-7222.
2. Deleuze, G. (2021). Nietzsche ve Felsefe. (Çev. Ferhat Taylan). İstanbul: Norgunk Yayıncılık.
3. Haar, Michel. (1997). Nietzsche and The Metamorphosis of The Divine. Book Post-Secular Philosophy Edition 1st Edition, First Published 1997, Imprint Routledge. Pages 11 eBook ISBN9780203423516.
4. Heidegger. (2001). Nietzsche'nin tanrı öldü sözü ve dünya resimleri çağı. Çev. Levent Özşar. Bursa: Asa Kitabevi.
5. Horyna, Bretislav. (2020). The History of The Dead God - The Genesis of 'The Death of God' in Philosophy and Literature Before Nietzsche. Constantine the Philosopher University, Nitra, Slovakia, Research Paper. Pro-Fil 21 (2) 2020: 1–17. https://doi.org/10.5817/pf20-2- 2178.
6. Kijowski, James L. (1999). A Critique of Ricoeur's Call For Faith From The Atheism of Nietzsche: God is Still Dead. Denison University. Episteme - Volume X - September - 1999.
7. Nietzsche. (1993). Dionysos Dithyrambosları. Çev. Oruç Aruoba. İstanbul: Kabalcı Yayınları.
8. Nietzsche. (1995). Gezgin ile Gölgesi. Çev. İsmet Zeki Eyüboğlu. İstanbul: Broy Yayınları.
9. Nietzsche. (1997). Böyle Buyurdu Zerdüşt. Çev. Turan Oflazoğlu. İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
10. Nietzsche. (1998). Ecce homo kişi nasıl kendisi olur. Çev. Can Alkor. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
11. Nietzsche. (2001a). Tan kızıllığı. Ankara: İmge Kitabevi Yayıncılık.
12. Nietzsche. (2001b). Deccal. Çev. Oruç Aruoba. İstanbul: Hil Yayıncılık.
13. Nietzsche. (2001c). İyinin ve Kötünün Ötesinde. Çev. Ahmet İnam. İstanbul: Yorum Yayınevi.
14. Nietzsche. (2002a). Güç istenci. Çev. Sedat Umran. İstanbul: Birey Yayıncılık.
15. Nietzsche. (2002b). Putların Alacakaranlığı. İstanbul: Say Yayınları.
16. Nietzsche. (2003a). Şen Bilim. Çev. L. Özşar. Bursa: Asa Kitabevi.
17. Nietzsche. (2003b). Aforizmalar. Çev. Ali Akdeniz. İstanbul: Babil Yayınları.
18. Nietzsche. (2010). Ahlakın Soykütüğü. İstanbul: Say Yayıncılık.
19. Pippin, Robert B. (1999). Nietzsche and the Melancholy of Modernity. Source: Social Research , Summer 1999, Vol. 66, No. 2, Hope and Despair (Summer 1999), pp. 495-520. Published by: The Johns Hopkins University Press. Stable URL: https://www.jstor.org/stable/40971334.
20. Türkan, Mehmet. (2021). Nietzsche'de Dekadans Kavramının Soykütüğü. Beytulhikme Int J Phil 11 (4) 2021 Doi: 10.18491/beytulhikme. 1857 Research Article: 1537-1565.
21. Voelker, David J. (2014). Friedrich Nietzsche: Another Crucifixion. 2014-03-18, 4:08 PM. http://history.hanover.edu/hhr/hhr93_3.html Page 1 of 4.