Hacer AKBUDAK, Mercan EFE GÜNEY, Filiz AY, Beste TUNCAY, Sıdal TANRIVERDİ, Nurseli ŞANLI

Kadın Dostu Kent Planlama Yaklaşımı Kapsamında Güvenlik Kriterinin Değerlendirilmesi: Çiğli Örneği

Ataerkil bir toplum olan Türkiye’ de toplumsal cinsiyet eşitsizliği, toplumsal her alanı olduğu gibi kentin kurgulanmasını ve kentsel yaşam pratiklerini de etkilemektedir. Çünkü kentler, tüm yaşayanların gereksinim ve taleplerini gözeterek oluşturulmamaktadır. Oysaki ‘kentli hakkı’ gereğince, toplumun her kesimi tüm kentsel hizmetlerden eşit yararlanmalıdır. Ancak şehir planlama meslek alanının mevzuatına ve tüm ölçeklerdeki analiz ve uygulama alanlarına kadınların ve erkeklerin kenti deneyimleme farklılıkları yansıtılmadığından kadınlar kentleri erkekler kadar kullanamamakta ve sonuçta kent kadınlar için toplumsal cinsiyet rollerini yerine getirdikleri hizmet alanları haline gelmektedir. Bu yüzden şehir planlama bir bilim ve meslek alanı olarak kadınların kentsel yoksunluk yaşamamaları, kenti sınırlılıkları olmadan deneyimlemeleri ve kentteki güvensizlik problemlerinin giderilmesine yönelik yaklaşımlar geliştirmelidir. Bu tanımlamaya en uygun yaklaşım, kadınların kentsel yaşamın tüm alanlarında erkekler ile eşit bir biçimde yer almasını destekleyen, kentsel hizmetlere güvenli bir şekilde erişimini sağlayan Kadın Dostu Kent yaklaşımıdır. Bu metin kadın dostu kentin planlama dilinin oluşturulmasına katkı sağlamak üzere güvenli kent kapsamında bir model önerisi getirmeye çalışmaktadır. Bu doğrultuda metin, İzmir İli’ nin Çiğli İlçesi’ nde pilot alan olarak seçilen Köyiçi Mahallesi örneğinde böyle bir çalışma için hangi verilerin toplanması gerektiği ve bu verilerin nasıl analiz edileceği ve değerlendirileceği konularında bir taraftan başlangıç olma bir taraftan da geliştirilerek model olma amacındadır.

Anahtar Kelimeler:

Kadın Dostu Kent, Şehir Planlama, Güvenlik, Toplumsal Cinsiyet Eşitsizliği, İzmir

The Assesment of Safety Criteria with Regards to The Women Friendly City Planning Concept and A Case Study: Çiğli

In Turkey, which is a patriarchal society, gender inequality affects the creation of the city and urban life practices, as it does in every area. Because cities are not created by considering the needs and demands of all inhabitants. But, in accordance with the ‘urban right’, every segment of the society should benefit from all urban services equally. However, women cannot use the cities as much as men, since the differences in the experience of women and men are not reflected in the legislation of the urban planning profession field and the analysis and application areas at all scales, and as a result, the city becomes service areas for women where they fulfill their gender roles. Therefore, as a science and profession, urban planning should develop approaches to prevent women from experiencing urban deprivation, to experience the city without limitations and to eliminate the problems of insecurity in the city. The most appropriate approach to this definition is the ‘Women-Friendly City’ approach, which supports women to take part in all areas of urban life on an equal basis with men, and ensures safe access to urban services. This text tries to propose a model within the scope of the safe city in order to contribute to the creation of the planning language of the women-friendly city. In this direction, the text aims to be a model by developing it on the one hand, on what data should be collected for such a study and how these data will be analyzed and evaluated in the case of Köyiçi Mahallesi, which was selected as a pilot area in Çiğli District of İzmir Province.

PDF

___

Abdullahi, S.; Pradhan, B. (2017).Urban Compactness Assessment. In Spatial Modeling And Assessment Of Urban Form; Springer: Cham, Switzerland, 2017; Chapter 5.
Adlakha, D., & Parra, D. C. (2020). Mind The Gap: Gender Differences In Walkability, Transportation And Physical Activity İn Urban India. Journal Of Transport & Health, 18, 100875.
Affleck, R.T.; Gardner, K.; Aytur, S.; Carlson, C.; Grimm, C.; Deeb, E. (2019). Sustainable Infrastructure İn Conflict Zones: Police Facilities’ Impact On Perception Of Safety İn Afghan Communities. Sustainability 2019, 11, 2113.
Akkirman, D. K. (2017). Toplumsal Cinsiyet Ve Mekân: Kent Mekânına Erişimde Cinsiyete Dayalı Farklar Ve Eşitsizlikler (Master's Thesis, Adnan Menderes Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü).
Aksoy, E. (2007). Suç Ve Güvenli Kent Yaklaşımı.
Aktaş, G. (2017). Kadın Açısından Kente İlişkin Mekân Pratikleri. Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (27), 136-149.
AL-hussaini, Z. I. H., & Al-ahbabi, S. H. H. (2020). Accessibility indicators from a gender perspective. In IOP Conference Series: Materials Science and Engineering (Vol. 737, No. 1, p. 012213). IOP Publishing.
Alkan, A. (1999). Toplumsal Cinsiyet ve Kent Planlaması. SBF Dergisi. 54(4), 1-29. Alkan, A. (2009). Belediye Kadınlara da Hizmet Eder, KADER Yayınları.
Alkan, A. (2012). Şehircilik Çalışmalarının Zayıf Halkası: Cinsiyet. Nermin Abadan Unat’a Armağan - Birkaç Arpa Boyu: 21.Yy.’A Girerken Türkiye’de Feminist Çalışmalar. (Der. S. Sancar). İstanbul: Koç Üniversitesi Yayınları.
Álvarez Isidro, E. M., & Gómez Alfonso, C. J. (2018). La Incorporación De La Perspectiva De Género En El Plan General Estructural De Castelló: Objetivos, Método, Acciones Y Hallazgos. Hábitat Y Sociedad, (11), 201-219.
Antonaccio, C. M. (2000). Architecture And Behavior: Building Gender Into Greek Houses. The Classical World, 93(5), 517-533.
Arık, H. (2009). Kahvehanede Erkek Olmak: Kamusal Alanda Erkek Egemenliğin Antropolojisi. Cins Mekân, 168-201.
Armağan, S. (1980). Temel Haklar Ve Ödevler. İstanbul: Fakülteler Matbaası.
Aslan, V. (2021). İstanbul Sözleşmesi’nin Türkiye Cumhuriyeti Bakımından Feshedilmesi Hakkında Kararın 1982 Anayasası Bakımından Değerlendirilmesi.
Ataç, E. (2007). Suçun Kentsel Mekândaki Algısı: Güvensizlik Hissi. Dosya, 6(55), 16-23.
Baykan, D. (2015). Yerel yönetimler için kadın dostu kent planlaması ve tasarım ilkeleri kitabı. Ankara, Uzerler Matbaacılık.
Baxi, P. (November 01, 2003). Rape and Delhi’s urban environment [Article]. Retrieved from http://www.indiatogether.org/2003/nov/wom-delhienv.htm.
Bereitschaft, B. (2017). Equity in microscale urban design and walkability: A photographic survey of six Pittsburgh streetscapes. Sustainability, 9(7), 1233.
Biricikoğlu, H. (2020). Toplumsal Cinsiyet Eşitliği Ve Belediyeler: Avrupa Yerel Yaşamda Kadın Erkek Eşitliği Şartı’nı İmzalayan Belediyeler Üzerinden Nitel Bir İnceleme.
Bittencourt, L. (2019). Women And Urban Mobility: The Importance Of Recognizing Gender Differences In Urban Planning.
BM Kadın Dostu Kentler Ortak Programı, (2014). Erişim adresi: http://www.kadin dostukentler.com/yayinlar.php Erişim Tarihi: 02.10.2021
BM Kalkınma Programı, (2018). Erişim adresi: https://annualreport.undp.org.tr/wp-content/uploads/2019/06/UNDP-TR-REPORT-2018-EN-V2.pdf Erişim tarihi: 02.10.2021.
Bourdieu, P. (2014). Eril Tahakküm [Masculine Domination]. (B. Yılmaz, Trans.). İstanbul: Bağlam Kitabevi.
Bora, A. (2009). Yerel Kalkınma ve Cinsiyet Eşitliği, Kadın Adayları Destekleme Derneği Yayınları.
Byrne, J. Wolch, J. Zhang, J. (2009).Planning For Environmental Justice In An Urban National Park? Journal Of Environmental Planning And Management, 52 (3), Pp. 365-392.
Cantek, F. Ş., Ulutaş, Ç. Ü., & Çakmak, Ş. (2014). Evin İçindeki Sokak, Sokağın İçindeki Ev: Kamusal İle Özel ‘Ara’sında Kalanlar. Funda Şenol Cantek (Der.), Kenarın Kitabı:‘Ara’da Kalmak, Çeperde Yaşamak İçinde, 121-159.
Carpio-Pinedo, J., De Gregorio Hurtado, S., & Sánchez De Madariaga, I. (2019). Gender Mainstreaming In Urban Planning: The Potential Of Geographic Information Systems And Open Data Sources. Planning Theory & Practice, 20(2), 221-240.
Cedeño Pérez, M. C., & Delgado Ruiz, M. (2021). La The public woman, does gender have public space?.
Cepal, N. (2019). Gender Equality Plans İn Latin America And The Caribbean: Road Maps For Development.
Chestnutt, R.; Ganssauge, K.; Willecke, B.; Baranek, E.; Bock, S.; Huning, S.; Schröder, A. (2011). Gender Mainstreaming In Urban Development; Christiane Droste: Berlin, Germany.
COE (2011). İstanbul Sözleşmesi, Erişim adresi: https://rm.coe.int/1680462545. Erişim tarihi:04.10.2021
Connell, B. (1987). Why the" political socialization" paradigm failed and what should replace it. International Political Science Review, 8(3), 215-223.
Çeştepe H., Berkün Ş. (2016) Türkiyede Toplumsal Cinsiyet Eşitsizliğinin Aşılmasında Kadın Dostu Kentler ( Kentler, A. K. D. Türkiye’de Toplumsal Cinsiyet Eşitsizliğinin. In Internatıonal Congress Of Management Economy And Polıcy Proceedıngs Volume Iıı (P. 2599)
Demirdirek, H., & Şener, Ü. (2014). 81 İl İçin Toplumsal Cinsiyet Eşitliği Karnesi 2014.
Deniz A. (2014). Bedeni ve mekânı konuşmak: LGBTT’lerin Ankarası. Erişim adresi: https://kaosgl.org/gokkusagi-forumu-kose-yazisi/bedeni-ve-mekni-konusmak-lgbttrsquolerin-ankarasi. Erişim tarihi: 04.10.2021
Deniz, A. ve Özgür, E.M. (2014). 'Görünmez Ol'dan 'Her Yerdeyiz'e: LGBTT Bireylerin Ankarası. Türkiye Coğrafyacılar Derneği Uluslararası Kongresi. 4-7 Haziran 2014. Muğla: Sıtkı Koçman Üniversitesi. Muğla.
Doan, P. L. (2007). Queers in the American City: Transgendered Perceptions of Urban Space. Gender, Place and Culture, 14(1), 57–74.
Donnelly, S. (2020). Design Guide For Refuge Accommodation For Women And Children. Uts Shopfront Community Research Fellowship Report.
DSÖ, (2002). Dünya Sağlık Örgütü Şiddet Raporu Erişim adresi: https://www.evrensel.net/ haber/135132/who-dan-siddet-raporu. Erişim tarihi: 04.10.2021.
Dumlupınar, S., & Göksu, G. G. (2020).Toplumsal Cinsiyet Eşitliğine Yönelik Faaliyetler, Cinsiyete Duyarlı Bütçeleme Uygulamaları Ve Kadın Memnuniyeti Arasındaki İlişkinin Analizi: Sakarya İli Örneği. Akademik İncelemeler Dergisi, 15(2), 713-764.
Durukal, O., & Tapdık, S. (2019). Kentlerde Mahalle Yönetiminin Önemi Ve Kadın Temsili: Zonguldak İlinde Bir Durum Analizi. In International Black Sea Coastline Countries Symposium-3, Zonguldak (Pp. 1-11).
Efe Güney, M., Tezcan, S., & Ağın, C. (2020). Being Able To Exist İn The City In Defiance Of Planning: An Examination On A Woman-Friendly City İn İzmir–Konak.
Efe Güney M. ve Ekşioğlu Çetintahra, G. (2019). Comparıson Of Women-Frıendly Cıtıes And İzmırın Terms Of Representatıonın Turkey/Türkiye’de Temsiliyet Açısından Kadın Dostu Kentler Ve İzmir Karşılaştırması. Recent Evaluations On Humanities And Social Sciences, 45.
Efe Güney, M. & Demircioğlu, F. (2015). LGBTT bireylerin buluşma noktası olarak kullandıkları mekânların şehir planlama kapsamında incelenmesi. Planning, 25(2), 147-157.
Efe Güney, M., Üstündağ, B. (2020). Kadın Dostu Kent Yaklaşımı Kapsamında Kentsel Açık Yeşil Alanların Değerlendirilmesi: Bornova Örneği, Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (36), 38-65.
Erdönmez, E., & Çelik, F. (2016). Kentsel mekânda kamusal alan ilişkileri. TÜBA-KED Türkiye Bilimler Akademisi Kültür Envanteri Dergisi, (14), 145-163.
European Commision. (2020). Building gender equality into urban planning in seven European cities. Erişim adresi: Building gender equality into urban planning in seven European cities-Projects - Regional Policy - European Commission (europa.eu). Erişim tarihi:20.11.2021
Eşkinat, Y. (1992). Kent Planlama ve Tasarım Arasında Gerekli Ara Ölçek: Kentsel Tasarım, II. Kentsel Tasarım ve Uygulamalar Sempozyumu, İstanbul.
Ewing, R., & Handy, S. (2009). Measuring the unmeasurable: Urban design qualities related to walkability. Journal of Urban design, 14(1), 65-84.
Ferrer, S., Ruiz, T., & Mars, L. (2015). A qualitative study on the role of the built environment for short walking trips. Transportation research part F: traffic psychology and behaviour, 33, 141-160.
Gandhi, N. (1987). Gender And Housing. Economic And Political Weekly, 1994-1997.
Garcia-Ramon, M. D., Ortiz, A., & Prats, M. (2004). Urban Planning, Gender And The Use Of Public Space In A Peripherial Neighbourhood Of Barcelona. Cities, 21(3), 215-223..
Gauvin, L., Tizzoni, M., Piaggesi, S., Young, A., Adler, N., Verhulst, S., ... & Cattuto, C. (2020). Gender Gaps İn Urban Mobility. Humanities And Social Sciences Communications, 7(1), 1-13.
Geniş, Ş., & Köse Akkirman, D. (2020). Eşitsizlik Mekânları Olarak Mahalleler ve Kadınların Kent Hakkı. Amme Idaresi Dergisi, 53(1).
Geray, C. (2007). Güvenli Kent Ve Kente Karşı Suçlar Üzerine. Dosya, 6, 50-55.
González-Pijuán, I. Desigualdad De Género Y Pobreza Energética. (2016) Un Factor De Riesgo Olvidado; L’associació Catalana D’enginyeria Sense Fronteres: Barcelona, Spain.
Greed, C. (1994). The Place Of Ethnography In Planning: Or Is It ‘Real Research'?. Planning Practice & Research, 9(2), 119-127.
Griffin, S. (1986). Rape: The Politics of Consciousness. San Francisco: Harper & Row Limited.
Günlük-Şenesen, G., Yücel, Y., Yakar-Önal, A., Ergüneş, N., & Yakut-Çakar, B. (2017). Kadınsız Kentler: Toplumsal Cinsiyet Açısından Belediyelerin Politika Ve Bütçeleri. İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
Hami, A., & Faham, E. (2018). Physical development of ladies park based on women’s motivation (case study: Sahand ladies park). Physical Sacial Planning, 4(4), 56-65.
Hanson, S. (2010). Gender And Mobility: New Approaches For İnforming Sustainability. Gender, Place & Culture, 17(1), 5-23.
Hidayati, I., Tan, W., & Yamu, C. (2020). How Gender Differences And Perceptions Of Safety Shape Urban Mobility In Southeast Asia. Transportation Research Part F: Traffic Psychology And Behaviour, 73, 155-173.
Jacobs, J. (1961). The Death and Life of Great American Cities. New York: Vintage Books.
Jensen, W. A., Stump, T. K., Brown, B. B., Werner, C. M., & Smith, K. R. (2017). Walkability, Complete Streets, And Gender: Who Benefits Most?. Health & Place, 48, 80-89.
Jordan, S. (2012). Woman And Home: An İnvestigation İnto Equitable Forms Of Housing. Planning News, 38(4), 17-18.
Kadın Dostu Kentler (2014). Erişim adresi: http://www.kadindostukentler.org/yayinlar.php Erişim Tarihi: 02.10.2021
Kadıoğlu, B., & Süleyman, T. O. Y. (2021). Kentsel Mekânlarda Kadın Davranışlarının Güvenlik Kapsamında Değerlendirilmesi: Erzurum Kenti Muratpaşa Mahallesi Örneği. Kent Akademisi, 14(3), 789-810.
Kadına Yönelik Aile İçi Şiddet Araştırmaları, (2021). Erişim adresi: https://medyascope.tv/ 2021/04/30/turkiyede-kadina-yonelik-aile-ici-siddet-arastirmalari-10-kadindan-dordu-duygusal -fiziksel-ve-cinsel-siddete-maruz-kaliyor/ Erişim tarihi: 04.10.2021
Kaplan, H. (1998). Redefining Accessibility And Space Use In City Centres As It Regards Responsive Urban Design. Doktora Tezi, Ortadoğu Teknik Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara, S. 1-4, 108 - 126, 196- 201.
Kaşıkırık, A. (2021). Avrupa Yerel Yaşamda Kadın-Erkek Eşitliği Şartını İmzalayan Belediyelerin Kadına Yönelik Şiddetle Mücadele Perspektifi. Econder International Academic Journal, 5(1), 81-94.
Kaşıkırık, A., & İzci, İ. (2019). Kapsayıcı Belediye Yönetişim Karnesi.
Kaya, E. (2008). Kent Güvenliğinin Sağlanması. Yerel Siyaset Dergisi, 28, 19-22.
Kaypak, Ş. (2011). Kent Güvenliğinde Yeni Açılımlar; Toplum Destekli Polislik. Suçla Mücadelede Çağdaş Yaklaşımlar, Toplum Destekli Polislik Teori Ve Uygulamaları, Edit. M. Karakaya, S. Gültekin, Polis Akademisi, Ankara, 43-72.
Kaypak, Ş. (2015). Toplumsal Cinsiyet Açısından Kadın Ve Kentli Hakları. Türkiye’de Ve Dünyada Kadın Araştırmaları, Çukurova Üniversitesi Basımevi, Adana.
Kaypak, Ş (2016). İnsanlar İçin Kente Bakış; Dost Kentler.
Kaypak, Ş.(2016) Kentsel Bir Sorun Olarak Kentsel Güvenlik Öz.
Kılınç, A. (2016). Kentsel Alanda Mekânsal Düzenleme Ve Kadının Kent Kullanım Hakkı: Hopa Örneği. Journal Of Black Sea Studies, (52).
Kim, H. M. (2007). Gender Roles, Accessibility, And Gendered Spatiality. Journal Of The Korean Geographical Society, 42(5), 808-834.
Kiper, T., Korkut, A., & Topal, T. Ü. (2016) Mekânsal Planlamada Kadın Dostu Kent Yaklaşımı.
Kirk, D. (2010). Women friendly Seoul Project. Retrieved from http://www. biztechreport.com/story/423-women-friendly-seoul.
Kneeshaw, S.; Norman, J. (2019) Gender Equal Cities. Urbact Knowledge Hub. 2019.
Koca, T., & Erkan, N. Ç. (2021) Kentsel Güvenliğin Sağlanmasında Tasarım Rehberleri Design Guidelines For Urban Safety.
Koskela, H. (1999). “Gendered Exclusions: Women’s Fear Of Violence And Changing Relations To Space”. Geografiska Annaler, Series B, Human Geography, 81(2), 111-124.
Kul Uçtu, A., & Karahan, N. (2016). Sağlık Yüksekokulu Öğrencilerinin Cinsiyet Rolleri, Toplumsal Cinsiyet Algısı Ve Şiddet Eğilimleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Itobiad: Journal Of The Human & Social Science Researches, 5(8).
Kwan, M. P. (1999). Gender And Individual Access To Urban Opportunities: A Study Using Space–Time Measures. The Professional Geographer, 51(2), 210-227.
Laws, G. (1997). Women’s Life Courses, Spatial Mobility, And State Policies. Thresholds In Feminist Geography: Difference, Methodology, Representation, 47-64.
Lee, J., Vojnovic, I., & Grady, S. C. (2018). The ‘Transportation Disadvantaged’: Urban Form, Gender And Automobile Versus Non-Automobile Travel In The Detroit Region. Urban Studies, 55(11), 2470-2498.
Lo, A. T., & Houston, D. (2018). How Do Compact, Accessible, And Walkable Communities Promote Gender Equality In Spatial Behavior?. Journal Of Transport Geography, 68, 42-54.
Low, S. & Smith, N. (2006). The Politics of Public Space. New York: Routledge.
Lynch, K. (1960), The Image of the City, The MIT Press, Cambridge.
Maslow, A. (1968). Some educational implications of the humanistic psychologies. Harvard Educational Review, 38(4), 685-696.
Maslow, A. H. (1981). Motivation And Personality. Prabhat Prakashan.
McDowell, L. (1983). Towards An Understanding Of The Gender Division Of Urban Space. Environment And Planning D: Society and Space, 1(1), 59-72.
Mackenzie, S. (2002). Kentte Kadınlar. İçinde: B. Duru ve A. Alkan (Ed.) 20. Yüzyıl Kenti. 249-283. İmge Kitabevi, Ankara.
Miller, C. F., Lurye, L. E., Zosuls, K. M., & Ruble, D. N. (2009). Accessibility Of Gender Stereotype Domains: Developmental And Gender Differences In Children. Sex Roles, 60(11-12), 870-881.
Miralles-Guasch, C.; Martínez Melo, M.; Marquet, O. (2015) Gender Analysis Of Everyday Mobility İn Urban And Rural Territories: From Challenges To Sustainability. Gend. Place Cult. 2015, 23, 398–417.
Mirioğlu, G. (2018). Kentlere feminist coğrafya perspektifinden bakmak. Ege Coğrafya Dergisi, 27(2), 183-194.
Mirioğlu, G. (2020). Mekânı Feminist Perspektifle Okumak: Balıkesir Kenti Merkezi İş Alanı Örneği. International Journal Of Geography And Geography Education, (41), 103-128.
Molavi, M., & Hoseini, F. (2021). Assessing The Effect Of Women-Only Parks İn Promoting Women's Quality Of Life İn Iran. Urbanism. Arhitectura. Constructii, 12(1), 13-24.
Mor Çatı Kadın Sığınağı Vakfı, (2020). Erişim adresi: https://morcati.org.tr/attachments/ article/466/kadina-yonelik-siddet-degerlendirme-raporu.pdf Erişim tarihi: 05.10.2021
Moser, C. (2012). Mainstreaming Women's Safety in Cities into Gender-Based Policy and Programmes. Gender & Development, 20(3), 435-452. doi: 10.1080/13552074.2012.731742.
Mumcu, S., & Yılmaz, S. (2016). Kentsel Açık Mekânlarda Kadınlar: Cinsiyet Rollerinin Kamusal Alanlarda Gözlemlenmesi. Mimarlık Ve Yaşam, 1(1), 37-52.
Muxí, Z., Almirall, P. G., & Etsab, U. (2016). Repensando Los Espacios Desde La Experiencia Quotidiana: Análisis Y Diseño De Los Entornos Urbanos Desde La Perspectiva De Género1.
Newman, O. (1996). Creating Defensible Space, Institute for Community Design Analysis, Office of Planning and Development Research (PDR). Washington, DC: US Department of Housing and Urban Development (HUD).
Oğuz, M., & Atatimur, N. (2008). Kent Ve Kadın. Kültür Ve Siyasette Feminist Yaklaşımlar, 6, 126-144.
Öksüz, M., & Deniz, A. (2019). Toplumsal cinsiyetin, mekânın ve zamanın tektipleştirilmesi: Tecavüz içerikli karikatürler ve gerçek temsiller üzerine bir araştırma. Coğrafi Bilimler Dergisi, 17(1), 170-192.
Özer, D. G., Özbek, M. Ö., & Şener, S. M. (2016). Mekânsal Erişilebilirlik-1: Kullanıcı Hareketleri Açısından Bir İnceleme.
Özgüç, N. (1998). Kadınların coğrafyası. Çantay Kitabevi.
Pain, R. (1991). Space, Sexual Violence And Social Control: Integrating Geographical And Feminist Analyses Of Women's Fear Of Crime. Progress In Human Geography, 15(4), 415-431.
Park, Y., & Garcia, M. (2020). Pedestrian safety perception and urban street settings. International journal of sustainable transportation, 14(11), 860-871.
Pektaş, E. K., (2003). “Belediye Yönetiminde Zabıta Hizmetleri ve 21. Yüzyıl Kentinde Zabıtanın Yeri”, Erişim adresi: http://acikerisim.deu.edu.tr:8080/xmlui/handle/ 20.500.12397/12446. Erişim tarihi: 05.10.2021.
Pickup, L. , (1984), Women's Gender-Role And Its Influence On Their Travel Behaviour, Built Environment, 10, 61-68.
Polko, P., & Kimic, K. (2021). Gender As A Factor Differentiating The Perceptions Of Safety In Urban Parks. Ain Shams Engineering Journal.
Raman, R.; Kumar, U. (2019). Taxonomy Of Urban Mixed Land Use Planning. Land Use Policy 2019, 88, 102–104.
Rišová, K., & Madajová, M. S. (2020). Gender differences in a walking environment safety perception: A case study in a small town of Banská Bystrica (Slovakia). Journal of transport geography, 85, 102723.
Sánchez De Madariaga, I.; De Gregorio, S.; Novella, I. (2019.) Perspectiva De Género En Las Directrices De Ordenación Territorial (Dot) Del País Vasco. Propuestas De Acción 2019. Departamento De Medio Ambiente Y Política Territorial Del Gobierno Vasco.
Sewell, J. E. (2010). Women And The Everyday City: Public Space In San Francisco, 1890-1915. U Of Minnesota Press.
Siu, V. W., Lambert, W. E., Fu, R., Hillier, T. A., Bosworth, M., & Michael, Y. L. (2012). Built Environment And İts İnfluences On Walking Among Older Women: Use Of Standardized Geographic Units To Define Urban Forms. Journal Of Environmental And Public Health, 2012.
Soraganvi, A. S. (2017). Safe Public Places: Rethinking Design For Women Safety. International Journal On Emerging Technologies, 8(1), 304-308.
Şafak, G. N. (2020). Nevşehir’de Kadınların Kent Deneyimi Üzerine Birinceleme. Fe Dergi, 12(1), 30-43.
Şenol, N. (2008). Kadın Dostu Kentler- Avrupa’dan Örnekler. 20 Mart 2019, Https://Turkey.Unfpa.Org/Sites/Default/Files/Pubpdf/Kadin_Dostu_Kentler_Avrupadan_Ornekler_4.Pdf.
Şolt, H. B. H. (2018). Toplumsal Cinsiyet Yönüyle Kadın Kentlilerin Hakları Ve Kentsel Hizmetler. Sosyal Araştırmalar Ve Davranış Bilimleri, 4(6), 358-371.
Taccoli, C. (2012). Urbanisation, Gender And Urban Poverty. Paid Work And Unpaid Carework In The City. International Institute For Environment And Development 2012. (Iıed, London) And United Nations Population Fund (Unpf, New York). Urbanization And Emerging Population Issues. Working Paper 7.
TDK, (2021). Türk Dil Kurumu. Erişim adresi: https://sozluk.gov.tr/ Erişim tarihi: 10.11.2021.
Tekinbaş, E., Göker, G. (2015). Kadın Dostu Kent Uygulama Rehberi, Ankara: Berk Matbaacılık.
Tokuroğlu, B. (2004). Özgürleşemeyen Kadın. Ankara: Odak Yayınevi.
Tuncer, S. (2014). Going Public: Women's Experience Of Everyday Urban Public Space In Ankara Across Generations Between The 1950s And The 1980s.
Turan, H., & Şen, M. L. (2014). Büyükşehir Belediyelerinde Toplumsal Cinsiyet Eşitliği Algısı: Stratejik Planlar. Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 16(1), 53-72.
UN Women (2015). Creating safe public spaces. Erişim adresi: http://www.unwomen.org/ en/what-wedo/ending-violence-against-women/ Erişim tarihi: 06.10.2021.
Uslu, A. O., & Güneş, M. (2017). Engelsiz Kentler-“Herkes İçin Erişilebilir Kentler”. Uluslararası Peyzaj Mimarlığı Araştırmaları Dergisi (Ijlar) E-Issn: 2602-4322, 1(2), 30-36.
Valentine, G. (1989). The geography of women's fear. Area, 385-390.
Viswanath, K., & Mehrotra, S. T. (2008). Safe İn The City?. In Semınar-New Delhı- (Vol. 583, P. 21). Malyıka Sıngh.
Whitzman, C. (2013). Women’s safety and everyday mobility. In Building Inclusive Cities (pp. 51-68). Routledge.
Whitzman, C., Andrew, C., & Viswanath, K. (2014). Partnerships For Women’s Safety İn The City:“Four Legs For A Good Table”. Environment And Urbanization, 26(2), 443-456.
Wigley, M. (1992). Untitled: The Housing Of Gender. Sexuality And Space, 336.
Wolch, J.; Byrne, J.; Newell, J. (2014). Urban Green Space, Public Health, And Environmental Justice: The Challenge Of Making Cities ‘Just Green Enough. Landsc. Urban Plan. 2014, 125, 234–244.
Yon, A. & Nadimpalli, S. (2017). Cities For Whom? Re-Examining Identity, To Reclaim The Right To The City For Women. Australian Planner, 54(1), 33-40. Doi: 10.1080/07293682.2017.1297317.
Yüceşahin, M.M., Yazgan, P. (2017). Kentler toplumsal cinsiyetsiz değildir: Türkiye'de kentsel mekânın üretiminin feminist bir eleştirisi. Kadın / Women 2000: Kadın Araştırmaları Dergisi. 18(1), 85-106.