Iğdır Merkez ve Bazı Köy Okullarında İnsan Sağlığı Üzerinde Zararlı Etkisi Olduğu Düşünülen Uçucu Organik Bileşiklerin Analizi

İş sağlığı ve güvenliği kapsamında, okullarda çalışanların ve öğrencilerin maruz kaldıkları ve insan sağlığı üzerinde etkisi olduğu düşünülen uçucu organik bileşiklerin ölçümü yapılmıştır. Bu çalışmanın değerlendirilmesinde ilgili mevzuat ve standartlarda belirlenen sınır değerleri referans alınmıştır. Çalışma kapsamında elde edilen numuneler Gaz kromatografisi-kütle spektrometresi (GC/MS) ile ölçüme tabii tutulmuştur. Ölçüm için Iğdır ili ve çevresinde belirlenen 10 okulda pasif hava örnekleme izleme cihazı 12 günlük bir zaman dilimi için bırakılmıştır. Elde edilen bulgulara göre toluen (6.8 µppm), aseton (5.4 µppm) ve etanol (39.5 µppm) değerleri okulların koordinatlarına göre farklılık göstererek diğer bileşiklere kıyasla yüksek bulunmuştur. Bu değerler kabul edilebilir referans aralıklarında olup, daha hassas cihaz ve yöntemlerle ileri ölçümler önerilmektedir.

Anahtar Kelimeler:

İş hijyeni, uçucu organik bileşikler, hava kalitesi

Analysis of Volatile Organic Compounds Considered to Have Harmful Effects on Human Health in Iğdır Central and Some Village School

Within the scope of occupational health and safety, measurements of volatile organic compounds, which are thought to have an impact on human health and to which employees and students are exposed, were measured. In the evaluation of this study, the limit values determined in the relevant legislation and standards were taken as reference. The samples obtained within the scope of the study were subjected to measurement by Gas chromatography-mass spectrometry (GC/MS). For measurement, a passive air sampling monitoring device was left in 10 schools selected in and around Iğdır province for a period of 12 days. According to the findings, toluene (6.8 µppm), acetone (5.4 µppm) and ethanol (39.5 µppm) values differed according to the coordinates of the schools and were found to be higher compared to other compounds. These values are within acceptable reference ranges, and further measurements with more sensitive instruments and methods are recommended.

Keywords:

Occupational hygiene volatile organic compounds, GC/MS, air quality,

PDF

___

Apte. M.G.. Fisk. W.J.. and Daisey. J.M, 2000. Associations Between Indoor CO2 Concentrations and Sick Building Syndrome Symptoms in US Office Buildings: An Analysis of the 1994-1996 BASE Study Data. (LBNL 44385) Indoor Air. 10:246-257.
Batterman S, Metts T. Kalliokoski P. Barnett E. 2002. Lowflow active and passive sampling of VOCs using thermal desorption tubes: theory and application at an offset printing facility. Journal of Environmental Monitoring. 4: 361–370.
Bilge A, Sevil V, 2006. İç ortam havasında bulunan uçucu organik bileşikler ve sağlık üzerine etkileri. Trakya Uni J Natur Science; 2: 109-116.
Blondeau P, Iordache V, Poupard O, Genin D, Allard F, 2005. Relationship between Dış mekan and Kapalı air quality in eight French okuls. Kapalı Air 15: 2–12.
Güzel B, Canlı O, Öktem Olgun E, 2018. Sularda bulunan uçucu organik bileşikler ve sağliğa etkileri . Anadolu University Journal of Science and Technology C - Life Sciences and Biotechnology . 7 (2) . 277-290.
Chithra VS. Shiva Nagendra SM, 2012. Kapalı air quality investigations in a naturally ventilated okul building located close to an urban roadway in Chennai. India. Build. Environ. 54: 159–167.
Erol A. Ayla D. Mustafa Ö, 2012. Polisiklik aromatik hidrokarbonlar ve sağlığa etkileri. Mehmet Akif Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi. 3(1): 45-52.
De Gennaro G, Farella G, Marzocca A, Mazzone A, Tutino M, 2013. Indoor and outdoor monitoring of volatile organic compounds in school buildings: Indicators based on health risk assessment to single out critical issues. International Journal of Environmental Research and Public Health. 10(12). 6273-6291.
Godwin C, Batterman S, 2007. Indoor Air 2007; 17: 109–121
Guo H, Murray F, 2001. Characterization of total volatile organic compound emissions from paints. Clean Product and Processes. 3: 42-8.
Guo H, Murray F, Wılkınson S, 2000. Evalution of total volatile organic compound emissions from adhesives based on chamber tests. Journal of the Air and Waste Management Association. 50: 199-206.
Hodgson MJ. Frohlinger J. Permar E. Tidwell C. Traven ND. Olenchock SA. Karpf M. 1991. Symptoms and micro-environmental measures in non-problem buildings. J. Occup. Med. 33: 527–533.
Lee C, Daı Y, Chıen C, Hsu D, 2006. Characteristics and health impacts of volatile organic compounds in photocopy centers. Environmental Research. 100: 139-149.
Maronı M, Seıfert B, Lındvall T, 1995. Indoor Air Quality –A Comprehensive Reference Book. Elsevier. Amsterdam.
Mehmet Emin A, Senar A, Fatma B, Arzu T, 2015. Atıksuların sulamada kullanımı. toprak ve üründe kalıcı organik kirleticiler. Uludağ Üniversitesi Mühendislik Fakültesi Dergisi, 20(2): 99-110.
Moriske Heinz-Jörn, Innenraumlufthygiene-Kommission Deutschland, 2008. Leitfaden für die Innenraumhygiene in Schulgebäuden. Umweltbundesamt.
Oeder S, Dietrich S, Weichenmeier I, Schober W, Pusch G, Jörres RA, Schierl R, Nowak D, Fromme H, Behrendt H, Buters JT, 2012. Toxicity and elemental composition of particulate matter from dış mekan and kapalı air of ilköğretim okuls in Munich. Germany. Kapalı Air 22: 148–158.
Ömer Faruk T, 2010. Çevre sağlığı. Ankara GATA Basımevi. Ankara. pp. 10-11.
Poupard O, Blondeau P, Iordache V, Allard F, Statistical. 2005. Analysis of parameters influencing the relationship between Dış mekan and Kapalı air quality in okuls. Atmos. Environ. 39: 2071–2080.
Schneider MJ, 2010. Introduction to Public Health. Jones & Bartlett Learning. Sudbury.
Sofuoglu A, Odabas M, Tasdemir Y, Khalili NR, Holsen TM, 2001. Temperature dependence of gas-phase polycyclic aromatic hydrocarbon and organochlorine pesticide concentrations in Chicago air. Atmospheric Environment. 35: 6503–6510.
Sofuoglu SC, Aslan G, Inal F, Sofuoglu A, 2011. An assessment of Kapalı air concentrations and health risks of volatile organic compounds in three primary okuls. Int. J. Hyg. Environ. Health. 214: 38–46.
Tehrani R, Van Aken B, 2014. Hydroxylated polychlorinated biphenyls in theenvironment: sources. fate. and toxicities. Environ Sciense and Pollut Research; 21(10): 6334-6345.
Vural N, 2005. Toksikoloji. Ankara Üniversitesi Eczacılık Fakültesi Yayınları. Ankara.