Uluslararası Bilgisayar Eğitimi Standartlarına Göre Öğretim Elemanlarının Bakış Açılarının Değerlendirilmesi / The Evaluation of International Computer Education Standards: A Qualitative Study Approach

Bu araştırmanın amacı, üniversitelerde ki bilgisayar öğretmenlerinin uluslararası standartlar boyutunda sahip olması gereken yeterliliklerin incelenmesidir. Araştırmada nitel araştırma desenlerinden fenomoloji(olgu bilimi) deseni kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu, 2014-2015 eğitim- öğretim yılında İstanbul ilinin Küçükçekmece ilçesinde bulunan bir vakıf üniversitesinde ders veren 5 öğretim elemanı oluşturmuştur. Beş öğretim elemanının üçü erkek ikisinin kadın olmasının sebebi, kadın ve erkek arasında eşit dağılım olmasını sağlamak içindir. Öğretim elemanlarının en az iki sene derslere girmiş olması yeterli kriter olarak tespit edilmiştir. Araştırmanın verileri öğretmenlere uygulanan yarı yapılandırılmış mülâkat formu ile elde edilmiştir. Mülâkat formlarındaki öğretim elemanlarının cevaplarının çözümlenmesinde içerik analizi kullanılmış, önce veriler kodlanmış, ardından verileri genel düzeyde açıklayan kategoriler (temalar) belirlenmiştir. Temaların belirlenmesinde ilgili alanyazın, mülâkat soruları ve öğretim elemanlarının sorulara verdikleri cevaplardan yararlanılmıştır. Verilerin çözümlenmesinden asgari şart, teknolojiyi takip etme konusundan yetersizlik, harmanlanmış öğrenme ortamı, bilgisayarın dünyaya etkisi şeklinde dört tema tespit edilmiştir. Elde edilen bulgulara dayanarak öğretim elemanlarının büyük bir çoğunluğu, yeterlilikleri tanımlarken asgari düzeyde alan bilgisi ve meslek bilgisi barındırması gerektiğini belirtmişlerdir.

PDF

___

Abazaoğlu, İ. , Yıldızhan, Y. ve Yıldırım, O. (2014). Türkiye’nin Öğretmen Profili. Turkish Studies - International Periodical For The Languages, Literature and History Of Turkish or Turkic. Volume 9/2 Winter 2014, p. 1-20. Ankara-Turkey
Akdemir, A. S. (2013). Türkiye’de Öğretmen Yetiştirme Programlarının Tarihçesi Ve Sorunları / A History Of Teacher Training Programmes And Their Problems In Turkey, TURKISH STUDIES -International Periodical For the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, ISSN: 1308-2140, Volume 8/12 Fall 2013, www.turkishstudies.net,DoiNumber:http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.5706, p. 16. (15.04.2015)
Altbach, P.G. (2002). “Perspectives on Internationalization in Higher Education”,International Higher Education, 27 (Spring).
Altbach, P.G. (2004). “The Costs and Benefits of World-Class Universities”, Academe, 90(1):1-5.
Altbach, P. G., ve Knight, J. (2007). The Internationalization of Higher Education: Motivations and Realities. Journal of Studies in International Education,11(3-4), 290-305.
Bogdan, C. R. & Biklen, K. S. (1998). Qualitative research fo reducation research. Boston: Jossey-Bass Publishers.
Balcı, A. (2005). Sosyal Bilimlerde Araştırma. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Bircan, İ., Ülker, H.İ., ve Şahin, İ. (2011). Türkiye’de Bologna süreci uygulamaları ve yansımaları. Uluslararası Yükseköğretim Kongresi: Yeni Yönelişler ve Sorunlar. 27-29 Mayıs, İstanbul, Türkiye.
Çetinsaya, G. (2014). Büyüme, kalite, uluslararasılaşma: Türkiye yükseköğretimi için bir yol haritası. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Basımevi.
Creswell, W. J. (2005). Educational research. Upper Saddle River, N.J.: Pearson.
Erkılıç, T. A. (2007). Öğretmen Adaylarının Lisansüstü Eğitim İstekliliklerini Etkileyen Etmenler (Eskişehir Örneği). GAU Journal of Social ve Applied Sciences 3(5), ss.46 72.
Gür, B. S., Çelik, Z., ve Özoğlu, M. (2012). Policy options for Turkey: a critique of the interpretation and utilization of PISA results in Turkey. Journal of Education Policy, 27(1), 1-21.
Karlsen, Gustav E. (2002). Eğitim Yönetişimi Küreselleşme ve Demokrasi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, C. 2, (1), İstanbul: EDAM Yayınları, s. 93-104.
Knight, J. (2004). Internationalization remodeled: Definition, approaches, and rationales. Journal of Studies in International Education, 8(1), 5-31. DOI:10.1177/1028315303260832.
Knight, J. (2008). Higher education in turmoil: The changing world of internationalization.
McMillan, H. J., Schumacher, S.(2006). Research in education evidence-based inquiry.
Mutlu, E.C. (2008). Uluslararası işletmecilik Teori ve Uygulama. İstanbul:
Beta Yayınları.
OECD. (2009). Higher education to 2030 (Vol. 2): Globalisation. Paris: OECD.
OECD. (2010). Measuring innovation: A new perspective. Paris: OECD.
Özdemir, M.Ç. (2006). Türkiye Üniversiteleri Öğretim Elemanı Araştırması, Gazi Üniversitesi, Ankara.
Özer, M. (2012). Türkiye Yükseköğretimi İçin Kalite Güvence Sistemi Yaklaşımları. Eğitime Bakış, 23:15-20.
Özoğlu, M., (2012). Küresel eğilimler ışığında Türkiye’de uluslararası öğrenciler. Ankara: SETA.
Patton, M. Q. (1987). How to use qualitative methods in evaluation. Newbury Park, CA: Sage.
UNESCO. (2013). UNESCO Institute for Statistics. (http://www.uis.unesco.org/ Pages/ default.aspx)
Üstüner, M. “Geçmişten Günümüze Türk Eğitim Sisteminde Öğretmen Yetiştirme ve Günümüz Sorunları”, İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. Cilt:5, Sayı:7, Bahar 2004. İnternet Adresi: http://web.inonu.edu.tr/~efdergi/ Ustuner.htm.
World Bank (1998). World Development Report, Washinton DC.
World Bank (2005). World Development Indicators, Washinton DC.
http://www.iste.org/
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2005). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Yıldırım, A. "ve Şimşek, H.(2011)." Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (8. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.