Tartışmacı Metin Yapısı Ve Öğretimi/Argumentative Text Structure And Teaching It

Tartışmacı metin, düşünceyi geliştirme yollarını kullanarak yazarın bir konu hakkında verileriyle beraber öne sürdüğü iddiasını destekleyip karşı iddia ve iddiaları çürütmeye çalıştığı ve bunlarla konuyu sonuca bağladığı metin türüdür. Bu çalışmanın amacı, ilgili literatürden yararlanarak araştırmacılar tarafından geliştirilen tartışmacı metin yapısını ortaya koymak ve yazma eğitiminde bu yapıdan nasıl yararlanılabileceğini göstermektir. Çalışmada tartışmacı metin elementleri ana ve yardımcı elementler olmak üzere iki ayrı kısımda ele alınmıştır. Ana elementler “veri”, “iddia”, “karşı iddia” ve “sonuç” olarak belirlenirken yardımcı elementler “destek gerekçesi” ve “çürütme gerekçesi” olarak belirlenmiştir. Bunun yanında tartışmacı metinde işlevsel olmayan metin birimleri olarak “gereksiz tekrar” ve “ilgisiz birim” üzerinde durulmuştur. Çalışmada tartışmacı metin elementleri bir örnek metin üzerinde gösterildikten sonra tartışmacı metin yapısının ilköğretim öğrencilerine nasıl öğretileceği aşamalar halinde anlatılmıştır. Tartışmacı metin yapısını öğrenen öğrenciler yaşamlarında sıkça karşılaştıkları yazılı veya sözlü tartışmaları anlama ve eleştirel bir bakış açısıyla değerlendirme açısından avantajlı hale gelebilir. Ayrıca, öğretmenlerin ve ders kitabı yazarlarının okuma ve yazma eğitiminde bu yapıdan yararlanabileceği düşünülmektedir. Anahtar Kelimeler: Metin Yapısı, Tartışmacı Metin, Yazma Eğitimi.Abstract Argumentative text is a kind of text by which a writer supports his claims that he puts forward about a subject with its data by using the ways of improving thinking and tries to refute the opposite claims and connects the subject to an end with them. The purpose of this study is to reveal the argumentative text structure which was developed by the researchers by benefiting from the related literature and to show how to benefit from this structure in teaching writing. In the study, argumentative text elements were handled at two different parts which were the main and auxiliary elements. The main elements were determined as 'data', 'claim', 'opposite claim' and 'result'. The auxiliary elements were determined as 'support reason' and 'refuting reason'. Besides, it was put emphasis on ''unnecessary repetition'' and ''irrelevant unit'' which were not functional as text units in argumentative text. In the study, after the argumentative text elements were showed on a sample text, it was explained stage by stage how to teach the argumentative text structure to primary students. The students, who have learnt the argumentative text structure, can take advantage of understanding and evaluating from the point of view of critical thinking the written and verbal arguments they have often encountered in their lives. Also it is thought that teachers and course book writers can benefit from this structure in teaching writing. Key Words: Text Structure, Argumentative Text, Teaching Writing

Anahtar Kelimeler:

Metin Yapısı, Tartışmacı Metin, Yazma Eğitimi

PDF

___

Akyol, H. (2006). Yeni Programa Uygun Türkçe Öğretim Yöntemleri. Ankara: Kök Yayınevi.
Aldağ, H. (2005). Düşünme Aracı Olarak Metinsel Ve Metinsel-Grafiksel Tartışma Yazılımının Tartışma Becerilerinin Geliştirilmesine Etkisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Adana: Çukurova Üniversitesi.
Aldağ, H. (2006). “Toulmin Tartışma Modeli”. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 15 (1), 13-34.
Beyreli L., Çetindağ Z. ve Celepoğlu, A. (2005). Yazılı ve Sözlü Anlatım. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Coşkun, E. (2009a). “Türkçe Öğretiminde Metin Bilgisi”. (Ed.: Ahmet Kırkkılıç ve Hayati Akyol), İlköğretimde Türkçe Öğretimi. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık. s. 231-283.
Coşkun, E. (2009b). “Yazma Eğitimi”. (Ed.: Ahmet Kırkkılıç ve Hayati Akyol), İlköğretimde Türkçe Öğretimi. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık, s. 49-91.
Coşkun, E. ve Tiryaki, E. N. (2011). “Öğretmen Adaylarının Tartışmacı Metin Yazma Becerilerinin Çeşitli Değişkenler Açısından Değerlendirilmesi”. III. Uluslar Arası Dünya Dili Türkçe Sempozyumu ( 16-18 Aralık 2010) Bildiri Kitabı, s. 263-272, İzmir.
Eemeren F. H. van. & Grootendorst, R. (2004). A Systematic Theory Of Argumentation / A Model of a Critical Discussion. Cambridge: Cambridge University Press.
Harris, R. K. & Graham S. (1996). Making the Writing Process Work: Strategies for Composition and Self-Regulation. Cambridge, MA: Brookline Books.
Heirston, R. & Friend. (2004). “How Can You Write Powerful Arguments?”, in The Scott Foresman Handsbook for Writers, Pearson Practice Hall, pp.169-189.
Johannessen, L. (2004). “Helping 'Struggling' Students Achieve Success”. Journal of Adolescent & Adult Literacy, 47(8), 638-647.
Karatay, H. (2011). “Süreç Temelli Yazma Modelleri: Planlı Yazma ve Değerlendirme”. (Ed.: Murat Özbay). Yazma Eğitimi. Pegem Akademi Yay., s. 21-43.
Kantemir, E. (1995). Yazılı ve Sözlü Anlatım. Ankara: Engin Yayınevi.
Knudson, R. E. (1992). “The Development of Writing Argumentation: An Analysis and Comparision of Argumentative Writing at for Grade Levels.” Child Study Journal, 22(3), pp. 167-184.
Larson M., Britt A. & Larson A. A. (2004). Disfluencies in Comprehending Argumentative Texts. Reading Pshcology, 25 (3), pp. 205-224.
Nussbaum, M. E. & Schraw G. (2007). “Promoting Argument- Counter Argument Integration In Students' Writing”. The Journal Of Experimental Education, 76(61), pp. 59-92.
Özdemir, E. (2008). Sözlü Yazılı Anlatım Sanatı (Kompozisyon). Ankara: Remzi Kitabevi.
Secor, M. J. (1987). “Recent Research in Argumentation Theory”. The Technical Writing Teacher, 15 (3), pp. 254-337.
Tekşan, K. (2001). Yazılı Anlatımı Geliştirmede Ön Hazırlığın Etkisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Çanakkale: On Sekiz Mart Üniversitesi.
Tompkins, G. E. (1998). Language Arts Content and Teaching Strategies (4'th Edition). New Jersey, Colombus, Ohio: Upper Saddle River.
Toulmin, S. (1958). The Uses of Argument. Cambridge, UK: Cambridge University Press.
Toulmin S., Rieke R. & Janik A. (1984). An Introduction to Reasoning. New York NY: Macmillan.
Yalçın, A. (1996). “Türkçe Ders Kitaplarının Planlaması ve Yazılması”. Türk Yurdu, (107), s. 24-27.
Yakıcı A., Yücel M., Doğan, M. ve Yelok S. V. (2005). Türkçe -1 Yazılı Anlatım. Ankara: Bilgi Yayınları.
Yaman, E. ve Köstekçi, M. (1998). Üniversiteler İçin Türk Dili ve Kompozisyon Bilgileri. Ankara: Gazi Büro Kitabevi.