ESKİ ANTAKYA EVLERİNİN İKAMET EDENLER TARAFINDAN GÜNÜMÜZDE KULLANIMI VE ANLAMLANDIRILMA BİÇİMLERİ

Antakya kentini ikiye bölen Asi nehrinin doğusundaki bölge ile Habib-i Neccar (Silpius) dağı arasında kalan yerleşim yeri içerisinde yer alan geleneksel Antakya evleri mimarisi ile kendine has özelliklere sahiptir. Geleneksel Antakya evleri kent sakinlerinin belleğinde ve anılarında önemli bir yer tutmaktadır. Kent sakinleri ve halen evlerde yaşayan bireylerle yapılan görüşmeler aracılığıyla maddi kültür unsuru olarak ele alınan Antakya Evlerinin zaman içerisinde geçirdiği değişimler gözlenmiş ve Antakya Evlerinin kullanımı ve anlamlandırılma biçimleri incelenmeye çalışılmıştır. Çalışmada etnografik araştırma yöntemleri kullanılırken söylem analizinde fenomenolojik yöntemden yararlanılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Maddi kültür, Antakya evleri, İkamet etme, Anılar, Kentsel Dönüşüm.

CURRENT USAGE AND INTERPRETATION OF TRADITIONAL ANTAKYA HOUSES BY THEIR DWELLERS

Traditional Antakya houses, located between the eastern part of the Orontes River that seperates the city into two parts and Mount Habib-i Neccar (Silpius) have idiosyncratic features in view of architecture. Traditional Antakya houses have a special place in the minds and memoirs of the locals. Traditional Antakya houses are regarded as material culture elements and the changes on them within ages has been studied through the interviews with the dwellers and the residents of the houses and then it is aimed to perceive the usage and interpretation of the houses by the dwellers. Etnographic research methods were used during the study and the phenomenological research methods were used for the discourse analysis.

Keywords:

Material culture, Antakya houses, Dwelling, Memories, Urban Transformation.,

PDF

___

Akbay, V. A. (2006). Antakya Örneğinde Tarihi Ev Bahçeleri. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, M.K.Ü. Ziraat Fak. Ens. Peyzaj Mim. A.B.D., Hatay.
Çelebi, Y. (1982). "Bir Grup Eski Antakya Evi". Türk Etnografya Dergisi, Sayı XVII, 163-201.
Demir, A. (1996). Çağlar Boyunca Antakya. İstanbul: Akbank Kültür ve Sanat Yayınları.
Harvey, D. (2008). “The Right to the City”. New Left Review, 53.
Heidegger, M. (1971). Martin Heidegger, Poetry, Language, Thought. trans. Albert Hofstadter, New York: Harper & Row.
Ingold, T. (2000) The Perception of the Environment: Essays on Livelihood Dwelling and Skill. New York and London: Routledge,465.
Latham, J. A. (2006). “The City and the Subject: Benjamin on Language, Materiality, and Subjectivity EpochÃ©" University of California Journal for the Study of Religion 24, 49-67.
Lefebvre, H. (2013). Kentsel Devrim, Çev. Selim Tezer. İstanbul: Sel Yayıncılık.
Lynch, K. (1996). “Çevrenin İmgesi”. Kent ve Kültürü Cogito, Sayı 8, 153-161.
Özdemir, E. (2010). "Kentin Tanımlanmasında Sosyolojik yaklaşımlar: Toplumsal Süreç ve/veya Mekanın Çözümlenmesi". İdeal Kent Dergisi, 44-77.
Rose, M.(2002). “Landscape and Labyrinths”. Geoforum 33, 455-467.
Temiz, F.M. (2002). XIX. Yüzyıl ve Sonrasında Antakya'nın Kentsel Mekan Oluşumunda Meydana Gelen Değişiklikler ve Kurtuluş Caddesi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Yüzüncü Yıl Üniversitesi, S.B.E., Van.
Tilley, C.(1994). A phenomenology of Landscape. USA: Berg Publishers.
TMMOB Mimarlar Odası (2009). “Antakya, İskenderun, Samandağ ve Çevresi”. Antakya: Sürekli Mesleki Gelişim Merkezi.