MS 4. - 6. yüzyıllarda, göçebe halkların (Hunlar) Asya'dan Avrupa'ya göçü olan “Büyük Halk Hareketi” gerçekleşti. Güney ve Orta Asya'da, Sasani İran, Gupta Hindistan ve birkaç küçük devlet de dahil olmak üzere büyük imparatorluklar vardı. Orta ve Güney Asya'da gizemli yeni halklar ortaya çıktı: Diğerleri arasında Aktalitler, Kidaritler, Chionitler ve Alhanlar. Kökenleri hala tartışılıyor. Bazı bilim adamları onların Hun halkları olduğunu öne sürerken, diğerleri her birinin farklı bir kökene sahip olduğunu öne sürüyor. Bu farklı bilimsel görüşler kısmen, bu döneme atıfta bulunan yazılı kaynakların yetersiz, parçalı ve bazen uyumlaştırılamayacak kadar çelişkili olmasıyla açıklanmaktadır. Arkeolojik malzeme de oldukça sınırlıdır ve tarihleme genellikle yaklaşıktır. Nümismatik keşifler bir ölçüde tarihin ilginç yönlerini ortaya çıkarıyor. Ancak, bu zorluklara rağmen, eldeki gerçeklerin toplanması, bu halkların Güney ve Orta Asya'daki tarihlerinin genel bir yeniden inşasına izin verir. D. Balogh'un editörlüğünü yaptığı yeni kitap (kapağında ve her bölümün başında harika bir Alkhan tamgası var), Orta bölgedeki Hun halkları (veya R. Göbl - İran Hunları'na göre) hakkında birkaç dilde metin kaynakları topluyor. ve Güney Asya, Willis'in Önsöz'de (s. VII) belirttiği gibi “hepsi burada ilk kez toplandı ve tercüme edildi”. Kaynakların çoğu zaten yayınlanmış olmasına rağmen, Çince, Yunanca, Roma, Süryanice, Ermenice, Hotanca, Soğdca, Baktriya, Hintçe (edebi, epigrafik ve mühürler üzerindeki yazıtlar), Orta Farsça (Pehlevi) ve Arapça metinleri içerir. sikkeler üzerinde yazıt olarak. Kitabın, bunların eleştirel bir incelemesinden ziyade özel bir kaynak koleksiyonu olduğuna dikkat edilmelidir. Bununla birlikte, edebi miras, bazı durumlarda ilk kez bunların sunulmasına dahil olmuştur. Sonuç, Hun halklarının ve aynı zamanda etnik ve coğrafi olarak ilişkili halkların tarihini açıklığa kavuşturabilecek ve gösterebilecek her türlü somut belirtiyi çıkarmak için sistematik bir incelemedir.