Hale HANÇER, Belde ÇULHAOĞLU, Selim ERBEK, Seyra ERBEK

Hidrasyonun Sıçanlarda Distorsiyon Ürünü Otoakustik Emisyon Üzerine Etkisi

Amaç: Bu çalışmanın amacı dehidrate ve aşırı hidrate edilen ratların iç kulak akustik özelliklerinde oluşacak değişimlerin distorsiyon ürünü otoakustik emisyon (DPOAE) ile değerlendirmektir. Gereç ve Yöntem: Çalışmamız, 24 adet erkek, Sprague Downey cinsi sıçan üzerinde yapılmıştır. Sıçanların genel anestezi altında otoskopik muayeneleri yapıldıktan sonra, kan örnekleri alınmış, kiloları ve DPOAE değerleri ölçülmüştür. Daha sonra ratlar dehidrasyon grubu, aşırı hidrasyon grubu ve kontrol grubu olmak üzere üç gruba ayrılmıştır. 72 saat sonra tüm ölçümler tekrarlanarak sonuçlar karşılaştırılmıştır. Bulgular: İlk ölçümlerde üç grup arasında istatistiksel fark saptanmamıştır (p>0.05). Sıvı alımı değişikliği sonrasında kilo ve vücut sıvı miktarları karşılaştırıldığında dehidrasyon grubunda ve aşırı hidrasyon grubunda istatistiksel olarak anlamlı bir değişiklik olurken (p<0.05), kontrol grubunda anlamlı bir değişiklik olmamıştır (p>0.05). DPOAE SNR (dB) değerleri karşılaştırıldığında, dehidrasyon grubu ve kontrol grubunda anlamlı bir değişim olmazken, aşırı hidrasyon grubunun 4004 Hz, 7998 Hz ve 9854 Hz frekanslarındaki dB(SNR) değişimleri istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur (p<0.05). Sonuç: Bu çalışmanın sonuçları sıçanlarda oluşturulan aşırı hidrasyonun DPOAE değerlerinde değişiklik yapabileceğini göstermiştir.

Anahtar Kelimeler:

dehidrasyon, aşırı hidrasyon, iç kulak, otoakustik emisyon

The Effect of Hydration on Distortion Product Otoacoustic Emission Values in Rats

Objectives: This study aimed to evaluate the changes that would appear in the inner ear acoustic characteristics of dehydrated and overhydrated rats through distortion product otoacoustic emission (DPOAE). Materials and Methods: The study was conducted with 24 male Sprague Dawey rats. After otoacoustic examinations of the rats were made under general anesthesia, their blood samples were taken, weights were measured. Then, the rats were divided into three groups as dehydration group, overhydration group and control group. Distortion product otoacoustic emission measurements were repeated after 72 hours, and the results were compared. Results: There were no significant differences in the first measurements between three groups in terms of (p>0.05). Weight and osmolarity values differed significantly in the dehydration and overhydration groups following the fluid intake change (p<0.05), but in the control group (p> 0.05). There was a significant decrease in the SNRs at 4004 Hz, 7998 Hz and 9854 Hz frequencies of the overhydration group (p<0.05). On the other hand, there were no significant changes in the DPOAE SNR dB values of the dehydration and control groups (p>0.05). Conclusions: The results of this study indicate that overhydration in rats may change DPOAE values.

Keywords:

dehydration, overhydration, inner ear, otoacoustic emissions.,

PDF

___

Barbara M., Bagger-Sjöback D., Rask-Andersen H., & Filipo R. (1989). Does severe water deprivation affect the inner ear?: An experimental study of the gerbiline endolyphatic sac. The Journal of Laryngology & Otology,103(1), 22-9.
Boskabadi H., Anvarifar F., & Nourizadeh N., (2014). Could neonatal hypernatremia dehydration influence hearing status? Iran J Otorhinolaryngol, 26(74), 13.
Brown A. M., McDowell B., & Forge A., (1989). Acoustic distortion products can be used to monitor the effects of chronic gentamicin treatment. Hearing Research, 42(2-3), 143-56.
Brownell W.E, & Shehata W.E., (1990). The Mechanics and Biophysics of Hearing. Springer.
Choi C.H., & Oghalai J.S. (2008). Perilymph osmolality modulates cochlear function. The Laryngoscope, 118(9),1621-9.
Lawrence M., (1991). Introduction to inner ear (fluid) physiology. Philadelphia.
Lee K.J., (2012). Essential otorhinolaryngology. McGraw-Hill Companies.
Li P., Gao K., Ding D., & Salvi R., (2015). Characteristic anatomical structures of rat temporal bone. Journal of Otology, 10(3), 118-24.
Nakagawa T., Oghalai J.S., Saggau P., Rabbitt R.D., & Brownell W.E., (2006). Photometric recording of transmembrane potential in outer hair cells. Journal of Neural Engineering, 3(2), 79.
Noi O., & Makimoto K., (1998). Comparative effects of glycerol and Urografin on cochlear blood flow and serum osmolarity. Hearing Research, 123(1-2), 55-60.
Pereira D.T., Vendramini R.C., David R.B., Nozaki P.N., Menani J.V., & De Luca L., (2002). Isotonic NaCl intake by cell-dehydrated rats. Physiology &Behavior, 76(4-5), 501-5. Salt A. N., & DeMott J.E., (1995). Endolumph volume changes during osmotic dehydration measured by two marker techniques. Hearing Research, 90(1-2),12-23.
Salvatoni A., Maghnie M., Lorini R., & Marni E., (1990). Hyponatremia and seizures during desmopressin acetate treatment in hypothyroidism. The Journal of Pediatrics, 116(5),835.
Suckfüll M., Winkler G., Thein E., Raab S., Schorn K., & Mees K., (1999). Changes in serum osmolarity influence the function of outer hair cells. Acta Oto-Laryngologica, 119(3), 316-21.
Sözen M., Öz I., & Erbek S., (2018). Effect of Body Mass Index on Middle Ear Resonance Frequency. The Journal of International Advanced Otology, 14(2), 208-210.
Uzun C., Koten M., Adalı M.K., & Karasalihoğlu A.R., (2000). Method of measuring transient evoked otoacoustic emissions in guinea pigs. Kulak Burun Boğaz Ihtisas Dergisi, 7,97-105.
Wilson J.P., (1987). Mechanics of middle and inner ear. British medical Bulletin, 43(4),821-37.