Turizm Destinasyonu Risk Algısı ile Öz Etkinlik Düzeyi Arasındaki İlişki: Van İli Örneği

Bu araştırmada kişilerin destinasyona yönelik algıladıkları riskleri ifade eden turistik destinasyon risk algısı ile kişilerin kendi beceri ve yeteneklerine olan inancını ifade eden öz etkinlik arasındaki ilişki incelenmiştir. Araştırma evrenini Türkiye’de ikamet eden Türkiye Cumhuriyeti vatandaşları oluşturmaktadır. Van ilinin doğal ve kültürel çekiciliklere sahip önemli bir turizm destinasyonu olması ve Van iline yönelik risk algısının yüksek olabileceği düşüncesi sebebiyle araştırma alanı olarak Van ili seçilmiştir. Araştırmada nicel araştırma yöntemlerinden olan anket tekniği ile veri toplanmıştır. Çevrim içi ve yüz yüze anketler ile elde edilen verilerin homojen olmasına dikkat edilerek 2072 katılımcıdan veri toplanmıştır. Araştırma kapsamında katılımcılardan toplanan verilerin frekans ve ortalama hesapları yapılarak değişkenler arasındaki ilişkiler ve etkiler analiz edilerek yorumlanmıştır. Araştırma sonucunda turistik destinasyon risk algısı ile öz etkinlik inancı arasında negatif yönlü anlamlı bir ilişki tespit edilmiştir. Ayrıca öz etkinlik düzeyinin bir alt boyutu olan zorluklara atılma-mücadele faktörünün, destinasyon risk algısı üzerinde etkili olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Elde edilen sonuçlar doğrultusunda ilgililere yönelik öneriler sunulmuştur

Anahtar Kelimeler:

Turizm Destinasyonu, Risk, Risk Algısı, Öz Etkinlik, Van

Relationship Between Risk Perception of Tourism Destination and Self-Efficacy Level: The Case of Van Province

In this study, the relationship between touristic destination risk perception, which expresses the risks perceived by people towards the destination, and self-efficacy, which expresses people's belief in their own skills and abilities, was examined. The population of the research consists of the citizens of the Republic of Turkey residing in Turkey. The province of Van was chosen as the research area because of the thought that Van province is an important tourism destination with natural and cultural attractions and that the risk perception towards Van may be high. In the study, data were collected by the questionnaire technique, which is one of the quantitative research methods. Data were collected from 2072 participants, paying attention to the homogeneity of the data obtained through online and face-to-face surveys. Within the scope of the research, the frequency and average calculations of the data collected from the participants were made and the differences between the variables were interpreted by analyzing the relationships and effects. As a result of the research, a negative significant relationship was determined between the touristic destination risk perception and self-efficacy belief. In addition, it was concluded that the factor of throwing into difficulties, which is a sub-dimension of the level of self-efficacy, is effective on the perception of destination risk. In line with the results obtained, suggestions for the interested parties were presented.

Keywords:

Tourism Destination, Risk, Perception of Risk, Self-Efficacy, Van,

PDF

___

Arslan, A., Boz, H., Yılmaz, Ö. ve Boz, B. (2017). Destinasyon Karar Verme Sürecinde Riskten Kaçınma ve Yenilik Arama Davranışı Arasındaki İlişki. Yönetim Ekonomi Edebiyat İslami ve Politik Bilimler Dergisi, 2(2), 162-171.
Bandura, A. (1977). Self-efficacy: Toward a Unifying Theory of Behavior Change. Psychological Review, (84), 191-215.
Bandura, A. (1982). Self-Efficacy Mechanism In Human Agency, American Psychologist, (37), 122-147.
Bandura, A. (1989). Human Agency in Social Cognitive Theory. American Psychologist, 44(9), 1175–1184.
Bandura, A. (1989b). Human Agency in Social Cognitive Theory. American Psychologist, 44(9), 1175–1184.
Bandura, A. (1993). Perceived Self-Efficacy in Cognitive Development and Functioning. Educational Psychologist, (28), 117-148.
Bandura, A. (1994). Self Efficacy. V. S. Ramachaudran (Ed.), Encyclopedia of Human Behavior içinde (71-81). Newyork: Academic Press.
Bandura, A. (1995). Self-Efficacy in Changing Societies. Cambridge: Cambridge University Press.
Bandura, A. (2000). Cultivate Self-Efficacy for Personal and Organizational Effectiveness. E. A. Locke (Ed.), Handbook of Principles of Organizational Behavior içinde (120-135). Oxford: Blackwell Publishing.
Basım, H. N., Korkmazyürek, H. ve Tokat, A. O. (2008). Çalışanların Öz Yeterlilik Algılamasının Yenilikçilik ve Risk Alma Üzerine Etkisi: Kamu Sektöründe Bir Araştırma. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (19), 121-130.
Bozkurt, Ö., Meriç, S. ve Kaymış, B. (2020). Otel İşletmelerinde Bulunan Ergonomik Risklerin Değerlendirilmesi: Van Örneği. Journal of Tourism Theory and Research, 6(1), 20-34.
Brunel, O. ve Pichon, P. E. (2004). Food‐Related Risk‐Reduction Strategies: Purchasing and Consumption Processes. Journal of Consumer Behaviour: An International Research Review, 3(4), 360-374.
Buhalis, D. (2000). Marketing The Competitive Destination of The Future. Tourism Management, 21(1), 97-116.
Chang, S. Y. (2009). Australians’ Holiday Decisions in China: A Study Combining Novelty-Seeking and Risk-Perception Behaviors. Journal of China Tourism Research, 5 (4), 364-387.
Çetin, F. (2011). Örgüt İçi Girişimcilikte Öz Yeterlilik Algısı ve Kontrol Odağının Rolü. Business and Economics Research Journal, 2(3), 69-85.
Demir, Y. ve Önem, H. B. (2012). KOBİ’lerin Finansal Risk Algı Düzeyine Yönelik Bir Araştırma: Isparta-Burdur İlleri Örneği. Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 8(16), 23-39.
Deniz, A. ve Erciş, A. (2008). Kişilik Özellikleri ile Algılanan Risk Arasındaki İlişkilerin İncelenmesi Üzerine Bir Araştırma. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 22(2), 301-330.
Featherman, M. S. ve Pavlou, P. A. (2003). Predicting E-Services Adoption: A Perceived Risk Facets Perspective. International Journal of Human-Computer Studies, 59(4), 451-474.
Fuchs, G. ve Reichel, A. (2006). Tourist Destination Risk Perception: The Case of Israel. Journal of Hospitality & Leisure Marketing, 14(2), 83-108.
Gegez, E. (2010). Pazarlama Araştırmaları. (3. Baskı), İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım.
Hair, J. F. Black, W. C., Babin, B. J., Anderson, R. E. ve Tatham, R. L. (2006). Multivariate Data Analysis. New Jersey: Pearson Prentice Hall.
Hung, K. ve Petrick, J. F. (2012). Testing The Effects of Congruity, Travel Constraints and Self-Efficacy on Travel Intentions: An Alternative Decision-Making Model. Tourism Management, 33(4), 855-867.
İçöz, O. (2001). Turizm İşletmelerinde Pazarlama: İlkeler ve Uygulamalar. Ankara: Turhan Kitabevi Yayınları.
Karasar, N. (2005). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Krueger Jr, N., ve Dickson, P. R. (1994). How Believing in Ourselves Increases Risk Taking: Perceived Self‐Efficacy and Opportunity Recognition. Decision Sciences, 25(3), 385-400.
Lee, M. C. (2009). Factors Influencing The Adoption of Internet Banking: An Integration of TAM and TPB with Perceived Risk and Perceived Benefit. Electronic Commerce Research and Applications, 8(3), 130-141.
Llewellyn, D. J., Sanchez, X., Asghar, A. ve Jones, G. (2008). Self-Efficacy, Risk Taking and Performance in Rock Climbing. Personality and Individual Differences, 45(1), 75-81.
McLeod, S. (2007). Maslow's hierarchy of needs. Simply psychology, 1,1-18.
Meriç, S. (2017). Turizm İşletmelerinde Yenilikçiliğin Görünmeyen Yüzü, Değişime Direnç ve Örgütsel Sessizlik: TRA1 ve TRB2 Bölgesi Analizi. (Doktora Tezi) Erzurum: Atatürk Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Meriç, S. ve Erten, Ş. (2020). Üniversite Öğrencilerinin Turizm Algısı: Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Örneği. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 17(1), 420-440.
Metin, D. ve Bayram Öz. E. (2021). Van. A. Türker ve G. Köksal (Ed.). Turist Rehberleri için Şehir Turu Rehberi içinde (612-625). Ankara: Detay Yayıncılık.
Metin, D. ve Kalay, H. A. (2021). Algılanan Destinasyon İmajının Turist Memnuniyeti ve Tekrar Ziyaret Etme Niyetine Etkisi: Van’ı Ziyaret Eden İranlı Turistler Üzerine Bir Araştırma. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (54), 325-352.
Meydan, C. H. (2011). İş Tatmini ve Öz Yeterliliğin Örgüt İçi Girişimciliğe Etkisi: Kamu Sektöründe Bir Araştırma. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 20(1), 25-40.
Mitchell, V. W. (1992). Understanding Consumers’ Behaviour: Can Perceived Risk Theory Help. Management Decision, 30(3), 26-31.
Mitchell, V. W. (1998). A Role for Consumer Risk Perceptions in Grocery Retailing. British Food Journal, 100(4), 171-183.
Orhun, B. N. ve Meriç, S. (2019). Turizm İşletmelerinde Korku Kültürü ve Yönetimi. F. Alaeddinoğlu, S. Özer, S. Şahin, H. Arslan Kalay (Ed.). Turizm Araştırmaları içinde (41-70). İstanbul: Paradigma Akademi.
Orhun, B. N. ve Meriç, S. (2020). Son Şans Turizminin Medyadaki Yansıması: Hasankeyf Örneği. Journal of Academic Tourism Studies, 1(1), 6-18.
Roselius, T. (1971). Consumer Rankings of Risk Reduction Methods. Journal of Marketing, 35(1), 56-61.
Sekaran, U. (2003). Research Methods for Business. New York: John Milley and Sons.
Tabachnick, B. G. ve Fidell, L. S. (2001). Using Multivariate Statistics. Boston: Pearson.
TÜİK, (2020). Adrese Dayalı Nüfus Kayıt Sistemi Sonuçları. Erişim Tarihi: 31.12.2020, Erişim Adresi: https://data.tuik.gov.tr/Bulten/Index?p=Adrese-Dayali-Nufus-Kayit-Sistemi-Sonuclari-2020-37210
Türetgen, İ. Ö. ve Cesur, S. (2007). Öz Etkinlik Ölçeğinin Psikometrik Özellikleri-II, Öneri Dergisi, 7(28), 337-343.
Türk Dil Kurumu (2021). Güncel Türkçe Sözlük. Erişim Adresi: www.//sozluk.gov.tr/ Erişim Tarihi: 20.11.2021.
Türker, A. (2013). Tatil Yeri Seçiminde Ülke İmajının Turistin Risk Algısı Üzerine Etkisi (Yayınlanmamış Doktora Tezi). Isparta: Süleyman Demirel Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Wood, C. M. ve Scheer, L. K., (1996), Incorporating Perceived Risk Into Models of Consumer Deal Assessment and Purchase Intent, Advances in Consumer Research, (23), 399-404.
Yazıcıoğlu, Y. ve Erdoğan, S. (2011). SPSS Uygulamalı Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Detay Yayıncılık.
Yener, D. ve Taşçıoğlu, M. (2020). Algılanan Risk ve Yenilikçiliğin Tüketici Direnci Üzerindeki Etkisi: Ebeveynlerin Organik Gıdalara Karşı Tutumları. Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 16(2), 429-441.
Yiğitbaş, Ç. ve Yetkin, A. (2003). Sağlık Yüksekokulu Öğrencilerinin Özetkililik-Yeterlik Düzeyinin Değerlendirilmesi. CÜ Hemşirelik Yüksek Okulu Dergisi, 7(1), 6-13.