Sosyal Bilgiler Öğretmen Adaylarının Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimleri İle Öz-Yönetimli Öğrenme Becerileri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi

Bu çalışmanın amacı, sosyal bilgiler öğretmen adaylarının yaşam boyu öğrenme eğilimleri ile öz-yönetimli öğrenme becerileri arasındaki ilişkinin incelenmesidir. Araştırma ilişkisel tarama modelinde betimsel bir çalışmadır. Araştırmanın çalışma grubunu 2019-2020 eğitim öğretim yılında Kastamonu Üniversitesi Eğitim Fakültesi Sosyal Bilgiler Öğretmenliği bölümü 1.2.3.4. sınıfta okuyan 196 öğretmen adayı oluşturmaktadır Veri toplama aracı olarak “Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimleri Ölçeği” ile “Öz-Yönetimli Öğrenme Becerileri” kullanılmıştır. Verilerin analizi için Pearson Momentler Çarpımı Korelasyon Katsayısı hesaplanmış ve çoklu doğrusal regresyon analizi uygulanmıştır. Araştırma sonuçları değerlendirildiğinde sosyal bilgiler öğretmen adaylarının yaşam boyu öğrenme eğilimleri ile öz-yönetimli öğrenme becerileri arasında orta düzeyde pozitif yönde anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Öğretmen adaylarının öz-yönetimli öğrenme becerilerinin yaşam boyu öğrenme eğilimlerini yordamada önemli bir faktör olduğu söylenebilir. Araştırma bulgularına göre, yaşam boyu öğrenme eğilimine ilişkin toplam varyansın % 44 ünün öğretmen adaylarının öz-yönetimli öğrenme becerileri ile açıklandığı söylenebilir

Anahtar Kelimeler:

Sosyal Bilgiler, , Yaşam Boyu Öğrenme, , Öz-Yönetimli Öğrenme, , Öğretmen adayları

PDF

___

Aspin, D. N. & Chapman, J. D. (2000). Lifelonglearning: conceptsandconceptions. International Journal of LifelongEducation, 19(1), 2-19.
Aşkın, İ. (2015). Üniversite öğrencilerinin öz-yönetimli öğrenme becerilerinin incelenmesi. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Ankara: Hacettepe Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Ayra, M, Köstereli̇oğlu, İ. (2015). Öğretmenlerin yaşam boyu öğrenme eğilimlerinin mesleki öz yeterlik algıları ile ilişkisi. Education Sciences , 10 (1) , 17-28.
Candy, P. C. (1990). The transition from the learner-control to autodidaxy: more than meets the eye. Long, H & Associates (Eds.). Advances research and practice in self-directed learning, 9-46. Oklahoma: Oklahoma Research Center.
Demirel, M. ve Akkoyunlu, B. (2010). Öğretmen adaylarının yaşam boyu öğrenme eğilimleri ve bilgi okuryazarlığı özyeterlik algıları. 10th. International Educational Technology Conference (1126-1133). Boğaziçi Üniversitesi, İstanbul
Demirel, M. ve Yağcı, E. (2012). Sınıf öğretmeni adaylarının yaşam boyu öğrenmeye ı̇lişkin algıları. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1, 100-111.
Diker Coşkun, Y. (2009). Üniversite öğrencilerinin yaşam boyu öğrenme eğilimlerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi. Yayınlanmamış doktora tezi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
Diker Coşkun, Y. ve Demirel, M. (2012). Üniversite öğrencilerinin yaşam boyu öğrenme eğilimleri. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 42, 108-120.
Dündar, H. (2016). Sınıf öğretmeni adaylarının yaşam boyu öğrenme eğilimlerinin incelenmesi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Atatürk Üniversitesi, Erzurum.
Erdoğan, D. (2014). Öğretmen adaylarının yaşam boyu öğrenme eğilimlerine etki eden faktörler. Doktora Tezi, Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Bolu.
Ergün, S., & Cömert Özata,S.(2016). Okul öncesi öğretmenliği bölümüne devam eden öğrencilerin yaşam boyu öğrenme eğilimleri. International Journal of Human Sciences, 13(1), 1851-1861.
Evin Gencel, İ. (2013). Öğretmen adaylarının yaşam boyu öğrenme yeterliliklerine yönelik algıları. Eğitim ve Bilim Dergisi, 38(170), 237-252.
Fisher, M., King, J., & Tague, G. (2001). Development of a self-directed learning readiness scale for nursing education. Nurse Education Today, 21, 516-525.
Garrison, D. R. (1997). Self-directed learning: Toward a comprehensive model. Adult Education Quarterly, 48(1), 18-33.
Greveson, G.C. & Spencer J. A. (2005). Self-directed learning-the importance of concepts and contexts. Medical Education, 39, 348-349.
Hanor, J. & Hayden, K. (2004). Advancing growth in educational technology using reflective practice and selfdirected learning. International Journal of Self-Directed Learning, 1(2),53-62
Karataş, K. (2013). Öğretmen adaylarının öz yönetimli öğrenmeye hazırbulunuşluklarının eleştirel düşünme eğilimleri, genel öz yeterlikleri ve akademik başarıları açısından yordanması. Yüksek Lisans Tezi, Ege Üniversitesi / Sosyal Bilimleri Enstitüsü, İzmir . Kılıç, Ç. (2014). Öğretmen adaylarının yaşam boyu öğrenmeye yönelik algıları. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 3(4), 79-87.
Knowles, M. S. (1975). Self-directed learning: A guide for learners and teachers. Cambridge: Englewood Cliffs.
Mezirow, J. (1985). A critical theory of self-directed learning. İçinde S. Brookfield (Ed.), Self-directed learning: From theory to practice (pp. 17-30). New directions for continuing education, No. 25. San Francisco: JosseyBass.
Mocker, D. W. & Spear G. E. (1982). Lifelong learning: formal, nonformal, informal and self-directed. https://files.eric.ed.gov/fulltext/ED220723.pdf Erişim tarihi: 05.01.2020.
Oral, B. ve Yazar, T. (2015). Öğretmen adaylarının yaşam boyu öğrenmeye ilişkin algılarının çeşitli değişkenlere göre incelenmesi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 14(52), 1- 11.
Polat, C. ve Odabaş, H. (2008). Bilgi Toplumunda Yaşam Boyu Öğrenmenin Anahtarı: Bilgi Okuryazarlığı. Küreselleşme, Demokratikleşme ve Türkiye Uluslararası Sempozyumu Bildiri Kitabı, Antalya, 27-30 Mart 2008.
Savuran, Y. (2014). İngilizce öğretmen adaylarının mentorlarına kıyasla yaşam boyu öğrenme becerileri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara
Shannon, S.,V. & College, W.,S. (2008). Using metacognitive strategies and learning styles to create self-directed learners. Institute for Learning Styles Journal,1,14-28
Spencer, J. A. & Jordan, R. K. (1999). Learner centered approaches in medical education. British Medical Journal, 318 (7193), 1280-1283.
Şahin, M., Akbaşlı, S., & Yanpar Yelken, T. (2010). Key competences for lifelong learning: The case of prospective teachers. Educational Research and Review, 5 (10), 545-556.
Şahin, E. ve Erden, M. (2009). Öz yönetimli öğrenmeye hazırbulunuşluk ölçeği’nin geçerlik ve güvenirlik çalışması. E-Journal Of New World Sciences Academy,4,3
Wilcox, S. (1996). Fostering self-directed learning in the university setting, Studies in Higher Education,21, 2.