Kooperatif Bankacılığı ve Türkiye’ de Uygulanabilirliği

Ortak hedeflere ulaşılması ve ekonomik çıkarların korunması adına yardımlaşma yoluyla oluşturulan örgütler olarak tanımlanan kooperatiflerin asıl amacı, ortakların ihtiyaçlarının dayanışma yoluyla ve en az maliyetle karşılanmasıdır. Günümüzde neredeyse tüm dünyada bulunan kooperatif bankaları, bankacılık sektörü içerisinde önemli bir konumda bulunmaktadır. Kooperatif bankaları, ortaklarına uygun koşullarla kredi kullanımı sunmanın yanı sıra, ortakların çıkarları gözetilerek yürütülmesi kooperatif yapılanmalarının güçlenmesine ve gelişmesine katkı sağlamaktadır. Kooperatif bankacılığı uygulamalarının Türkiye’ de yapılması kooperatiflerin finansman olanaklarını artırarak, kooperatifçilik müessesesinin gelişmesine katkı sağlayacaktır.

Cooperative Banks and Applicability in Turkey

The primary objectives of cooperatives that are defined as an organizations set up by mutualisation to achieve common goals and protect economic interests is providing the needs of their partners with least cost by means of solidarity. Nowadays, cooperative banks operating in almost all over the world are situated in important position within the banking sector. The cooperative banks, in addition to offering loans to their partners with favorable terms, contribute to the strengthening and developing of cooperative structures and carry on activities through taking into account their partners’ interests. Practices of cooperative banking in Turkey will contribute to the development of cooperative institutions by increasing financing facilities of cooperatives

PDF

___

Ayadi, R., Llewellyn, D. T., Schmidt, R. H., Arbak, E. ve Pieter De Groen, W. (2010). Investigating diversity in the banking sector in Europe: Key developments, performance and role of cooperative banks. Brussels: CEPS Publications.
Çıkın, A. ve Karacan, A.R. (1994). Genel Kooperatifçilik. İzmir: Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları.
Çıkın, A. (1996). Türkiye’de Bir Kooperatifler Bankası Kurulması İhtiyacı Nedenleri ve Hedefleri. İstanbul: Friedric Ebert Vakfı Yayını.
Demir, E. (2012). Kooperatiflerde Finansman Usul ve Esasları. Karınca Dergisi, (901), 18-21.
Duymaz, İ. (1985). Türkiye’de Kooperatiflerin Verimli Çalışmaları Açısından Yatay ve Dikey Bütünleşme Hareketleri. Ankara: Türk Kooperatifçilik Kurumu Yayınları No: 60.
Esen, F. (2000). Kooperatifler ve Türkiye’ deki Durumu. Karınca Dergisi, (798), 24-27.
European Association of Co-operative Banks (EACB). Key Satistics. (2020, Ekim 5). Erişim adresi http://v3.globalcube.net/clients/eacb/content/medias/key_figures/eacb_2018_key_statistic s1.pdf
Hazar, N. (1970). Kooperatifçilik Tarihi. Ankara: Tarım Kooperatifçilik Eğitim Vakfı Yayınları.
Hazar, N. (1967). Tarım Kooperatiflerinde Finansman Sorunu. Ankara: Türk Kooperatifçilik Kurumu Yayınları.
Helm, F. C. (1976). Kooperatif İşletme Ekonomisi. (Çev. İlhan Cemalcılar). Eskisehir: İ.T.İ.A. Yayını.
İloğlu, A. (1964). Türkiye’de Zirai Kredi ve T.C. Ziraat Bankası. Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, (15), 89-118.
Karalar, R. (2002). Kooperatifçilik Teknikleri. İstanbul: Milli Eğitim Bakanlığı Devlet Kitapları.
Küçükkaplan, İ. (2012). Kooperatiflerin Finansman Sorununun Çözümü İçin Kooperatifler Bankası Modeli. Karınca Dergisi, (901), 25-32.
Mülayim, Z.G. (1993). Demokratik Kooperatifçilik Politikaları ve Toprak Reformu. Ankara: Yetkin Yayınları.
Mülayim, Z. G., ve Ulusoy, Y. (2006). Kooperatifçilik. Ankara: Yetkin Yayınları.
Parasız, M. İ. (2000). Modern Bankacılık: Teori ve Uygulama. İstanbul: Banka ve Sigorta İşçileri Sendikası Yayınları.
Şahin, Y., ve Altay, N. O. (1991). Kooperatifler Bankası ve Almanya Örneği. T.C. Dokuz Eylül İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi,6(2), 176-189.
Turan, A. (1992). Kooperatif İşletmelerde Finansman. Kooperatifçilik Dergisi, 8-11.
Ürper, Y., (1995). Kooperatif İşletmeciliği. Eskişehir: Birlik Ofset Yayıncılık.