KÜRESELLEŞEN DÜNYADA EĞİTİMİN YENİ ÖNCELİĞİ: DÜŞÜNMEYİ ÖĞRENME

Küreselleşmenin ortaya çıkmasıyla birlikte insan hayatı yeniden şekillenmiştir. Bu durum bireyleri ve kurumları yeni dönemin bir sonucu olarak köklü değişimlere itmiş, düşünmeyi öğrenmeyi insan hayatının en temel becerisi haline getirmiştir. Toplumsal bir kurum olan okul ve diğer eğitim ilgililerinin eğitimdeki bu yeni paradigmayı öncelikli olarak ele alması ve süreçlerini de yeni bilgininin özelliklerine göre yapılandırmasına bağlıdır. İnsan hayatını kolaylaştıran bilginin hız, kapsam ve geçerliliğinin değişmesi, buna uyum sağlayamayan bireyleri ve toplumları beraberinde birtakım problemlerle karşı karşıya getirmektedir. Bu sebeple doğru bilgiye ulaşma, seçme ve kullanma becerisinin geliştirilmesi gereklidir. Bu da fertlerin düşünme güçlerinin geliştirilmesiyle mümkündür.

Anahtar Kelimeler:

Teknoloji, Yaratıcı Düşünme, Eleştirel Düşünme

PDF

___

1. Alkan, C., Deryakulu, D. ve Şimşek, N. (1995). Eğitim Teknolojisine Giriş: Disiplin, Süreç, Ürün. Ankara: Önder Matbaacılık.
2. Arieti, S. (1976) The Major Theories of Creativity: A Critical Review. Chapter 2 in Part 1 An Introductory Approach to Creativity in: Creativity: The Magic SynDissertation. New York: Basic Books, 14-34.
3. Bell, D. (1973). The Coming of Post-Industrial Society: A Venture in Social Forecasting. New York: Basic Books.
4. Card, S., Mackinlay, J. & Shneiderman, B. (1999). Readings in Information Visuali-zation: Using Vision to Think. Morgan Kaufmann Publishers, San Francisco, CA.
5. Danto, A. C. (1990). The Hyper-Intellectual. The New Republic. 2003, Sept. 10-17.
6. De Bone, E. (1997). Altı Şapkalı Düşünme Tekniği. (Çeviren; E. Tuzcular), Remzi Kitabevi, İstanbul. 7. Department for Education and Employment (DfEE). (1999). All Our Futures: Creativity, Culture and Education. National Advisory Committee on Creative and Cultural Education (NACCCE) Report. Suffolk, UK: DfEE Publications.
8. Drucker, P. (1994). Kapitalist Ötesi Toplum. (Çeviren: B. Çorakçı), İnkılâp Kitabevi, İstanbul.
9. Ennis, R. H. (1962). A Concept of Critical Thinking. A Proposed Basic for Desearch in the Teaching and Evaluation of Critical Thinking Ablility. Harward Educational Review, 32, 81-11.
10. Fındıkçı, İ. (1998). İnformasyon Bilgi Toplumu Dosyası; Bilgi Toplumunda Eğitim ve Öğretmen. Bilgi ve Toplum Dergisi, 1, Nisan.
11. Giddens, A. (2000). Elimizden Kaçıp Giden Dünya. (Çev: Osman Akınhay). Alfa Yayınları, İstanbul.
12. Hirose, S. (1992). Critical Thinking in Community. Collleges. Washington: Alearinghouse for Products (071).
13. Johns, A. G., Morse, W. L. & Morse, D. T. (2000). Divergent Production in Gifted Adolescents Using Timed vs. Untimed Stimulu with Creative Prompting, Reoper Rewiew, 22 (3), 165-166.
14. Jonassen, D. H. (1995). Supporting Communities of Learning with Technology: A Vision for Integrating Technology with Learning in Schools. Educational Technology, July- August, 60-63.
15. Kazancı, O. (1989). Eğitimde Eleştirel Düşünme ve Öğretimi, Ankara Kazancı Yayıncılık.
16. Masuda, Y. (1981). The Information Society as Post-Industriel Society. Washington, D.C: World Future Society.
17. Mayor, F & Foti. A. (1999). Bilim ve İktidar. (Çev. Mehmet Küçük), TÜBİTAK Popüler Bilim Kitapları, 5. Basım, Ankara.
18. Rıza, E. T. (1999). Yaratıcılığı Geliştirme Teknikleri. İzmir.
19. Rouquette, Michel-Lois (1992). Yaratıcılık. (Çeviren: Işın Gürbüz), İstanbul: İletişim Yay.
20. Shalley, E. C. (1991). Effects of Productivity Coals, and Personal Discretion on Indivudual Creativity. Journal of Applied Psychology, 2(76), 179–185.
21. Singer, D. ve Jerome L. S. (1998). Çocuklarda Yaratıcılığın Geliştirilmesi. İstanbul: Gendaş Yay.
22. Skinner, S. B. (1976). Cognitive Development: A Prereguisite for Critical Thinking. Clearing House, 49.
23. Solomon, J. (2000). The Changing Perspectives of Constructiivism: Sicience Wars and Children’s Creativity. (Ed. D. C. Phillips), Constructivism in Education: Opinions and Second Opinions on Controversial Issues. Chicago, Illinois: The University of Chicago Press. 283-307. 24. Sungur, N. (1992). Yaratıcı Düşünce. Özgür Yay., İstanbul.
25. Tezci, E. (2002). Oluşturmacı Öğretim Tasarım Uygulamasının İlköğretim Beşinci Sınıf Öğrencilerinin Yaratıcılıklarına ve Başarılarına Etkisi. Yayınlanmamış Doktora Tezi. F. Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü, Elazığ.
26. Tezci, E. ve Gürol, A. (2001) Oluşturmacı Öğretim Tasarımında Teknolojinin Rolü. Sakarya Üniversitesi 1. Uluslar Arası Eğitim Teknolojileri Sempozyumu ve Fuari bildirileri, Sakarya Ünv. Eğitim Fakültesi Dergisi, (3) Ekim-Aralık, 151-156.
27. Toffler, A. (1980). The Third Wave. London: Collings.
28. Torrance, E. Paul (1968). Education and the Creative Potential. Minneapolis: The University of Minnesota Press. 29. Torrance, E. Paul (1995). Why to Fly? A Philosophy of Creativity. New Jersey: Norwood: Ablex.
30. Touraine, A. (1969). La Socite Post-Industruelle. Paris: Denoel.
31. Uysal, A. (1998). Sosyal Bilimler Öğretim Yöntemlerinin Eleştirel Düşünmenin Gelişmesindeki Rolü. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İnönü Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Malatya.
32. http/members.fortunetcy.com/bilgistan/bilim/ 24.10.1999
33. 33-Watson, G., Glaser, E. (1964). Watson-Glaser Critical thinking Appraisal. New York: Harcourt, Brace and World, İnc.
34. 34-Yepsen, R. (1993). Saturation Pointers (Interview with K. J. Gergen). Men's Health. 8, Jan./Feb.