SAİD NURSÎ’NİN MESNEVÎ-İ NURİYE ESERİNDE İNSAN ALGISI

Said Nursî (1878-1960), son yüz yılın en çok dikkat çeken simalarındandır. Seksen yedi yıllık renkli hayatı romanlara ve filmlere konu olan Nursi, mücadelesi, mefkûresi, maruz kaldığı sıkıntılar neşrettiği eserler ve bu eserler etrafında teşekkül eden cemaatiyle devamlı toplum gündeminde olmuş bir kişidir. Mesnevî-i Nuriye, Nursi’nin ilk neşrettiği eserlerindendir ve Arapça olarak telif edilmiştir. Diyanet işleri Başkanlığı tarafından da basımı yapılan bu eser, Nursi’nin daha sonraki dönemlerde Türkçe olarak neşrettiği ve Risale-i Nûr adını verdiği Külliyatı’nın özeti niteliğindedir. İşte biz bu çalışmamızda Said Nursî’nin Mesnevî-i Nuriye isimli eserinde insanın nasıl ve ne şekilde ele alındığına temas etmek istiyoruz.

Anahtar Kelimeler:

Said Nursi, Mesnev-i Nuriye, insan

PDF

___

Aclûnî, İsmail b. Muhammed. (1988). Keşfu’l-hafâ. Beyrut.
Alûsi, Bağdadî. (1985). Ruhu’l-meanî fî tefsîri’l-Kur'ani’l-azîm. Beyrut.
Atalay, M. (2013). Düşünce tarihinde epistemolojik bir denge unsuru olarak ayna metaforu. Kutadgubilig Felsefe – Bilim Araştırmaları. Sayı: 12, ( Ekim – 2007), İstanbul: ss. (136-172).
Başar, A. (2013). Risale-i Nûr’dan dersler. İstanbul: Zafer Yayınları.
Erzurumlu İbrahim Hakkı. (1997). Divan. (Haz. Numan Külekçi; Turgut Karabey). Erzurum: Atatürk Üniversitesi Yayınları.
İzutsu, T. (1998). İbn Arabî’nin Fusus’undaki anahtar kavramlar, (Trc. Ahmet Yüksel Özemre), İstanbul.
Kara, M. (1994). Niyazi-i Mısrî. Ankara.
Kılıç, S. (1999). Bir Damla Endîşe. Erzurum: EKEV Akademi Dergisi.
Levend, A. S. (1984). Divan edebiyatı. İstanbul: Enderun Yayınevi.
Mevlâna Celaleddin-i Rûmî. (2002). Mesnevî. (Haz. Şefik CAN). İstanbul.
Müslim b. el- Haccac. (1992). Sahih. İstanbul.
Nursî, S. (1992c). Mektubât. İstanbul: Envar Neşriyat.
Nursî, S. (1991a). Mesnevi-i Nûriye. (Terc. Abdülmecid Nursî), İstanbul: Envar Neşriyat.
Nursî, S. (2014). Nurun Arabî mesnevisi. (Trc. Şadi Eren, Mesnevi Dersleri), İstanbul.
Nursî, S. (1991b). Sözler. İstanbul: Envar Neşriyat.
Nursî, S. (1992d). Tarihçe-i Hayat. İstanbul: Envar Neşriyat.
Öğke, A. (2009). İbnü’l-Arabî’nin Fusûsu’l-Hikem’inde ayna metaforu. Tasavvuf, İlmî ve Akademik Araştırma Dergisi (İbnü’l-Arabî Özel Sayısı-2), yıl: 10 [2009], sayı: 23, ss.75-89.
Öztürk, Y. N. (1997). Kur’an ve Sünnete Göre Tasavvuf. İstanbul: Yeni Boyut Yayınları.
Taylan, N. (1991) Ana Hatlarıyla İslâm Felsefesi. İstanbul: Ensar Neşriyat.
Türer, O. (1995). Ana Hatlarıyla Tasavvuf Tarihi. İstanbul: Seha Neşriyat.