Bilgisayar programlarının geliştirilmesinin oldukça pahalı, yoğun emek ve sermaye gücü gerektirmesi buna karşılık kopyalarının çıkartılmasının son derece kolay ve masrafsız olması program üreticisi firmaları kanuni tedbirlerin yanında sözleşmeye konulan kayıtlar ve tekniğin sunduğu imkanlar ile haksız kopya üretmeyi önlemeye yönelik bir çaba içerisine sokmuştur. Üretici firmaların aldıkları tedbirler genellikle programların kopyalanmasını engelleyen düzeneklerin program içerisine konulması ve kullanım sınırlamaları getirmek şeklinde ortaya çıkmaktadır. Bu çabanın çoğu kez “her donanıma bir program” hatta “değişen donanıma değişen ücret” şeklinde özetlenebilecek, program üreticilerinin kârlarını artırma ve programı daha çok kişiye satma çabasına dönüştüğü ve bu arada kullanıcıların yasalarla sağlanan haklarının dahi zarar görmesine yol açtığı gözlemlenmektedir.