ESEF HAKAN TOYTOK, Muhammet Behçet YILDIRIM

ÖĞRETMENLERİN ÇOK KÜLTÜRLÜ KİŞİLİK ÖZELLİKLERİ VE İNFORMEL İLETİŞİM

Bu çalışmanın amacı ilkokul, ortaokul ve liselerde görev yapan öğretmenlerin görüşlerine göre çok kültürlü kişilik özellikleriyle; okullarda görülen informel iletişimin düzeyini belirlemektir. Araştırma betimsel ilişkisel tarama modelinde gerçekleştirilmiş olup; ölçme aracı olarak “Öğretmenlerin Çok Kültürlü Kişilik Özellikleri ile Okullarda İnformel İletişim” ölçeği kullanılmıştır. Araştırmanın evreninin Siirt il merkezindeki resmi okullarda bulunan 2051 öğretmen oluşturmaktadır, Araştırmanın örneklemini basit tesadüfi örnekleme yöntemi ile seçilen toplam 619 öğretmen oluşturmaktadır. Araştırmada elde edilen veriler SPSS 21 ve MPlus 7 programlarında organize edilerek, frekans tabloları, uyum istatistikleri, açımlayıcı faktör analizi, geçerlik ve güvenirlik analizleri, doğrulayıcı faktör analizi, Mann Whitney U ve Kruskal Wallis analizleri yapılarak tablolaştırılmış ve yorumlanmıştır. Araştırma bulgularına göre; öğretmenler çok kültürlü kişilik özelliklerinden kültürel empati ve açıklık becerilerini yüksek düzeyde sergilediklerine yönelik algılarının olduğu görülmüştür. İnformel iletişim becerileri ölçeğinden elde edilen bulgulara göre de; öğretmenlerin informel iletişimi kullanma sıklığına yönelik algılarının yüksek düzeyde; informel iletişimin olumlu sonuçları orta düzeyde, kullanılma nedenlerine yönelik algılarının ise düşük düzeyde olduğu tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Formel İletişim, İnformel İletişim, Çok Kültürlülük, Kişilik, Çok Kültürlü Kişilik Özellikleri.

PDF

___

Akgün, E. Büyüköztürk, Ş. Çakmak, E. ve Karadeniz, Ş. (2015). Bilimsel araştırma yön- temleri. (15. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
Başbay, A. & Kağnıcı, D. Y. (2011). Çokkültürlü yeterlik algıları ölçeği: Bir ölçek geliş- tirme çalışması. Eğitim ve Bilim, 36 (161), 199-212.
Banks, J. A. (2009). The routledge international compaanion to multicultural educatioon. Abingdon: Routledge Press.
Bansal, H.S. & Voyer, P.A. (2000). Word-of-mouth processes within a servicespurchase decision context. Journal of Service Research, 3 (2), 166-177.
Brown, D.H. (2007). First language acquisition: Principles of language learning and teaching, 5th Ed. Pearson ESL. Pgs. 24-51.
Can, A. (2016). Bilimsel araştırma sürecinde nicel veri analizi. (4. Baskı). Ankara: Pe- gem Akademi.
Cogan, J. J. & Pederson, P. V. (2001). The development of civic values: case study of the united states of america. International Journal of Educational Research, 35, 61-76.
Demir, S. (2012). Çokkültürlü Eğitimin Erciyes Üniversitesi Öğretim Elemanları İçin Önem Derecesi. Turkish Studies 7(4), ss.1453-1475.
Eğinli, A. T. & Bitirim, S. (2008). Kurumsal başarının önündeki engel: zehirli (toksik) iletişim. Selçuk Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 5(3), 124- 140.
Eroğlu, E. (2005), Yöneticilerin dedikodu ve söylentiye yönelik davranış biçimlerinin belirlenmesi (afor taşıma hizmetleri a.ş’de bir uygulama). Kırgızistan-Türkiye Manas Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 13, 203-218
First, I. & Tomic, M. (2011). Formal And İnformal Communication Channels İn Creating Corporate Brand İmage And Preference. Trziste,1, 45-61.
Geçikli, F. Serçeoğlu, N. & Üst, Ç. (2011). Örgüt içi iletişim ve iletişim tatmini konakla- ma işletmelerinde bir uygulama. iletişim kuram ve araştırma dergisi (33), 163- 184.
Gündüz, M. (2013) Osmanlı Eğitim Mirası. Ankara, Türkiye: Doğubatı Yayınları
Gürgen, H. (1997). Örgütlerd iletişim kalitesi. İstanbul: Der Yayınları.
Hossain, M., & Aydin, H. (2011). A Web 2.0-based collaborative model for multicultural education. Multicultural Education & Technology Journal, 5(2), 116-128.
Kaya, İ. &Aydın, H. (2013). Türkiye’de anadilde eğitim sorunu: Zorluklar, deneyimler ve iki dilli eğitim modeli önerileri. İstanbul: Ukam Yayınları.
Kılıçlıoğlu, D. C. (2008). Gizli sarsıntı: Dedikodu Yeni bir iş Dünyası.com Dergisi, 16 (2), 5-11.
Kitsantas, A. & Dabbagh, N. (2010). Learning to learn with integrative learning Technologies (ILT): A practical guide for academic success. Greenwich, CT.
Nieto,S.&Bode,P.(2012).Affirming diversity:The Sociopolitical Context of Multicultural Education. 6th Ed. Boston, MA: Pearson.
Pfiffner, J. M. (1960). Administrative rationality. Public Administration Review, 20, (3), 125-132.
Polat, S.(2009) ‘’Öğretmen Adaylarının Çok Kültürlü Eğitime Yönelik Kişilik Özellikle- ri’’, International Online Journal of Educational Sciences, 1 (1), 154-164,
Radhaswamy, P. & Zia, A. (2011). The Importance of Communication, The IUP Journal Of Soft Skills, 5(4), 52-56.
Reiter, A. & Davis, S. N. (2011). Factors influencing pre-service teachers’ beliefs about student achievement: Evaluation of a pre-service teacher diversity awareness program. Multicultural Education, 18 (3), 41-46.
Sabǎu, M. R. & Bıbu, N. A. (2012). “Management Communication: A Case Study of İnterpersonel Manager-Subordinates Communication At Three High Schools From Bihor.
Say, Ö. (2013). 21. yüzyılda ulus çok kültürlülük ve etnisite. Kaknüs Yayınları. İstanbul
Shibutani's, T. (1996). Improvised news: A sociological study of rumor. Indianapolis IN: Bobbs-Merrill.
Valentin, S. (2006). Addressing diversity in teacher education programs. Education, 127(2), 196-202.
Yakışır, A. N. (2009). Bir modern olgu olarak çok kültürlülük. Yayımlanmamış Tezi. Konya: Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Yazıcı, S. Basol, G. ve Toprak, G. (2009). Öğretmenlerin çok kültürlü eğitim tutumları: Bir güvenirlik ve geçerlik çalışması. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 37, 229-242.