KANONİK BAĞLAMDA THE GİVER FİLMİNİN OKUNMASI VE BİR ÇÖZÜM ÖNERİSİ OLARAK POSTMODERNİZM

Felsefe ve bilim, sanatın tüm dallarıyla sürekli iletişim hâlindedir. Bunun yanı sıra sanat akımlarının temelinde her daim bir felsefenin bulunması, bu birlikteliği perçinleyen unsur olarak görünür. Bu bağlamda The Giver adlı sinema filmi söz konusu ilişkiler ağının bir ürünü olarak karşımıza çıkmaktadır. Filmde kullanılan tekniklerde, işlenen konu ve temada ‘felsefe ve sanat ilişkisi’ başlığı altında pek çok ortak nokta mevcuttur. Ayrıca filmin daha önce yazılmış bir romandan uyarlanması, ele alınan konu için oldukça uygun bir zemin oluşturmaktadır.Edebiyatın kendine has bir şekilde kullanılmayıp, kanonik bir boyut kazanması, onun değerinde bir eksilmeye sebebiyet verir. Edebiyat kanonları bu açıdan oldukça dikkat edilmesi gereken bir konudur. Belli bir zümrenin kendi niyetleri doğrultusunda bir sanat kanonu oluşturmaya çalışması bazı dönemlerde rastlanılan bir davranıştır. Filmde de toplumun bir kanona maruz bırakılması durumu işlenmektedir. Bu çalışmada, filmdeki kanonik unsurlar ortaya çıkartılmaya ve söz konusu kanonik unsurlara bir çözüm önerisi olarak postmodern düşüncenin savları ortaya konmaya çalışılacaktır.

READING THE GIVER MOVİE IN A CANONIC CONTEXT AND POSTMODERNISM AS A SOLUTION PROPOSAL

Philosophy and science are in constant communication with all branches of art. Besides, the fact that there is always a philosophy at the basis of art movements seems to be a factor that reinforces this unity. In this context, the movie named The Giver appears as a product of the network in question. In the techniques used in the film, there are many common points in the subject and theme under the title of 'philosophy and art relationship'. In addition, the adaptation of the film from a novel written earlier provides a very suitable basis for the subject. The fact that literature is not used in its own way and that it is instrumental in malicious purposes causes a decrease in its value. Literary canons are an issue to be considered in this respect. It is a behavior encountered in certain periods to try to form an art canon in line with the intentions of a certain group. In the film, the situation of the society being exposed to a canon is covered. In this study, the canonical elements in the film will be revealed and the arguments of postmodern thought as a solution proposal for these canonical elements will be tried to be revealed.

PDF

___

Aktulum, K. (1999). Metinlerarasılık ilişkiler. Ankara: Öteki Yayınları.
Anar, T. (2013). Türk Edebiyatında edebiyat kanonu: kanon, kanona girmek ve kanona müdahale. FSM İlmi Araştırmalar İnsan ve Toplum Bilimleri Dergisi, 1, s.40-78.
Anderson, P. (2016). Postmodernitenin kökenleri (E. Gen, Çev.) İstanbul: İletişim Yayınları.
Bakhtin, M. (2020). Karnavaldan Romana: edebiyat teorisinden dil felsefesine seçme yazılar (C. Soydemir, Çev.) İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Barın, E. (2004). Yabancılara Türkçe öğretiminde ilkeler. Hacettepe Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları (HÜTAD), (1) , 19-30.
Benhadidi, S., Butler, J., Cornell, D. ve Fraser, N. (2006). Çatışan feminizimler (F. E. Sezer, Çev.). İstanbul: Metis Yayınları.
Booth, W. C. (2010) Kurmacanın retoriği (B. Doğan, Çev.). İstanbul: Metis Yayınları.
Calinescu, M. (2013). Modernliğin beş yüzü (S. Gürses, Çev.). İstanbul: Küre Yayınları.
Campbell, J. (2013). Kahramanın sonsuz yolculuğu (S. Gürses, Çev.). İstanbul: Kabalcı Yayınları.
Canatak, A. M. ve Bulduk, N. (2019). Dijital çağ Türk Edebiyatı ve medyalararasılık tartışmaları. İstanbul: Hiperyayın.
Ceran, Y. (2002). Modern öznenin yapısı ve eleştirisi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Çıkla, S. (2005).Cumhuriyet düşüncesinin kökleşmesinde Yusuf Ziya Ortaç’ın yapıtlarının yeri ve önemi. Yayınlammamış doktora tezi, Ondokuz Mayıs Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Türk Dili ve Edebiyatı Anabilim Dalı, Samsun.
Dellaloğlu, B. F. (2020), Poetik ve politik. İstanbul: Timaş Yayınları.
Eagleton, T. (2011).Postmodernizmin yanılsamaları (M. Küçük, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Eliot, T.S. (1983). Edebiyat üzerine düşünceler (S. Kantarcıoğlu, Çev.). Ankara: Kültür ve Turizm Bakanlığı Yayınları.
Eren, B. (2018). Modern sosyal mühendislik ‘cambridge analytica’ skandalından çıkan sonuçlar. Digitalage, Mart 2018. Erişim Linki: https://digitalage.com.tr/modern-sosyal-muhendislik-cambridge-analytica-skandalindan-cikan-sonuclar/.
Ergin, M. (1989). Türk dil bilgisi. İstanbul: Bayrak Yayınları.
Fedai, Ö. (2018). “Endülüste Raks” ve “Mohaç Türküsü” örneğinde Yahya Kemal’in şiirlerinde kişisel ve kolektif bilinçaltı. Uluslararası Medeniyet Çalışmaları Dergisi, 3 (1), 290-303.
Harman, Ö. F. (2013), “Yûnus”, Türk Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi, Cilt. 43, İstanbul: Türk Diyanet Vakfı Yayınları, s.597-599.
Hassan, I. (2019).Orpheus’un parçalanışı (E. Aras, Çev.). İstanbul: Hece Yayınları. Parla, J. (2004). Edebiyat kanonları. Kitap-lık, 68, s. 51-53.
Sakallı, C. ve Akemoğlu, A. (2019). Bir medyalararasılık kategorisi olarak medya değişimi: gölgesizler romanındaki üst kurmaca düzleminin filme aktarımı, Sinema Araştırmaları Dergisi, 7 (1) , 63-81.
Tanpınar, A. H. (2018). 19. Asır Türk edebiyatı tarihi. İstanbul: Dergâh Yayınları.
Williams, R. (2012).Anahtar sözcükler (S. Kılıç, Çev.). İstanbul: İletişim Yayınları.
Yıldırım Y. (2018). Bilgi sosyolojisi açısından dünya egemenlik ilişkileri ve gizli-ezoterik cemaatler, Çeşm-i Cihan: Tarih Kültür ve Sanat Araştırmaları Dergisi E-Dergisi, Bartın. 112-127.
Zekâ, N. (Ed.) (1994). Jameson-Lyotard-Habermas: Postmodernizm (G. Naliş, D. Sabuncuoğlu ve D. Erksan, Çev.). İstanbul: Kıyı Yayınları.