Sanayi devriminin başlangıcında, kazancı ile ancak günlük geçimini sağlayabilen işçilere karşı işverenler çok güçlü bir konumdaydı. Üretimde makineleşmenin hızlanmasıyla birlikte işçilerin çok ağır şartlarda, diğer bir ifadeyle uzun çalışma saatleri, düşük ücretler ve katı bir fabrika disiplini içerisinde çalıştırılması şeklinde belirmişti1 . Maliyetlerde rol oynayan önemli bir faktör olması nedeniyle ucuz mal üreterek rekabeti sağlayabilmek amacıyla iş hayatına, günde 15-16 saate kadar çıkabilen uzun iş süreleri hakim olmuştur.