İLKÖĞRETİM ÖĞRENCİLERİNE YÖNELİK ÖZ-DEĞERLENDİRME TUTUM ÖLÇEĞİNİN GÜVENİRLİK VE GEÇERLİĞİ

Yeni ilköğretim programlarıyla birlikte uygulanmakta olan alternatif değerlendirme yöntemlerinden birisi de öz-değerlendirmedir. Öz-değerlendirme, öğrenicilerin kendi öğrenmeleriyle ilgili yargılamalarda bulunmaları olarak tanımlanmakta ve bilişüstü bilgi ve yaşam boyu öğrenme olgusuyla ilişkilendirilmektedir. Çalışmanın amacı, öğrencilerin öz-değerlendirmeye yönelik tutumlarını belirlemeyi amaçlayan bir ölçek geliştirmektir. Çalışma, İstanbul ili Bakırköy ve Bağcılar ilçelerinde öğrenimlerini sürdüren 1150 ilköğretim öğrencisi üzerinde gerçekleştirilmiştir. Uygulama sonuçlarına göre maddelerin tek faktörde birleştiği ve bu faktörde yüksek yük değerlerine sahip olduğu, ayrıca iç-tutarlılık ve test-yarı yöntemine göre hesaplanan güvenirlik katsayılarının yüksek olduğu bulgusuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

İlköğretim, öz-değerlendirme, tutum, ölçek geliştirme

THE VALIDITY AND RELIABILITY OF A PRIMARY SCHOOL LEVEL SELFASSESSMENT ATTITUDE SCALE

Self-assessment is one of the alternative assessment methods which have been in use since the introduction of new primary school curricula. Self-assessment is defined as students’ making judgments about their own learning and is associated with metacognitive knowledge and lifelong learning. This study aims to develop a scale to identify primary school students’ attitudes on selfassessment. This study was carried out with 1150 primary school students in districts of Bakırköy and Bağcilar in Istanbul. As a result, scale items were found to have high loadings on one factor and internal consistency and split-test analyses revealed high coefficients of reliability.

Keywords:

Primary school, self-assessment, attitude, scale development,

PDF

___

Açıkgöz, K. (2003). Aktif Öğrenme. Kanyılmaz Matbaası, İzmir.
Ackerman, P. L., Beier, M. E., & Bowen, K. R. (2002). What we really know about our abilities and our knowledge. Personality and Individual Differences, 33, 587-605.
Anderson, L. W. & Krathwohl, D. R. (2002). A Revision of Bloom’s Taxonomy: Theory into Practice, 41(4).
Anıl, D. ve Acar, M. (2008). Sınıf Öğretmenlerinin Ölçme Değerlendirme Sürecinde Karşılaştıkları Sorunlara İlişkin Görüşleri. Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Eğitim Fakültesi Dergisi.(5),2, 44-61
Arter, J. (1997). Using assessment as a tool for learning, in: R. BLUM & J. ARTER (Eds) Student Performance Assessment in an Era of Restructuring, 1-6 (Alexandria, VA; Association for Supervision and Curriculum Development).
Ayvacı, H. Ş. ve Devecioğlu, Y. (2009). Yeni Program ve Öğretmenlerin Yenilikçi Bakış Açıları. I Uluslararası Türkiye Eğitim Araştırmaları Kongre Kitabı.
http://oc.eab.org.tr/egtconf/pdfkitap/pdf/458.pdf (Erişim 20 kasım 2010)
Bal, P. (2008). Yeni İlköğretim Matematik Öğretim Programının Öğretmen Görüşleri Açısından Değerlendirilmesi. Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi,(17),1.53-68
Boud, D. (1995) Enhancing Learning Through Self Assessment. Kogan Page, London.
Boud, D. and Falchikov, N. (1989) Quantitative studies of self-assessment in higher education: a critical analysis of findings. Higher Education, 18, 529-549.
Boud, D. And Falchikov, N. (2006). Aligning Assessment with long-term learning, Assessment and Evaluation in Higher Education. 31(4), 399 - 413.
Birenbaum, M. (1996). Assessment 2000: towards a pluralistic approach to assessment. In M. Birenbaum, & F. Dochy (Eds.), Alternatives in assessment of achievements, learning processes and prior knowledge (3-29). Boston, MA: Kluwer.
Cihanoğlu, O. M. (2008). Alternatif Değerlendirme Yaklaşımlarından Öz Ve Akran Değerlendirmenin İşbirlikli Öğrenme Ortamlarında Akademik Başarı, Tutum Ve Kalıcılığa Etkileri. Yayımlanmamış Doktora Tezi. İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi. Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Collins, A. (1991). The role of computer technology in restructuring schools. Phi Delta Kappan, 41-56.
Cornford, I. R. (2004). Cognitive and metacognitive learning strategies as a basis for effective lifelong learning: How far have we progressed? Paper presented to the Australian Association for Research in Education Conference (Melbourne, 28 November–2 December). http://www.aare.edu.au/04pap/alpha04.htm COR04942 (Erişim: 20 Mayıs 2009).
De Corte, E. (2000). High-powered learning communities: A European perspective. The Economic and Social Research Council's Research Programme on Teaching and Learning Leicester, England, November 9-10, http://www.tlrp.org/acadpub/Corte2000.pdf (Erişim: 11 Nisan 2008).
Dirkes, M. A. (1985). Metacognition: Students in charge of their thinking. Roeper Review, 8(2), 96-100.
Dochy, F. & McDowell, L. (1997) Assessment as a toot for learning, Studies in Educational Evaluation, 23, 279-298.
Dochy, F. & Moerkerke, G. (1997). The present, the past and the future of achievement testing and performance assessment. International Journal of Educational Research, 27(5), 415-432.
Dochy, F., Segers M., & Sluijsmans, D. (1999). The Use of Self, Peer and Co-assessment in Higher Education: a review. Studies in Higher Education. 24(3).
Ebel, R. L. (1972). Esential of Educational Measurement. Englewood Cliffs. New York.
Edwards, R., Ranson, S. & Strain, M. (2002). Reflexivity: towards a theory of lifelong learning. International Journal of Lifelong Education, 21, 525-536.
Ernest, P. (1995). The one and the many. In L. Steffe & J. Gale (Eds.). Constructivism in education. New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates,Inc.
Flavell, J. (1979). Metacognition and cognitive monitoring: A new area of cognitive- developmental inquiry. American Psychologist, 34, 906-911.
Gelbal. S., Kellecioğlu, H. (2007). Öğretmenlerin Ölçme Değerlendirme Yöntemleri Hakkındaki Yeterlik Algıları Ve Karşılaştıkları Sorunlar. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi.33:135-145.
Günay Z. ve Yurdabakan, İ. (2011). 2005 İlköğretim Programlarının Öğretmen Görüşlerine Göre Değerlendirilmesi. Çağdaş Eğitim, 36(383), 17-25
Honebein, J. (1996). Seven Goals for the Design of Constructivist Learning. http://cter.ed.uiuc.edu/JimL_Courses/edpsy490i/su01/readings/honebein.htm, (Erişim: 15 Haziran 2008).
İçdp, (2009). 1/100.000 Ölçekli İstanbul Çevre Düzeni Planı Raporu. http://www.planlama.org/ (Erişim:20.03.2011)
Jonassen, D. H. (1994). Towards a Constructivist Design Model. Educational Technology, 34(4), 34-37.
Kaufman, D.B., Felder, R.M., & Fuller H. (1999). Peer Ratings in Cooperative Learning Teams. Proceedings of the 1999 Annual ASEE Meeting. ASEE, June 1999 Session 1430.
Özan, S. ve Yurdabakan, İ. (2008). Öz ve Akran Değerlendirmenin Temel İletişim Becerileri Başarısı Üzerindeki Etkileri. Tıp Eğitimi Dünyası, 27, 27-39.
Özoğul, G., Sullivan, H. (2007). Student Performance And Attitudes Under Formative Evaluation By Teacher, Self And Peer Evaluators. Educational Technology Research and Development.57.
Perkins, D. (1999). The Many Faces of Constructivism. Educational Leadership, 57(3), 6-11
Pickard J. M. (2007). The new Bloom’s taxonomy: Aa overview for family and consumer sciences. Journal of Family and Consumer Sciences Education, 25(1)
Schuessler, J. (2010). Self Assessment As Learnıng: Fındıng The Motıvatıons And Barrıers For Adoptıng The Learnıng-Orıented Instructıonal Desıgn of Student Self Assessment. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Capella University.
Shen, C., & Pedulla, J. J. (2000). The Relationship between Students' Achivement and their Self-perception of Competence and Rigour of Mathematics and Science: a cross- national analysis. Assessment in Education, 7(2), 237-253.
Shrauger, S. J. & Osberg, T. M. 1981. The relative accuracy of selfprediction and judgements by others in psychological assessment. Psychological Bulletin, 90: 322-351.
Sundström, A. (2005). Self-assessment of knowledge and abilities: A literature study. Umea Universitet, 54.
Tatlıdil, H. (2002). Uygulamalı Çok Değişkenli İstatistiksel Analiz. Ziraat Matbaacılık. Ankara.
Tezbaşaran, A. A. (1997). Likert Tipi Ölçek Geliştirme Klavuzu. Türk Psikologlar Derneği Yayınları. Ankara.
Thompson, G., Pılgrım, A & Oliver, K. (2005). Self- Assessment And Reflective Learning For First-Year University Geography Students: A Simple Guide or Simply Misguided. Journal Of Geography in Higher Education. 29(3), 403-420
Turgut, M. F. (1995). Eğitimde Ölçme ve Değerlendirme Metotları. Yargıcı Matbaası. Ankara.
Turgut, M. F. ve Baykul, Y. (1992). Ölçekleme Teknikleri. ÖSYM Yayınları. Ankara.
Wilson, B. G., & Cole, P. (1991). A review of cognitive teaching models. Educational Technology Research & Development Journal.
http://carbon.ucdenver.edu/~bwilson/hndbkch.html (Erişim: 20 Mayıs 2009).
Yurdabakan, İ. (2008). Eğitimde Kullanılan Ölçme Araçlarının Nitelikleri. Erkan, S. ve Gömleksiz, M., (Ed.), Eğitimde ölçme ve değerlendirme. (38-66) .Nobel Yayın Dağıtım. Ankara
Yurdabakan, İ. (2011a). The investigation of peer assessment in primary school cooperative learning groups with respect to gender. Education 3-13, 39(2), 153-169.
Yurdabakan, İ. (2011b). Yapılandırmacı Kuramın Değerlendirmeye Bakışı: Eğitimde Alternatif Değerlendirme Yöntemleri. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 44(1), 51-77.
Yurdabakan, İ., Cihanoğlu, O. (2009). Öz ve Akran Değerlendirmenin Uygulandığı İşbirlikli Okuma ve Kompozisyon Tekniğinin Başarı, Tutum ve Strateji Kullanım Düzeylerine Etkisi. DEÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 11(3), 105-123.