DESTİNASYON MARKALAŞMASINDA GASTRONOMİ TURİZMİNİN ETKİSİNİN İNCELENMESİ: İZMİR İLİ ÖRNEĞİ

Gastronomi ve gastronomik ürünler son yıllarda destinasyonların pazarlanmasında daha yaygın olarak kullanılmaktadır. Bir kentin yerel mutfağı, yemek kültürü ve gastronomik kimliği yerli ve yabancı ziyaretçileri kente çekebilmektedir. Destinasyonlar böylelikle tanınmakta, farklılaşmakta ve markalaşma yolunda ilerlemektedir. Türkiye farklı kültürlerin bir arada yaşadığı ve bu sayede her bir kentinin kendine özgü mutfağa sahip olduğu bir ülkedir. İzmir kenti de tarihi boyunca farklı kültürlere ev sahipliği yapması sonucunda kendine özgü bir mutfağa sahip olmuş Türkiye’nin üçüncü büyük kentidir. Gastronomi ve gastronomi turizmi açısından oldukça elverişli ve çekici bir destinasyondur. Dolayısıyla bu çalışmanın amacı da destinasyon markalaşmasında gastronomi turizminin etkisini İzmir örneğiyle değerlendirmektir. Bu amaçla, bu çalışmada nitel araştırma kapsamında yarı-yapılandırılmış görüşmeler ile arz yönlü bir paydaş analizi gerçekleştirilmiştir. Elde edilen veriler içerik analizi ile incelenmiştir. Araştırma sonucunda İzmir destinasyonunun markalaşmasında gastronomi turizminin etkisi kanıtlanmış fakat bu etkinin İzmir’de günümüzde yeterli düzeyde ve güçlü olmadığı ortaya çıkmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Gastronomi, Gastronomi Turizmi, Destinasyon, Destinasyon Markalaşması, Pazarlama, Gastronomy, Gastronomy Tourism, Destination, Destination Branding, Marketing

INVESTIGATION OF THE EFFECT OF GASTRONOMY TOURISM ON DESTINATION BRANDING: THE CASE OF IZMIR PROVINCE

Gastronomy and gastronomic products have been used more widely in the marketing of destinations in recent years. Local cuisine, food culture and gastronomic identity of a city can attract local and foreign visitors to the city. Thus, destinations are recognized, differentiated and on the way to branding. Turkey is a country where different cultures live together and each city has its own unique cuisine. The city of Izmir, as a result of hosting different cultures throughout its history, has had a unique cuisine and is the third largest city in Turkey in terms of population. It is a very convenient and attractive destination in terms of gastronomy and gastronomy tourism. Therefore, the aim of this study is to evaluate the effect of gastronomy tourism on destination branding with the case of Izmir. For this purpose, in this study, a supply-side stakeholder analysis was carried out with semi-structured interviews, which is one of the qualitative research techniques. The obtained data were analyzed by content analysis. As a result of the research, the effect of gastronomy tourism on the branding of İzmir destination has been proven, but it has been revealed that this effect is not sufficient and strong in İzmir today.

Keywords:

Gastronomy, Gastronomy Tourism, Destination, Destination Branding, Marketing,

PDF

___

Akarsu, B. ve Akarsu, B. (2019). Bilimsel araştırma tasarımı. İstanbul: Cinius Yayınları.
Akdağ, G. ve Üzülmez, M. (2017). Sürdürülebilir gastronomi turizmi kapsamında otantik yiyeceklere yönelik bir inceleme. Journal of Tourism and Gastronomy Studies, V(2), 301-309.
Altıntaş, V. ve Hazarhun, E. (2020). İzmir’in gastronomi turizmi potansiyeline turist rehberlerinin bakış açıları. International Journal of Applied Economic and Finance Studies, 5(2), 13-36.
Aslan, Z., Güneren, E. ve Çoban, G. (2014). Destinasyon markalaşma sürecinde yöresel mutfağın rolü: Nevşehir örneği. Journal of Tourism and Gastronomy Studies, 2(4), 3-13.
Aydoğdu, A., Özkaya Okay, E. ve Köse, Z. C. (2016). Destinasyon tercihinde gastronomi turizmi'nin önemi: Bozcaada örneği. Uluslararası Türk Dünyası Turizm Araştırmaları Dergisi, 1(2), 120-132.
Baker, M. J. & Cameron, E. (2008). Critical success factors in destination marketing. Tourism and Hospitality Research, 8(2), 79-97.
Bakırcı-Türköz, G., Bucak, T. ve Turhan, K. N. (2017). Bölge gastronomi turizmi üzerine yöresel ürün festivallerinin etkisi: Urla örneği. Journal of Tourism and Gastronomy Studies, 5(2), 230-240.
Blank, F. (2003). Gastronomy. In S. H. Katz ve W. W. Weaver (Eds.), Encyclopedia of Food and Culture (pp. 102-103). Thomson.
Buhalis, D. (2000). Marketing the compatitive destination of the future. Tourism Management, 21(1), 97-116.
Caldwell, N. & Freire, J. R. (2004). The differences between branding a country, a region and a city: Applying the brand box model. Journal of Brand Management, 12(1), 50-61.
Castillo-Villar, F. R. (2020). Destination image restoration through local gastronomy: The rise of Baja med cuisine in Tijuana. International Journal of Culture, Tourism and Hospitality Research, 14(4), 507-523.
Ekerim, F. ve Tanrısever, C. (2020). Türkiye gastronomi festivalleri ve haritalandırılması. Turizm ve Gastronomi Araştırmaları Dergisi, 8(3), 2277- 2297.
Ekiz, D. (2015). Bilimsel araştırma yöntemleri: Yaklaşım, yöntem ve teknikler. Ankara: Anı Yayıncılık.
Erdoğan, S. ve Özdemir, G. (2018). İzmir destinasyonu’nda gastronomi turizmi üzerine bir araştırma. Journal of Tourism and Gastronomy Studies, 249- 272.
Erkmen, E. (2018). Yerel mutfak deneyiminin tüketici temelli destinasyon marka denkliğine etkisi. Journal of Tourism and Gastronomy Studies, 6(2), 143-162.
Framke, W. (2001). The ‘destination’: A problematic concept. Paper Presented at 10th Nordic Tourism Research Conference, Vasa.
Garcı´a, M. E. (2022). Devouring the nation: Gastronomy and the settler-colonial sublime in Peru. Latin American and Caribbean Ethnic Studies, 17(1), 99-126.
Goeldner, C. R. & Ritchie, J. R. B. (2003). Tourism: Principles, practices, philosophies. Wiley.
Guba, E. G. & Lincoln, Y. S. (1981). Effective evaluation: Improving the usefulness of evaluation results through responsive and naturalistic approaches. San Fransisco, CA: Jossey-Bass.
Gürsoy, D. (2014). Deniz Gürsoy’un gastronomi tarihi. İstanbul: Oğlak Yayınları.
Hankinson, G. (2007). The management of destination brands: Five guiding principles based on recent developments in corporate branding theory. Journal of Brand Management, 14(3), 240-254.
Hankinson, G. (2010). Place branding research: A cross disciplinary agenda and the views practitioners. Place Branding and Public Diplomacy, 6(4), 300-315.
Hanžek, M. ve Sušić, G. (2020). Gastronomy tourism and destination branding: The study of Michelin-starred restaurants in Croatia. 5th International Thematic Monograph. Modern Management Tools and Economy of Tourism Sector in Present Era, 211-225.
İlban, M. O., Liceli, M. T. ve Dorak, B. (2021). Türkiye’nin coğrafi bölgelerinde turistik destinasyon markalaşmasına etki eden faktörlerin belirlenmesi. Turizm ve İşletme Bilimleri Dergisi, 1(1), 84-95.
İzmir İl Kültür Turizm Müdürlüğü (2022). Gastronomi turizmi. Erişim Adresi https://izmir.ktb.gov.tr/TR-178195/gastronomi-turizmi.html.
Kaya, M. ve Keleş, M. Ç. (2019). Destinasyon markalaşmasında gastronomik ürünlerin rolü: Bafra ilçesi örneği. Ege Coğrafya Dergisi, 28(2), 227-240.
Kocabaş, E. (2019). Gastronomi turizmi çerçevesinde destinasyon marka değerinin festivaller aracılığıyla belirlenmesi: Gaziantep örneği. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Turizm İşletmeciliği Anabilim Dalı, İstanbul.
Komaladewi, R., Mulyana, A. & Jatnika, D. (2017). The representation of culinary experience as the future of Indonesian tourism cases in Bandung city, West Java. International Journal of Business and Economic Affairs (IJBEA), 2 (5), 268-275.
Koufadakis, Manola, M. & Stylianos, X. (2020). The gastronomy as an art and its role in the local economic development of a tourism destination: A literature review. SPOUDAI Journal of Economics and Business, 70(1-2), 81-92.
Kuzel, A. J. (1999). Sampling in qualitative inquiry. In: Crabtrree, B. F. and Miller, W .L., (Eds.), Doing qualitative research (pp.33-45). (2nd Edition). Thousand Oaks: Sage Publications.
Leiper, N. (1990). The tourism system. Plamerston North, New Zealand: Massey University Department of Management Systems.
Lu, Y., & Hu, Y. (2021). Research on the relationships between destination image, perceived value and tourism experience of gastronomy tourism-a case of Macao food tourists. E3S Web of Conferences, 251.
Marzano, G. (2006). Relevance of power in the collaborative process of destination branding. Paper presented at 11th Graduate Education Conference in Hospitality and Tourism, Seattle.
Merriam, S. B. and Grenier, R. S. (2019). Qualitative research in practice: Examples for discussion and analysis. San Francisco, CA: Jossey-Bass Publishers.
Mesci, Z. ve Bakır, E. B. (2020). Destinasyon markalaşmasına yönelik paydaş analizi: Akçakoca örneği. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 23(44), 1323-1341.
Pine, B. J. & Gilmore, J. H. (2011). The experience economy. Boston, Mass: Harvard Business Review Press.
Sthapit, E., Kumaran, P. S. & Björk, P. (2020). Tourists’ motivations, emotions and memorable local food experiences. Journal of Gastronomy and Tourism, 5, 17-32.
Suna, B. & Alvarez, M. D. (2021). The role of gastronomy in shaping the destination’s brand identity: An empirical analysis based on stakeholders’ opinions. Journal of Hospitality Marketing & Management, 30(6), 738-758.
Umedovna, T. K. (2021). Planning and management of gastronomy tourism in the territory. Researchjet Journal of Analysis and Inventions, 2(4), 237-242.
UNWTO (2022). Gastronomy and wine tourism. Erişim Adresi https://www.unwto.org/gastronomy-wine-tourism.
Üzülmez, M. (2021). Yöresel mutfak ile destinasyon ve gastronomi turizmi arasındaki ilişkiye yönelik bir inceleme. Journal of Hospitality and Tourism Issues, 3(1), 23-36.
Yaman, Z. Ö. ve Seçkin, G. E. (2022). Destinasyon tercihinde gastronomi turizminin rolü üzerine kavramsal bir inceleme, İçinde; Y. Oğan (editör) Gastronomi Alanında Tematik Araştırmalar-2 (ss. 81-93). İstanbul: Çizgi Kitabevi.
Yaşarsoy, E. ve Oktay, K. (2020). Destinasyonda markalaşma yolunda Şanlıurfa için bir model önerisi. Türk Turizm Araştırmaları Dergisi, 4(1), 234-258.
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2016). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.